บุคลสำคัญแต่ละชาติอาเซียน

ในแต่ละประเทศย่อมมีบุคคลสำคัญ ที่สร้างความดีงาม ความเจริญรุ่งเรืองให้กับประเทศ เราลองมาดูกันว่าบุคคลสำคัญในประเทศต่างๆ ของอาเซียนเป็นอย่างไรบ้าง

*   พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช

รัชกาลที่ 9 แห่งราชวงศ์จักรี ทรงครองราชย์ตั้งแต่วันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ.2489 จึงเป็นพระมหากษัตริย์ผู้เสวยราชย์นานที่สุดในโลกที่มีพระชนม์ชีพอยู่ ทรงเป็นที่รักและเทิดทูนของชาวไทย พระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระอัจฉริยภาพอันหลากหลายซึ่งเป็นที่ประจักษ์ต่อชาวไทยและชาวโลก

*  พุทธทาสภิกขุ หรือ พระธรรมโกศาจารย์—-

ได้รับการสดุดีว่าเป็นมหาปราชญ์แห่งพุทธธรรม เป็นนักปฏิรูปพระพุทธศาสนาที่สำคัญที่สุดรูปหนึ่งของเมืองไทย ท่านเป็นผู้ก่อตั้งสวนโมกขพลาราม และมีผลงานปรากฏมากมายทั้งในรูปพระธรรมเทศนา และงานเขียน

*   หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช

ปูชนียบุคคลของไทยที่เป็นทั้งนักปราชญ์ นักเขียน นักการเมือง และศิลปินแห่งชาติ ซึ่งองค์การยูเนสโกได้ประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติเป็นบุคคลสำคัญของโลกใน 4  สาขา ได้แก่ การศึกษา วัฒนธรรม สังคมศาสตร์ สื่อสารมวลชน ใน พ.ศ.2552

           * สมเด็็จอัครมหาเสนาบดี เดโช ฮุนเซน (Somdech Akka Moha Sena)

          เริ่มเข้าดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีตั้งแต่อายุ 33 ปี นับเป็นนายกรัฐมนตรีที่มีอายุน้อยที่สุดของกัมพูชา และดำรงตำแหน่งมาหลายสมัย จนถึงปัจจุบัน ฮุน เซน ได้รับการศึกษาในระบบน้อยมาก เพราะเติบโตมาใน ท่ามกลางสงคราม เรียนชั้นประถมศึกษาที่บ้านเกิด เข้ากรุงพนมเปญ เรียนต่อชั้นประถมปลายที่โรงเรียน อินทราเทวี (Indra Devi) ที่วัดนาควาน (Neakvoan) เป็นเด็กวัด ภายใต้การดูแลของสมภาร

ต่อมาปี 2513 ฮุน เซน วัย 18 ปี ได้เข้าร่วมกับขบวนการต่อสู้กับจักรพรรดินิยมของเจ้านโรดมสีหนุ อดีตนายกรัฐมนตรีกัมพูชา หลังจากจักรพรรดินิยมถูกโค่นล้มโดยนายพลลอน นอล (Lon Nol) ซึ่งองค์การ CIA ของสหรัฐอเมริกาหนุนอยู่เบื้องหลัง

ฮุน เซน สำเร็จปริญญาตรีด้านรัฐศาสตร์ จากสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งในประเทศ และมีสถาบันการศึกษาต่างๆ มอบปริญญาดุษฎีบัณฑิต กิตติมศักดิ์รวมทั้งสิ้น 10 ปริญญา

          * สมเด็จพระนโรดมสีหนุ หรือ เจ้าสีหนุ (Norodom Sihanouk)

อดีตกษัตริย์แห่งกัมพูชาผู้ล่วงลับไปแล้ว และเป็นนายกรัฐมนตรีอยู่หลายสมัยก่อนจะสละราชบัลลังก์ให้แก่พระราชโอรสนโรดมสีหมุนีทรงเป็น “พระวรราชบิดา” ของชาวกัมพูชา สวรรคตแล้วเมื่อวันที่ 15 ต.ค. 2555 ด้วยพระชนมายุ 89 พรรษา ขณะประทับอยู่ทกรุงปักกิ่ง ประเทศจีน โดยช่วงที่ทรงพระชนม์ชีพ ทรงมีบทบาทอย่างสูงในการเมืองกัมพูชาสมัยใหม่ ทั้งการเรียกร้องเอกราช – ตั้งพรรคสังคมราษฎร์นิยม – มีบทบาท ในสงครามกลางเมือง – ตั้งแนวร่วมเขมรสามฝ่ายกับเขมรแดง นำมาสู่การเลือกตั้งและ สิ้นสุดสงครามกลางเมืองในปี 2536 ก่อนสละราชสมบัติในปี 2547    กินเนสส์บุ๊กบันทึกว่า พระองค์ทรงเป็นนักการเมืองที่ดำรงตำแหน่งทางการเมืองมากที่สุดในโลก

           * เจ้าสุภานุวงศ์ (Prince Souphanouvong)    

หรือ รู้จักในชื่อของ “เจ้าชายแดง (The Red Prince)” เป็นที่รักของชาวลาวจนเรียกขานกันว่า “ลุงประธาน” เป็นผู้นำในการต่อสู้เพื่อเรียกร้อง เอกราชจากฝรั่งเศสและเป็นผู้ก่อตั้งขบวนการคอมมิวนิสต์ประเทศลาว ภายหลังได้รับเลือกเป็นประธานประเทศ และประธานประชาชนสูงสุดคนแรก จึงได้สละฐานันดรศักดิ์ในระบอบเก่า

          * ไกสอน พมวิหาน (Kaysone Phomvihane)

เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของสาธารณรัฐประชาชนลาว ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นเลขาธิการใหญ่คนแรกของพรรคปฏิวัติประชาชนลาว และเป็นผู้นำในการต่อต้านการปกครองของฝรั่งเศสและระบอบกษัตริย์ จนสามารถปลดปล่อยประเทศได้เมื่อ พ.ศ.2518

*   นายพล ออง ซาน (Aung San) หรือ อู อองซาน (U Aung San)

เป็นนักปฏิวัติและผู้นำในการเรียกร้องเอกราชของพม่าโดยเป็นผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มสันนิบาตเสรีภาพแห่งประชาชนต่อต้านฟาสซิสต์   ( อองซานเป็นพ่อของอองซานซูจี อองซานตายตอนอองซานซูจีอายุเพียง 2 ขวบเท่านั้น)

*   ออง ซาน ซูจี (Aung San Suu Kyi)

บุตรสาวของนายพล ออง ซาน เป็นผู้นำการต่อต้านรัฐบาลเผด็จการทหารและได้รับรางวัลโนเบล สาขาสันติภาพ ใน พ.ศ.2534

           *  โฮจิมินห์ (Ho Chi Minh)

นักปฏิวัติผู้ยิ่งใหญ่ของเวียดนามป็นผู้นำการต่อต้านการยึดครองของฝรั่งเศสและเรียกร้องเอกราชให้กับประเทศเวียดนาม นอกจากนี้ยังเป็น ผู้รวมเวียดนามเหนือกับเวียดนามใต้ให้เป็นหนึ่งเดียวกันและหลังจากที่สิ้นสุดสงครามเวียดนามก็มีการเปลี่ยนชื่อไซ่ง่อน(Saigon) เป็น โฮจิมินห์ซิตี (Ho Chi Minh City) เพื่อเป็นเกียรติแก่โฮจิมินห์

          *  นายพล หวอ เหวียนยาบ (Vo Nguyen Giap)

นักการทหารผู้ยิ่งใหญ่ของกองทัพเวียดนามและของโลกเป็นผู้บัญชาการรบในสงครามและเป็นมือขวาคนสำคัญของโฮจิมินห์ ผู้บัญชาการสูงสุดคนแรกของกองทัพประชาชนเวียดนาม บุรุษผู้เกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับการเติบโตและชัยชนะอันทรงเกียรติ์ของ กองทัพประชาชนเวียดนาม  ผู้นำกองทัพฯ ทำสงครามมีชัยเหนือกองกำลังฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกา ปลดปล่อยประเทศเป็นเอกราช นำไปสู่การรวมประเทศ เวียดนามให้เป็นหนึ่งเดียวกันเมื่อ ปี 19

*สมเด็จพระราชาธิบดีฮัจญี ฮัสซานัล โบลเกียห์ มูอิซซัดดิน วัดเดาเลาะห์
(His Majesty Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu’izzaddin Waddaulah)

ทรงเป็นพระราชาธิบดีหรือสุลต่านองค์ปัจจุบันของบรูไน และยังดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แีละ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังด้วยซึ่งพระองค์ถือเป็นบุคคลสำคัญที่พลิกโฉมการเมืองและเศรษฐกิจึ่งทำให้บรูไนมีรายได้เพิ่มขึ้นมหาศาล

*  ซูการ์โน (Sukarno)

ประธานาธิบดีคนแรกของอินโดนีเซียซึ่งมีส่วนสำคัญในการประกาศเอกราชของอินโดนีเซียต่อประเทศเนเธอร์แลนด์ โดยดำรงตำแหน่ง ประธานาธิบดียาวนานถึง 22 ปี จนถูกบีบให้ลงจากอำนาจโดยยพลซูฮาร์โต เมื่อญี่ปุ่นแพ้สง คราม ในปี พ.ศ.2488 ญี่ปุ่นได้เปิดโอกาสให้ชาว อินโดนีเซียในการนำของ ดร.ซูการณ์โน และ ดร.โมฮัมหมัด ฮัตตา ประกาศอิสระภาพของอินโดนีเซีย เมื่อปี พ.ศ.2488   อินโดนีเซียได้ประกาศ ใช้รัฐธรรมนูญ ฉบับแรก เมื่อปี พ.ศ.2488 และได้เลือกตั้ง ดร.ซูการ์โน เป็นประธานาธิบดี และ ดร.โมฮัมหมัด ฮัตตา เป็นรองประธานาธิบดี

*  โมฮัมหมัด ฮัตตา (Mohammad Hatta)

ผู้นำการเคลื่อนไหวและผู้ร่วมอุดมการณ์ในการกอบกู้เอกราชกับซูการ์โน เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกและรองประธานาธิบดีของประเทศ

*  ลี กวนยู (Lee Kuan Yew)

นายกรัฐมนตรีคนแรกของสิงคโปร์ผู้นำพรรค People’s Action Party (PAP) ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีนานถึง 31 ปี ลี กวนยูเป็นผู้เปิดประเทศ ทำให้ประเทศสิงคโปร์มีความทัดเทียมกับนานาอารยประเทศ ด้วยเหตุนี้ ลี กวนยูจึงเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อประเทศสิงคโปร์ และเป็นหนึ่ง ในบุคคลทรงอิทธิพลที่สุดของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อีกด้วย

*  โทมัส สแตมฟอร์ด แรฟเฟิลส์ (Thomas Stamford Bingley Raffles)

ผู้บริหารอาณานิคม เป็น ผู้ก่อตั้งเมืองสิงคโปร์ และเป็นคนแรกที่ร่างรัฐธรรมนูญฉบับแรกของสิงคโปร์เมื่อ พ.ศ.2366 เพื่อสร้างความเป็น ระเบียบเรียบร้อย สร้างศีลธรรม ห้ามการพนันและการค้าทาสในประเทศสิงคโปร์ นอกจากนี้เขายังนำบริษัทบริติชอินเดียเข้ามาตั้งด่านสินค้า ทำให้สิงคโปร์กลายเป็นศูนย์กลางทางการค้าที่สำคัญ         

*  ดร.มหาเธร์ บิน โมฮัมหมัด (Dr.Mahathir bin Mohamad)

นายกรัฐมนตรีคนที่ 4 ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุด เป็นผู้วางรากฐานพัฒนาประเทศในรูปแบบของแผนพัฒนาประเทศที่มีชื่อว่า VISION 2020 ซึ่งเป็นผู้นำมาเลเซียสู่ความเจริญทัดเทียมนานาประเทศ

*  ตนกู อับดุล ราห์มาน (Tunku Abdul Rahman)

เป็นผู้นำการเรียกร้องเอกราช และนายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศมาเลเซีย ได้รับยกย่องเป็นบิดาแห่งประเทศมาเลเซีย หรือ Bapa of Malaysia

        * โฮเซ   รีซัล (Jose Rizal)

ดร.โฮเซ่ ริซัล ถูกผู้ปกครองชาวสเปนจับกุมด้วยข้อหา ‘ปลุกระดม’ ในขณะที่เขาอายุ 35 ปี และถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 1896 เป็นนักเขียนและวีรบุรุษคนสำคัญในการต่อสู้เพื่อเรียกร้องเอกราชจากสเปน เขาเสียชีวิตจากการตัดสินโทษประหาร ซึ่งส่งผลให้ชาวฟิลิปปินส์ ลุกขึ้นสู้จนขับไล่สเปนออกไปได้สำเร็จ หลังการตายของโฮเซ่ ริซัล เป็นเวลา 2 ปีประชาชนชาวฟิลิปปินส์ก็ได้ชัยชนะ
เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน ปี ค.ศ.1898  ประกาศเอกราชให้กับประเทศฟิลิปปินส์ปลดแอกจากถูกการปกครองโดยสเปนอย่างยาวนานกว่า 350 ปี ลงอย่างสิ้นเชิง

          *  รามอน   แมกไซไซ (Ramon del Fierro Magsaysay)

อดีตประธานาธิบดีคนที่ 3 ของฟิลิปปินส์ เป็นผู้ที่ทุ่มเทให้กับการต่อสู้เพื่อเรียกร้องเอกราช และอุทิศตนช่วยเหลือผู้ยากไร้ในประเทศ เหล่าประชาชนจึงยกย่องให้เขาเป็นวีรบุรุษ และมีการจัดตั้ง “มูลนิธิรางวัลรามอน แมกไซไซ Ramon Magsaysay Award Foundation” เพื่อเป็นอนุสรณ์และเป็นเกียรติแก่นายรามอน ซึ่งต่อมาก็มีการมอบรางวัล “แมกไซไซ” ให้แก่ผู้ที่ทำคุณประโยชน์ให้กับสังคม ซึ่งรางวัลนี้ ก็เปรียบได้กับรางวัลโนเบลแห่งเอเชีย

          *  คอรีย์  อากีโน (Cory Aquino)

• ประธานาธิบดีคนที่ 11ของฟิลิปปินส์หลังจากเป็นผู้นำประชาชนเดินขบวนประท้วงโค่นล้มอำนาจของอดีต ประธานาธิบดีเฟอร์ดินานด์มาร์กอส ที่สำคัญคือเป็นประธานาธิบดีหญิงคนแรกของประเทศฟิลิปปินส ์และ เป็นประธานาธิบดีหญิงคนแรกของทวีปเอเซีย

เชิญแสดงความคิดเห็น