4  พระบรมธาตุ

ตำนานที่มาโดยละเอียด สถานที่ศักดิ์สิทธิ์อายุกว่าพันปี

พระบรมธาตุเจดีย์ นครศรีธรรมราช

โดย สำนักงานนิตยสารเทียนชัย

นครศรีธรรมราช มหานครใต้ นครตามพรลิงค์

สถานที่ตั้งเมืองนคร

                        นับเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว ดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ ในคาบสมุทรแหลมมลายูเป็นอู่ข้าวอู่น้ำสำหรับทำมาหากิน เลี้ยงชีพแห่งนี้ค่อยพัฒนาขึ้นเป็นเมืองท่า ที่แลกเปลี่ยนสินค้าเชื่อมโยงการค้าระหว่างน่านน้ำตะวันตกของชนชาติอินเดีย เปอร์เซีย และอียิบป์ กับตะวันนอกของชนชาติจีน

เมื่อถึงยุคที่พระพุทธศาสนาแพร่เข้ามาอย่างมั่นคง ดินแดนแห่งนี้สืบสานพระพุทธศาสนาอันบริสุทธิ์จนได้ฉายาว่าเป็นเมืองพระเมืองตามพรลิงค์ (ชื่อเดิมของเมืองนครศรีธรรมราช) ได้เจริญรุ่งเรืองขึ้นอย่างมั่นคง เป็นนครรัฐหนึ่งแห่งอาณาจักรเมืองบนคาบสมุทรแหลมมลายู ดินแดนสุวรรณภูมิ มีเมืองขึ้นทั้งสิบสองเมือง เรียกเมือง 11 นักกษัตร ก่อนจะรวมเข้าเป็นอาณาจักรไทยเมื่อประมาณ 700 ปีก่อน อิทธิพลศิลปวัฒนธรรมที่เจริญรุ่งเรืองมาตั้งแต่ อดีตกาลสมัยทวาราวดีสมัยศรีวิชัย ที่สั่งสมไว้มากมายทำให้เมืองนครพรตามลิงค์เป็นแหล่งวัฒนธรรมและภูมิปัญญาของไทยที่สำคัญแห่งหนึ่ง จากอดีตมาจนปัจจุบัน

                        ดินแดนตอนเหนือของเส้นศูนย์สูตร บนคาบสมุทรมลายู ระหว่างมหาสมุทรอินเดียและแปซิฟิก อารยะธรรมอินเดีย และจีนได้เข้ามามีอิทธิพล ก่อให้เกิดอารยะธรรมประเพณีความเป็นอยู่ ดินแดนแห่งเมืองนครศรีธรรมราช (ตามพรลิงค์) ตั้งอยู่บนที่ราบอันอุดมสมบูรณ์ ด้วยระบบนิเวศน์ที่สมดุล และสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ และเมืองท่าค้าขายที่สำคัญ

                        จากเทือกเขาตะนาวศรี ยาวต่อกับเทือกเขาธงชัยจากประเทศจีนลงมาพม่า จนถึงระนอง ตะกั่วป่า พังงา ลงมาทางใต้มีเทือกเขาสันกาลาคีรีกั้นขวางกลางตอนใต้ เทือกเขานครศรีธรรมราชสูงเสียดฟ้าเป็นแกนกลางมหาสมุทรห่างจากชายฝั่งทะเลไปทางทิศตะวันตก มียอดเขาหลวง รายล้อมด้วยยอดเข้าอื่นๆ  มากมาย เช่น เขากะทูน เขากะเบียด เขาช่องลม เขากล้วยไม้ เขานัน เขาแมน เป็นต้น พื้นที่ภูเขาสลับซับซ้อน ปกคลุมด้วยป่าดงดิบด้วยร่องมรสุมฝนตกตลอดปี พฤกษาพืชพันธุ์และสรรพสัตว์อันหลากหลายนับหมื่นแสนชนิด ได้อยู่อาศัยในพื้นที่อุดมสมบูรณ์ที่นี้เป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำ ลำธาร ที่ส่งผ่านอาหาร สมุนไพร และปุ๋ยธรรมชาติลงสู่เบื้องล่างทั้งฝั่งตะวันออกและตะวันตก

                        ฝั่งตะวันตก มีภูเขาสลับซับซ้อนลาดเทลงสู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำตะกั่วป่า แม่น้ำคีรีรัฐ แม่น้ำตาปี ไหลไปรวมออกทะเลที่อ่าวบ้านดอน สุราษฎร์ธานี

                        ลาดเขาทางฝั่งตะวันออก มีสายน้ำไหลหล่อเลี้ยงนำความอุดมสมบูรณ์มาสู่ที่ราบลุ่มอันกว้างใหญ่ที่สุดของภาคใต้ คือที่ราบลุ่มปากพนัง และที่ราบลุ่มรอบอ่าวเมืองนคร

                        ชายฝั่งทะเลตั้งแต่ชุมพรลงมา ถึงปากแม่น้ำบริเวณปากนคร ปากพนัง ปากน้ำสิชล และปากน้ำขนอมนั้น มีป่าชายเลนผืนใหญ่อันอุดมสมบูรณ์มีต้นโกรกกราก ต้นแสมขึ้นปกคลุมหนาแน่น เป็นวัฏจักรชีวิต ผืนแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์แห่งนี้เป็นที่พักพิง สืบสานวิวัฒนาการทางวัฒนธรรม ศิลปพิธีกรรมต่าง ๆ ต่อเนื่องมาเป็นระยะเวลายาวนาน

          การสำรวจทางโบราณคดีในบริเวณนครศรีธรรมราชปัจจุบันมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์สืบเนื่องมาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว เครื่องมือหิน อาวุธ ที่ทำด้วยหินกะเทาะหยาบ ๆ และได้รับการขัดแต่งอย่างประณีตบรรจง มีให้เห็นกระจัดกระจายอยู่ตามถ้ำและภูเขาลึกเข้าไปในแผ่นดิน ต่อกับแนวเขตที่พบหลักฐานอื่น ๆ อีกมาก ทั้งที่บ้านหินเก้า กาญจนบุรี และไปถึงอิสานฝั่งโขงที่ผาแต้ม อุบลราชธานี มีการพบภาพวาดสีบนผนังถ้ำและเครื่องมือ เครื่องใช้ในสมัยมนุษย์หินจำนวนมาก การพบภาพวาดสีตามผนังถ้ำ และแหล่งลูกปัดโบราณตามฝั่งตะวันตก และทางใต้ ในพื้นที่แถบจังหวัดกระบี่ พังงา เป็นต้น

         จะเห็นได้ว่า มนุษย์รุ่นแรก ๆ ที่อยู่อาศัย ยังชีพด้วยการล่าสัตว์และเก็บของป่า ไม่ได้ตั้งหลักแหล่งถาวร อาศัยอยู่กินหลบแดดและฝนตามหลืบถ้ำ และเพิงผา ต่อมาเมื่อเริ่มรู้จักการเพาะปลูกทำไร่ จึงลงจากที่สูงมาตั้งถิ่นฐานในแถบที่ราบและเริ่มเดินทางติดต่อกับชุมชนอื่น แลกเปลี่ยนสิ่งของ จนตลอดถึงแลกเปลี่ยนค้าขายสินค้ากับชุมชนอื่นที่อยู่ห่างไกลออกไป

         สิ่งที่แสดงให้เห็นหลักฐานสำคัญคือ “กลองมโหระทึกสำริด” ที่ค้นพบแสดงว่า ดินแดนแถบนี้เป็นที่อยู่อาศัยของชุมชนที่เคยติดต่อกับชุมชนโพ้นทะเลที่อยู่ห่างไกลออกไป กลองชนิดนี้ผลิตในดินแดนจาม (เวียตนาม) และแพร่หลายไปกว้างไกล ตั้งแต่ตอนใต้ของจีนไปจนถึงหมู่เกาะ อินโดนีเซีย นักโบราณคดีเชื่อกันว่า กลองชนิดนี้ใช้สำหรับพิธีขอฝน เพราะกลองมักประดับด้วยกบหรือหอยขม ที่เป็นสัตว์ชอบฝนและความชื่นแฉะอยู่ในน้ำ เนื่องจากเป็นสิ่งที่หายาก จึงมักพบในชุมชนผู้นำ ในเมืองนครศรีธรรมราช พบว่ามีกลองชนิดนี้ในอำเภอสิชล อำเภอฉวาง และตำบลท่าเรือในอำเภอเมือง รวม 3 ใบ แสดงว่าดินแดนแห่งนี้ในสมัยพุทธกาลหรือก่อนพุทธกาล ผู้คนที่อาศัยอยู่ดินแดนแหล่งนี้มีการรวมกลุ่มกันเป็นสังคมเมือง มีหัวหน้าปกครองอยู่แล้ว เนื่องจากเป็นเมืองท่าที่สะดวกในการติดต่อทั้งตะวันออก ตะวันตกจึงมีการติดต่อกับกลุ่มสังคม วัฒนธรรมอื่นที่อยู่ห่างไกลออกไปอีกมุมหนึ่งของโลก เช่น มีการพบเครื่องถ้วยชามดินเผาของดินแดนตะวันนออกไปยังดินแดนตะวันตกที่เวนิสและอังกฤษโดยอาศัยพ่อค้าที่เดินทางไปมาค้าขายในคาบสมุทรแหลมมลายูแต่กาลก่อน