4  พระบรมธาตุ

ตำนานที่มาโดยละเอียด สถานที่ศักดิ์สิทธิ์อายุกว่าพันปี

พระบรมธาตุไชยา   สุราษฎร์ธานี

โดย สำนักงานนิตยสารเทียนชัย

ประวัติพระบรมธาตุไชยา  สุราษฎร์ธานี (4)

สุวรรณภูมิตลาดค้าขาย ศูนย์กลางของนานาชาติ

                ในแถบถิ่นสุวรรณภูมิ ที่เป็นเมืองท่าค้าขายของชนชาติต่าง ๆ ทั้ง จีน อินเดีย อาหรับ เปอร์เซีย และกรีก ตั้งแต่ พ.ศ. 200-800 สมัยพระเจ้าอโศก จัดส่งพระธรรมทูตออกเผยแพร่พระพุทธศาสนา พระองค์ได้ส่งพระอรหันต์ชื่อ พระโสณะเถระกับพระอุตตระเถระ เข้ามาเผยแพร่พระพุทธศาสนาในสุวรรณภูมิอันประกอบด้วยดินแดนของประเทศไทย มอญ เขมร ญวน ตลอดคาบสมุทรมาลายู

                สุวรรณภูมิ คำนี้หมายถึงดินแดนที่มีทองอุดมสมบูรณ์ ส่วนคำภาษาจีนคือกิมหลิน หมายถึงดินแดนที่มีทองอุดมเหมือนกับพงศาวดารจีนโบราณเรียกสุวรรณภูมิว่า กิมหลิน เรียกสุวรรณทวีปว่า กิมจิว

                ดินแดนสุวรรณภูมิโบราณมีการศึกษาชนชาติต่าง ๆ ที่อยู่ในสุวรรณภูมิว่าเป็นชนเชื้อชาติใด นักโบราณคดีต่างอ้างหลักฐานของกลุ่มชนเชื้อชาติเดิม ที่ขุดค้นโครงซากกระดูกของคนโบราณสมัยยุคหินที่บ้านเก่ากาญจนบุรี ที่บ้านเชียง อุดรธานี อายุหลายพันปี

                ชนชาติที่อพยพมากจากอินเดียใต้ มีผิวดำเชื้อชาตินิกริโตและพวกมาจากทางเหนือของจีน เชื้อชาติมงโกลอยด์ มีผิวเหลืองและขาวจากดินแดนยูนาน ในวรรณคดีอินเดียเรียกพวกชาติพันธุ์ดำว่ามิลักขะ เรียกชนผิวขาวที่ลงมาจากยูนานว่าพวกนาค

                ชนทั้งสองเชื้อชาติได้ผสมพันธุ์กันเป็นพวกเชื้อชาติออสโตรเนเซียน อินโดเนเซียน มอญ เขมร พวกจาม ละว้า ไทยใต้ ชะวาบางพวก สุมาตราบางพวก บาลี และฟิลิปปินส์บางพวก

                สุวรรณภูมิในสมัย พ.ศ.200-800 วรรณคดีอินเดียกล่าวว่า ดินแดนสุวรรณภูมิอันกว้างใหญ่นี้ เป็นส่วนหนึ่งของชมพูทวีป บางสมัยแบ่งแยกออกเป็นหลายประเทศ บางสมัยรวมเป็นประเทศใหญ่สองสามประเทศ

                ประเทศในสุวรรณภูมิเจริญรุ่งเรืองด้วยการค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้า ที่ตะโกลา (ตะกั่วป่า) ทางด้านตะวันตกของทะเลอันดามันกับเมืองซาบา (ไชยา) ทางด้านตะวันออกอ่าวไทย มีการขนถ่ายสินค้าข้ามคาบสมุทรมาอีกฝั่งหนึ่งเป็นการสะดวกปลอดภัยกว่า ที่จะเดินทางอ้อมช่องแคบมะลากา แหลมมาลายูซึ่งมีโจรสลัดชุกชุม

                ประเทศพนม ในราว พ.ศ. 700 ได้เจริญรุ่งเรืองขึ้นในอินโดจีน ทางตะวันตกของพนมมีประเทศเจนละ (เขมร) ถัดจากเจนละคือประเทศกิมหลิน ทางทิศเหนือของประเทศกิมหลินคือประเทศบูหลุน พระเจ้ากรุงพนมได้ยกทัพเรือมาตีประเทศทางคาบสมุทรมาลายูได้ ประเทศกิมหลินราว พ.ศ. 973 ประเทศเหล่านี้ก็ขึ้นเป็นประเทศราชของประเทศพนม หลังจากเป็นอิสระตั้งแต่สมัยพระเจ้าอโศกอยู่ได้ประมาณ 500 ปี

                จากเรื่องศรีวิชัย ยวา แอนด์ กตาหะของเจ แอลโมนส์ เขียนไว้ว่า พงศาวดารจีนได้แยกสุวรรณภูมิคาบสมุทรมาลายูเป็นสองส่วน ตอนเหนือเรียกกิมหลินเหนือ อ่าวไทยและส่วนใต้กิมจิว (สุวรรณทวีป) หมายถึงคาบสมุทรมาลายูส่วนเหนือและส่วนใต้ คาบสมุทรนี้ถูกเรียกว่าเกาะเงินเกาะทอง

                แร่เงินที่ขนไปประเทศจีนมาจากที่นี่ มีการขนแร่เงินไปอินเดียทางทิศตะวันตก ข้ามคาบสมุทรไปอินเดียโดยใช้ช้างซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนมากเป็นพาหนะขนส่ง คาบสมุทรนี้บางทีก็เรียกยวาทวีปหรือสุวรรณทวีป ชื่อนี้ภายหลังเรียกสุมาตรา เมื่อขุดพบทองคำที่สุมาตรา

                ในจารึกของสุวรรณภูมิ พ.ศ. 1829 สุวรรณภูมิหมายถึงแดนทองที่ไหนก็ได้ จึงได้เรียกหมายถึงสุมาตราดังจารึก “ใน พ.ศ. 1829 ปฏิมาอโมขมาศ พร้อมด้วยสาวกสิบสามองค์ได้นำจากชะวามาสู่สุวรรณภูมิ (สุมาตรา) คระอำมาตย์ทั้งสี่ได้รับคำสั่งจากพระมหาราชาธิราช ศรีกรตนาคร วิกรมธรร โมตุงคเทวะ ของขวัญนี้ก่อให้เกิดความปิติดีใจใหญ่หลวงแก่บรรดาชาวเมืองมาลายู พราหมณ์ กษัตริย์ ไวศย และศูทร และเหนือผู้อื่นใดแก่พระมหาราชศรีมัต ไตรภูวนราช เมาฬิวรมเทวะ พระพุทธรูปปฏิมานี้ประดิษฐานในธรรมมาศรัย”

                พระเจ้าธรรมเจดีย์ (ปีฏกธร) กษัตริย์มอญใน พ.ศ. 2019 ได้จารึกในศิลาจารึกกัลยาณีในประเทศมอญไว้ว่า “เมื่อพระพุทธศาสนาล่วงแล้วได้ 236 พระวัสสา พระโสณเถระกับพระอุตตรเถระ ได้ประดิษฐานพระพุทธศาสนาในรามัญประเทศ” (ประเทศสุวรรณภูมิของพระเจ้าศิริมาโศก) ประวัติศาสตร์มอญและพม่าจึงอ้างสุวรรณภูมิคือประเทศมอญ

                หลังจากพระโสณเถระกับพระอุตตรเถระเผยแพร่ศาสนาในสุวรรณภูมิ กาลต่อมาดินแดงแห่งนี้ยังรักษาความบริสุทธิ์ของพระพุทธศาสนาการปฏิบัติธรรมมีความเจริญรุ่งเรืองมาก

                ในสมัยพระเจ้าอโศก ยังไม่มีการคิดทำพระพุทธรูปแทนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นบูชา มีแต่การสร้างสถูปเจดีย์ และศิลาจำหลักเป็นภาพชาดก ภาพพุทธประวัติรอยพระพุทธบาทธรรมจักรมีรูปกวาง พระแท่นแทนพระพุทธองค์มีเสมา เป็นเครื่องหมายของพระพุทธศาสนา

                สมเด็จกรมพระยาดำรงเดชานุภาพ ทรงให้เหตุผลในโบราณวัตถุของนครปฐม นครปฐมเป็นศูนย์กลางของสุวรรณภูมิในสมัยพระเจ้าอโศก พระปฐมเจดีย์เป็นศูนย์กลางของสุวรรณภูมิในสมัยพระเจ้าอโศก พระปฐมเจดีย์เป็นเจดีย์แห่งแรกในภูมิภาคนี้ นครปฐมมีโบราณวัตถุที่เก่าแก่กว่าที่อื่นใด เช่น ศิลาธรรมจักร ศิลปะอมราวดี จากดินแดนอมราวดีแห่งลุ่มแม่น้ำกฤษณากับแม่น้ำโคธาวารีในอินเดียใต้ ที่เป็นศูนย์กลางแพร่พุทธศาสนาได้เข้ามาในสุวรรณภูมิแถบนครปฐมในสมัย พ.ศ. 663-675

                มีผู้พบศิลาจำหลักเป็นภาพเรื่องปฐมเทศนาขนาดใหญ่ที่นครปฐมสองภาพ พระพุทธรูปปางปฐมเทศนาที่นครปฐมในพระปฐมเจดีย์ พระพุทธรูปโปรดสัตว์ที่พงตึก

                นอกจากนั้นยังพบพระพุทธรูปปางเสด็จลงจากดาวดึงส์ที่นครราชสีมา ศิลปแบบอมราวดีพระพุทธรูปจีวรทำเป็นริ้ว ๆ พระพุทธรูปอมราวดีนี้ยังพบที่อินโดจีน สุมาตรา ชะวา และเก่าะซีลีบีส แสดงให้เห็นว่าศิลปอมราวดีวัฒนธรรมอินเดียได้แพร่หลายไปทั่วดินแดนสุวรรณภูมิ