ประเทศจีน เป็นประเทศที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล และเป็นแหล่งรวมประชากรที่หนาแน่นแห่งหนึ่งของโลก จีน จึงมีความหลากหลายทางภาษาและศิลปวัฒนธรรม ประเทศจีน เมืองหลวงคือ กรุงปักกิ่ง มีแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญๆ หลายแห่ง เช่น กำแพงเมืองจีน และ จัตุรัสเทียนอันเหมิน เป็นต้น ส่วนเมืองศูนย์กลางทางเศรษฐกิจนั้นจะอยู่ที่ เซี่ยงไฮ้ และ ฮ่องกง ประเทศจีน มีสถานที่ท่องเที่ยว
ตำแหน่งประเทศจีนอยู่ซีกโลกเหนือ แผ่นดินใหญ่ด้านตะวันออกของทวีปเอเชีย เนื้อที่ 9,600,000 ตารางกิโลเมตร ประเทศกว้างอันดับ 2 ของโลก(แคนาดา จีน อเมริกา) ประชากร1,300 ล้านคน ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีอารยธรรมเก่าแก่ 1 ใน 4 ของอารยธรรมโลก รวมทั้งบาบิโลนโบราณ(ได้ดับสูญไปแล้ว) อียิปต์โบราณ อินเดีย และจีน ประเทศจีนมีประวัติศาสตร์และอารยธรรมที่ยาวนาและรุ่งโรจน์ที่กระจัดกระจายในพื้นที่ 9 ล้านกว่าตารางกิโลเมตร ซึ่งเป็นทรัพยากรทางวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวที่ล้ำค่าของจีน หากเราสามารถนำทรัพยากรนี้รวมทั้งภูมิศาสตร์ของจีนมารวมกันและจัดประสานเป็นรายการท่องเทียวที่นับไม่ถ้วนแล้วนั้นก็จะเป็นสินค้าที่ออกเสนอสู่ตลาด มากมายหลายแห่งดังนี้
[catno name=”ประเทศจีน”]
ปักกิ่ง
ปักกิ่งเป็นเมืองหลวงของสาธารณรัฐประชาชนจีน มีเนื้อที่ 1 แสน 5 หมื่นกว่าตารางกิโลเมตร พลเมือง 13 ล้านกว่าคน เป็นเมืองเอกเทศตั้งอยู่ทางภาคเหนือ ด้านตะวันออกของจีน จัดอยู่ในโซนอบอุ่น อากาศค่อนข้างหนาวและแห้งแล้ง บริเวณประกอบด้วย 11 อำเภอ และ 5 เขต ปักกิ่งเป็นเมืองโบราณ มีประวัติศาสตร์มาเป็นเวลากว่า 3 พันปี ก่อนเคยเป็นเมืองหลวงติดต่อกันทาหลายราชวงศ์ของชนเผ่าต่างฯ เช่น จิน เหลียว และเมื่อ 800 ปีกว่า เคยเป็นเมืองหลวงของหยวนสมัยกุบไลข่านของเผ่ามองโกล และเป็นเมืองหลวงติดฯกันมา 600 กว่าปี ในสมัยราชวงศ์หมิงและชิงมีฮ่องเต้รวมทั้งราชวงศ์หมิงและชิง 24 รัชกาล ถือเป็นเมืองหลวง 1 ใน 6 ของประเทศจีน วันที่ 1 ตุลาคม ปี ค.ศ. 1949 หลังปฏิรูปสาธารณรัฐประชาชนจีน กำหนดให้ปักกิ่งเป็นเมืองหลวงของจีน ปัจจุบันเป็นศูนย์กลางทางการเมือง การพาณิชย์อุตสาหกรรม การเกษตร การคมนาคม และวัฒนธรรมของจีน หลังดำเนินโยบายเปิดประเทศ ปักกิ่งมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วจนเป็นมหานครที่ทันสมัยแห่งหนึ่งของจีน ปักกิ่งจึงเป็นเมืองทันสมัยทางเทคโนโลยีและโบราณวัตถุ โบราณสถานประสานกันอย่างลงตัวสถานที่ท่องเที่ยวของปักกิ่งมรมากมายที่สำคัญดังต่อไปนี้
จัตุรัสเทียนอานเหมิน
|
รัฐสภา มาหาศาลาประชาคม
|
อนุสาวรีย์วีรชน
|
หอระลึกท่านประธานเหมาเจ๋อตง
|
พระราชวังโบราณเมืองต้องห้าม
|
หอฟ้าเทียนถาน
|
วัดยงเหอกง(วัดลามะ)
|
พระราชวังฤดูร้อนอี้เหอหยวน
|
กำแพงเมืองจีน
|
หุ่นขี้ผึ้งประวัตศาสตร์และกษัตริย์ราชวงศ์หมิง
|
เซี่ยงไฮ้
เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองเอกเทศที่ขึ้นกับรัฐบาลกลางโดยตรง มีสถานะเท่ากับมณฑล ตั้งอยู่ปากอ่าวแม่น้ำแยงซี จัดอยู่แถบภาคใต้ของจีน ริมทะเลตงไห่ มีเนื้อที่6,000 ตารางกิโลเมตร พลเมือง 16 ล้าน 7 แสน 4 หมื่นคน เป็นเมืองอุตสาหกรรมที่ทันสมัยที่สุดของประเทศจีนเป็นศูนย์กลางทางการเงิน การปิโตรเลียม เคมี ชุมทางการคมนาคม เขตนิคมอุตสาหกรรม “ผู่ตง” เป็นเขตใหม่ที่ทันสมัยของเซี่ยงไฮ้ เพิ่งเริ่มขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1900 เป็นแหล่งลงทุนของนานาชาติ นครเซี่ยงไฮ้อดีตเมื่อ 100 ปีก่อน เป็นสถานที่เสี่ยงโชคนานาชาติ เป็นเขตเช่าของประเทศต่างฯ เช่น อังกฤษ อเมริกา ฝรั่งเศส ญี่ปุ่นเป็นต้น หลังจากปฏิรูปสาธารณรัฐประชาชนจีน นครเซี่ยงไฮ้พัฒนาอย่างรวดเร็ว และจะค่อยฯ ย่างเข้าสู่มหานครอุตสาหกรรมทันสมัยให้ทันโลก
วัดพระหยก
|
บ้านมาดามซ่ง
|
อี้หยวน
|
หาดว่ายทาน
|
หอไข่มุก(หอ TV)
|
หอพิพิธภัณฑ์มาดามซ่งชิงหลิง
|
วัดจิ้งอานซื่อ
|
มณฑลเจียงซู
ตั้งอยู่ตอนกลางของดินแดนชายฝั่งทะเลทางตะวันออกของประเทศจีน บนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีเกียง ( ฉางเจียง )อันงดงามและอุดมสมบูรณ์ ระหว่างเส้นลองจิจูด 116.18 องศา ถึง121.57 องศาตะวันออก และละติจูด 30.45 องศา ถึง 35.20 องศาเหนือ มีดินแดนติดชายฝั่งทะเลยาวกว่า 1,000 กิโลเมตร ทิศตะวันตกเฉียงเหนือติดมณฑลอันฮุย ซันตง ตะวันออกเฉียงใต้ติดมณฑลเจ้อเจียงและเซี่ยงไฮ้
ซูโจว
|
หลิวหยวน
|
วัดซีหยวน
|
อู๋ซี
|
ทะเลสาบไถ่หู
|
เมืองจำลองสามก๊ก สถานที่ถ่ายทำ CCTV
|
วัดหลิงซันต้าฝอ
|
มณฑลเจ๋อเจียง
มณฑลเจ๋อเจียงตั้งอยู่ทางกลางภาคด้านตะวันออกของประเทศจีน พลเมือง 46 ล้าน 7 แสน 7 หมื่นคน เนื้อที่ 1 แสนตารางกิโลเมตร เป็นเมืองหลวง 1 ใน 6 ของประเทศจีน สมัย 3 ก๊ก เคยเป็นเมืองอู๋ของซุนกวน สมัยซ่งใต้เคยเป็นเมืองหลวงชื่อหลินอาน มีหางโจวเป็นนครเอก พลเมือง 4 ล้านคน เนื้อที่ 700 ตารางกิโลเมตร สถานที่น่าท่องเที่ยวของหางโจวมี
ทะเลสาบซีหู
|
ศาลเจ้าเยี่ยเฟย
|
วัดหลิงอิ่น
|
วัดจิ้งฮุยซื่อ
|
เกาะผู่ถอซาน
|
วัดผู่จี้ซื่อ
|
วัดฝ่าหยี่
|
วัดฮุ่ยจี้ซื่อ
|
วัดเจ้าแม่กวนอิมไม่ยอมไปและสวนไผ่สีม่วง
|
ลั่วเจียซาน
|
มณฑลยูนาน
มณฑลยูนนานตั้งอยู่ที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน มีเนื้อที่ 3 แสน 8 หมื่นกว่าตารางกิโลเมตร พลเมือง 42 ล้าน 8 แสน 8หมื่นกว่าคน เป็นมณฑลที่มีกลุ่มชนเผ่าต่างฯ มากที่สุดของประเทศจีน ชนเผ่าในประเทศจีนมีทั้งหมด 56 ชนเผ่า ยูนนานมี 30 ชนเผ่า ชื่อย่อของยูนนานเรียก“เตียน”ลักษณะภูมิประเทศเป็นที่ราบสูงที่ถูกแม่น้ำหลายสายแบ่งแยกด้านตะวันตกสูง ตะวันออกต่ำ แม่น้ำส่วนมากไหลจากเหนือมาใต้ ด้านตะวันตกมียอดเขาสูงกว่าระดับทะเลกว่า 4,000 เมตร ที่ปกคลุมด้วยหิมะตลอดปี อากาศเปลี่ยนแปลงตามระดับภูมิประเทศในเวลาเดียวกันเชิงเขาที่เป็นที่ราบลุ่มยังเป็นฤดูร้อน 30 องศาเซลเซียส แต่ที่ยอดเขาจะเป็นฤดูหนาว-10กว่าองศาเซลเซียส พืชพันธ์และสัตว์ป่าอุดมสมบูรณ์ถือได้ว่าเป็นอาณาจักรแห่งพืช มีคุนหมิงเป็นเมืองเอก
คุนหมิง
|
ซุ้มประตูมังกร
|
วัดหยวนทง
|
ตำหนักทอง
|
พิพิธภัณฑ์มณฑลยูนนาน
|
ต้าหลี่
|
ซุ้มประตู กำแพงเมืองและเมืองต้าหลี่
|
เจดีย์สามองค์วัดฉงเซิ่ง
|
ทะเลสาบเอ๋อไห่และภูเขาชางซัน
|
ลี่เจียง
|
ภูเขามังกรหยก
|
สระน้ำมังกรดำ
|
จงเตี้ยน ( แชงการีล่า )
|
วัดซงจ้านหลินซื่อ
|
โค้งแรกของแม่น้ำแยงซีและหมู่บ้านกลองหิน |
หุบเขาเสือกระโจน
|
มณฑลเสเฉวน
มณฑลเสฉวนตั้งอยู่แถบภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีนชึ่งเป็นประตูด้านที่เข้าสู่เขตด้านที่เข้าสู่เขตตะวันตก ลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบลุ่มแอ่งกระทะที่ล้อมรอบไปด้วยภูเขาและที่ราบสูง มีแม่น้ำแยงซี หมินเจียง หย่าหลงเจียงเจียหลิงเจียง รวม 4 สายไหลผ่าน จึงเรียกว่า“เสฉวน”มีเนื้อที่ 4 แสน 8 หมื่นตารางกิโลเมตร พลเมืองประมาณ 83 ล้าน / แสน 8 หมื่นคน พื้นที่อุดมสมบูรณ์ โดยมีเฉินตูเป็นเมืองเอกของเสฉวน และยังเป็นถิ่นฐานเดิมของหมีแพนด้า
ศาลเจ้าขงเบ้ง
|
จิ่วไจ้โกว
|
หวางหลง
|
ง้อไบ๊(เอ๋อเหมย)
|
คังติ้ง
|
ทะเลสาบ 5 สี
|
เล่อซาน
|
กว่างชี
กว่างซี เขตปกครองตนเองของชนเผ่าจ้วง ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของประเทศจีน มีชายแดนทางตะวันตกเฉียงใต้ติดกับประเทศเวียดนาม เนื้อที่23,000 ตารางกิโลเมตร พลเมือง 44 ล้าน 8 แสน 9 หมื่นคน ประชากร 2 ใน 3 เป็นกลุ่มเผ่าจ้วง ด้านตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้เป็นภูเขาและป่าทึบ ลักษณะพื้นที่ผิวเป็นหินปูน 90% จัดอยู่ในโซนลักษณะมรสุมกึ่งโซนร้อน ชาวจ้วงเป็นชนกล่มน้อยของประเทศจีนที่มีประชากรมากที่สุดกลุ่มหนึ่ง ลักษณะภาษาคล้ายกับภาษาไทยลาวและไทยใหญ่ มีอักษรของตนเอง มีหนานหนิงเป็นเมืองเอก
กุ้ยหลิน
|
ภูเขาวงช้าง
|
แม่น้ำหลีเจียง
|
ถ้ำเจ็ดดาวและสวนเจ็ดดาว
|
ซื่อว่ายเถาหยวน
|
เขาฝูปอ
|
เขาเตี๋ยไฉ่ซาน
|
ถ้ำเงิน
|
ถ้ำขลุ่ยอ้อ
|
ซีอาน
มณฑลส่านซี ตั้งอยู่กลางลุ่มแม่น้ำฮวงโห เนื้อที่แสน 9 หมื่นตารางกิโลเมตร พลเมือง 36 ล้าน 5 หมื่นกว่าคน ลักษณะที่ราบสูง พื้นแผ่นดินทรายสีเหลือง(ดินลมหอบ) สูงกว่าดับน้ำทะเลประมาณ 2,000 เมตร อยู่ในเขตอบอุ่นและแห้งแล้ง ซีอานเป็นที่ตั้งศาลากลางมณฑลส่านซีหรือเมืองเอก พลเมือง 6 ล้านกว่าคน เนื้อที่ 1,200 ตารางกิโลเมตร เป็นเมืองหลวงโบราณที่เก่าแก่ที่สุดนานที่สุด 1 ใน 6 ของประเทศจีน ในระยะเวลา 1,100 ปี มี 13 ราชวงศ์ มาตั้งราชธานีที่นี่ มีโบราณสถานและโบราณวัตถุทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญมากมาย
หวาชิงฉือ
|
สุสานฉินซีฮ่องเต้
|
กองทัพดินเผาใต้ดินของฉินซีฮ่องเต้
|
สุสานเฉียนหลิง
|
สุสานหย่งไถ่
|
วัดฝ่าเหมินซื่อ
|
วัดซิงเจี๋ยซื่อ
|
หอกลอง
|
หอระฆัง
|
สุเหร่าหว้าเจียะซื่อ
|
กำแพงซีอานกูเฉินเฉียง | ต้าเอี้ยถ่า เจดีย์ห่านป่าใหญ่(หงส์ใหญ่) | เสี่ยวเอี้ยนถ่า เจดีย์หงส์น้อย | หัวซาน | หวางตี่หลิง สุสานหวางตี้ |
โบราณสถานต่าง ๆ ในซีอาน | ซากพระราชวังต้าหมิงกง | ซานโบราณสถานม่อยางกง | ซากโบราณสถานอาฝางกง |
มณฑลเหอหนาน
ตั้งอยู่ฝั่งใต้ตอนกลางของลุ่มแม่น้ำฮวงโห เนื้อที่ 160,000 ตารางกิโลเมตร พลเมือง 92 ล้าน 5 แสน 6 หมื่นกว่าคนลักษณะภูมิประเทศมีครึ่งหนึ่งอยู่ในเขตอบอุ่นครึ่งหนึ่งอยู่ในเขตกึ่งโซนร้อน แต่เพราะอยู่ใจกลางแผ่นดินใหญ่จีน ลมมรสุมพัดไม่ถึง จึงมีลักษณะพิเศษ ฤดูหนาวค่อนข้างหนาว ฤดูร้อนค่อนข้างร้อน ฝนตกน้อย ต้องอาศัยน้ำในแม่น้ำฮวงโหที่ค่อนข้างขาดแคลนและไม่ได้เป็นไปตามฤดูกาล นครเอกเมืองเจิ้งโจว เนื้อที่ 900 กว่าตารางกิโลเมตร พลเมือง 3 ล้านคนเศษ สถานที่ท่องเที่ยวมีหลายแห่งตามเมืองตางฯ ริมแม่น้ำฮวงโห
ฮัวหยวนโข่ว
|
ถียะถ่า หรือ เจดีย์เหล็ก
|
ศาลเจ้าเปาบุ้นจิ้น
|
ลั่วหยาง
|
ถ้ำหลงเหมิน
|
ไป๋หม่าซื่อ วัดม้าขาว
|
สุสานกวนอู
|
วัดเส้าหลิน
|
สุสานองค์ชายกว๋อและหลุมรถม้า
|
มองโกลใน
เขตปกครองตนเองชนเผ่ามองโกลใน ตั้งอยู่ที่ภาคเหนือของประเทศจีน เนื้อที่ 11 ล้านตารางกิโลเมตร พลเมือง 23 ล้าน 7 แสน 6 หมื่นกว่าคน 90% เป็นชาวเผ่ามองโกล นอกจากนี้ยังมีชาวฮั่น หนี่เจิน(เผ่าเดิมของแมนจู) กิไต้ เติร์ก ทาท่า เป้นต้น
ชนเผ่ามองโกลมีสาขาเผ่าต่างฯ มากมายสลับซับซ้อน แยกกันอยู่เป็นเผ่ากลุ่มตามสายเลือดของตระกูล(รวมทั้งประเทสมองโกเลียในปัจจุบันนี้) เป็นชนเผ่าเก่าแก่เผ่าหนึ่งของจีน ปี ค.ศ. 1206 ปู่เอ่อจื่อจิน-เตมูจินรวบรวมเผ่าต่างฯ เป็นหนึ่งเดียวกัน ตั้งเป็นก๊กมองโกลและเริ่มปรับปรุงการปกครองระบอบศักดินามีประมุขเป็น“ข่าน” (ข่าน=เจ้าเมือง) พร้อมทั้งขยายอาณาเขตไปทางภาคตะวันตก และตะวันตกเฉียงเหนือ แถบทาจิกจสถานส่วนหนึ่งของอัฟกานิสถาน และขยายไปถึงมอสโก ฮังการีปี ค.ศ. 1260 หลานของเจงกิสข่าน-กุบไลข่านเข้ายึดครองประเทศจีน สถาปนาราชวงศ์หยวน ภาคตะวันตก เนื่องด้วยการปกครองการทหาร จึงค่อยฯ เสื่อมอำนาจและถูกกลืนชาติเป็นอิสลามไปในที่สุด และแตกแยกเป็นหลายก๊กโดยปกครองด้วยลูกหลานเจงกิสข่าน หลังสงครามโลกครั้งที่สอง พวกอุซเบกิสถาน ทาจิกิสถาน ถูกรวมเป็นส่วนหนึ่งของประเทศรัสเซีย เผ่ามองโกลเหนือ เมื่อปี ค.ศ. 1924 ถูกรัสเชียยุให้ปฏิรูปเป็นประเทศสาธารณรัฐประชาชนมองโกลเลีย แยกตัวออกจากจีน ชนเผ่ามองโกลอีกส่วนหนึ่งอยู่ในการปกครองของจีน เรียกว่ามองโกลใน-เขตปกครองตนเองชนเผ่ามองโกลใน โดยมี“ฮูเหอเฮ่าเท่า”เป็นนครเอก มีฐานะเท่ากับมณฑล
วัดต้าเจาซื่อ
|
เจดีย์ 5 ยอด-จินกังจั่วเซ่อหลีถ่า
|
สุสานหวางเจาวิน
|
เมืองเปาโถว
|
วัดอู่ตังเจา
|
สุสานเจงกิสข่าน
|