...กลางดงพงป่า เขาลำเนาไพรไกลสังคม |
มีแดนรื่นรมย์
แสนชื่นชมมีเสรี |
ไร้ทุกข์
สนุกสนาน สำราญกันได้เต็มที่ |
พวกเราชาวถิ่นนี้
ล้วนมีไมตรีต่อกัน |
่
อาชีพป่าดงพงไพร
เลี้ยงโคทำไร่ไถนาเป็นพราน |
หน้าแล้งเราพากันเผาถ่าน
หาฟืนกลับบ้านเป็นทุน |
เงินทองหามาได้
อดออมเอาไว้พออุ่น |
เจ็บไข้ได้เกื้อหนุน
เจือจุนการุณผูกพัน |
กลางดงพงป่า เขาลำเนาไพรไกลสังคม |
มีแดนรื่นรมย์
แสนชื่นชมมีเสรี |
ไร้ทุกข์
สนุกสนาน สำราญกันได้เต็มที |
พวกเราชาวถิ่นนี้
ล้วนมีไมตรีต่อกัน |
เย็นย่ำตะวันรอน ๆ เราได้พักผ่อนสำราญอุรา |
ค่ำลงเราพบกันพร้อมหน้า
แล้วมาสนุกด้วยกัน |
ยามงานนั้นเราทำ
ตรากตรำเพียงไหนไม่หวั่น |
เสร็จงานเราสุขสันต์
ร้องบรรเลงเพลงกล่อมไพร |
กลางดงพงป่า เขาลำเนาไพรไกลสังคม |
มีแดนรื่นรมย์
แสนชื่นชมมีเสรี |
ไร้ทุกข์
สนุกสนาน สำราญกันได้เต็มที |
พวกเราชาวถิ่นนี้
ล้วนมีไมตรีต่อกัน |
จนยากก็ยังภูมิใจ หากินกลางไพร
แม้ไม่รุ่งเรือง |
ไม่คิดจะเฟ้อ
จะฟุ้งเฟื่อง ถึงเมืองแดนศิวิไลซ์ |
กลางคืนเราชื่นบาน
เรื่องงานเอาไว้วันใหม่ |
ป่าดงดำรงไว้
ทรัพย์ในดินไทยมากมี |
กลางดงพงป่า เขาลำเนาไพรไกลสังคม |
มีแดนรื่นรมย์
แสนชื่นชมมีเสรี |
ไร้ทุกข์
สนุกสนาน สำราญกันได้เต็มที่ |
พวกเราชาวถิ่นนี้
ล้วนมีไมตรีต่อกัน |
กลางดงพงป่า เขาลำเนาไพรไกลสังคม |
มีแดนรื่นรมย์
แสนชื่นชมมีเสรี |
ไร้ทุกข์
สนุกสนาน สำราญกันได้เต็มที่ |
พวกเราชาวถิ่นนี้
ล้วนมีไมตรีต่อกัน |