จากศรีประจันต์ต่อไปอีกจนถึง กม. ๑๒๘  พอดีเลยทีเดียว ทางซ้ายมือคือร้านอาหารที่อยู่ริมแม่น้ำท่าจีน ร้านกว้างขวางใหญ่โต  และที่หน้าร้านเขียนไว้ตัวโตเลยทีเดียว ว่าได้  Clean Food Good Taste  ผมแวะชิมอาหารร้านนี้ ๒ ครั้งแล้ว เข้าขั้นได้มาตรฐานอร่อยจริงสมกับยกป้าย ของกระทรวงสาธารณสุขเอาไว้ อาหารอร่อยขอแนะเอาไว้เสียเลย ร้านนี้มาฟาร์มเลี้ยงกุ้งของตัวเอง  อาหารจานกุ้งจึงมาก และราคาย่อมเยา กุ้งเลี้ยงน้ำจืด กก.ละเพียง ๓๐๐ บาท และเลี้ยงได้ดี เพราะกุ้งเนื้อแน่นราวกับกุ้งแม่น้ำ แวะชิมก็สั่งอาหารกุ้งมากินกันให้สะใจไปเลย ต้องสั่งกันทีละ กก. เช่นผมไปวันแรกแค่ ๒ คน สั่งกุ้งมา ๑ กก. ให้ทอดเกลือ  ให้ต้มยำ แล้วก็สั่ง กุ้งเผามาอีก ครึ่ง กก. กุ้งหลน  แกงป่ากุ้ง รายการกุ้งกินกุ้งกันให้หายอยาก สุขาร้านนี้ก็สะอาดมากและเป็นสากลตามมาตรฐานเลยทีเดียว
            จาก กม.๑๒๘  วิ่งต่อไปอีก ๒ กม. ตรงหลัก กม.๑๓๐  ก็จะถึงสี่แยกให้เลี้ยวซ้ายเพื่อเข้าตัวอำเภอสามชุก เลี้ยวไปแล้วก็จะข้ามสะพานข้ามแม่น้ำท่าจีน ลงสะพานแล้วให้เลี้ยวขวา เลี้ยวไปสัก ๑๐๐ เมตร มีทางแยกขวา ให้เลี้ยวขวา (ตรงไปห้ามเข้า)  วิ่งไปชนหลังที่ว่าการอำเภอสามชุก ให้อ้อมทางขวาไปจอดหน้าที่ว่าการอำเภอที่อยู่ริมแม่น้ำท่าจีน ที่ผมบอกให้ละเอียด เพราะไม่อยากให้เหมือนผมไปครั้งแรกนึกไม่ถึงว่า ถนนแคบ ๆ ข้างอำเภอจะไปจอดรถหน้าอำเภอได้ หน้าอำเภอมีลานจอดรถกว้างขวาง พอประมาณตอนเที่ยง ๆ หน้าอำเภอมีของขาย แต่อาจจะไม่มีขายทุกวัน แต่วันหยุดมีแน่  คีอ มีแผงมาตั้งขายอาหารกันมากมายหลายแผง เช่น พวกอาหารจากปลา ปลาแห้ง ปลาเค็ม เป็นต้น มีอยู่เจ้าหนึ่งทางซ้ายของทางออกจากลานขายพวกหอย  เช่น หอยแมลงภู่ หอยหลอด ทอดแล้วคลุกน้ำตาลอร่อยอย่าบอกใครเชียว กินเล่น กินจริง กินกับข้าวต้ม อร่อยหมด

            เดินออกจากลานจอดรถจะเป็นซอยแคบ ๆ อยู่ติดรั้วอำเภอ ชื่อซอย ๑ หากเลี้ยวขวาจะมายังสะพานคนเดิน และรถมอเตอร์ไซค์ข้ามได้แม่น้ำท่าจีน ไปยังตลาดอีกฝั่งหนึ่ง  แต่ไม่เก่าแก่ร้อยปี เหมือนฝั่งอำเภอ ขึ้นไปบนกลางสะพานถ่ายภาพแม่น้ำท่าจีน และภาพหลังตลาดเก่าสามชุกอายุร้อยปีงามนัก  ทางสามชุกเขาสร้างทางเดินเป็นสะพานคอนกรีต ไว้หลังตลาดให้เดินเลียบแม่น้ำได้ สร้างกันในน้ำเลยทีเดียว สวยดีแต่ไม่รู้ว่าจะทำลายบรรยากาศร้อยปี ของตลาดสามชุกหรือเปล่า
            ลงจากสะพานเพื่อกลับเข้าตลาด  ทางขวาของสะพานเมื่อเดินลงมาจะผ่านร้านอร่อย ซื้อใส่กล่องกลับมาได้ และ ยำก๋วยเตี๋ยวบก ถัดมาคือ แผลงขายเป็ดพะโล้  ไก่พะโล้  ร้านนี้คนก็มุงกันแน่นเพื่อซื้อกลับมา เพราะไม่มีที่นั่งให้นั่งกินได้  ติดกับเป็ดพะโล้คือ แผงขายขนมหวาน ใครไม่กลัวน้ำตาลขึ้นละก็ซื้อเข้าไปเถอะอร่อย ๆ ทั้งนั้น หอม หวานจับใจเลยทีเดียว ขนาดผมคนกลัวความหวานยังอดใจไว้ไม่ได้ต้องซื้อหอบกลับมา  ถัดไปติดกันกับแผงขนมหวาน คือ ร้านขายปลาสลิด ปลาทำเค็มทั้งหลายค่อนข้างสดแบบปลาแดดเดียว คงจะขายดีไม่ต้องเหลือกลับเอาไปตาก  ซื้อแล้วกลับมาถึงบ้านต้องเอาเข้าตู้เย็นเอาไว้ จะได้เก็บเอาไว้นาน ๆ
            ผมได้บอกแล้วว่า ซอยข้างอำเภอที่รถยนต์วิ่งไม่ได้นี้คือ ซอย ๑  และหากเลี้ยวขวาเมื่อเรากลับลงมาจากสะพาน ก็จะกลายเป็นถนนชื่อ ถนนเลียบนที  รถวิ่งไม่ได้อีกเช่นกัน ถนนคงจะไม่กว้างกว่าซอย ๑  และถนนสายนี้คือ สายหลักของตลาดสามชุกในอดีต  และได้แบ่งออกเป็นซอยต่าง ๆ อีก ๓ ซอย  คือ ๒,๓ และ ๔  แต่ละซอยล้วนมีร้านค้าเก่าแก่อยู่ในย่านสี่ซอยนี้ทั้งสิ้น
            ซอย ๑  มีร้านนาฬิกาโบราณ ชื่อร้าน รัชพร  อีกร้านชื่อ ร้านบุญช่วยหัตถกิจ ที่ผมบอกมานี้จะเป็นร้านโบราณเก่าแก่ของตลาดสามชุก และมีอีกหลายร้านอยู่ติด ๆ กันแต่ไม่ใช่ร้านโบราณ พอเลยร้านบุญช่วยหัตถกิจมาแล้ว ก็จะมาถึงตรงร้านหัวมุม ร้านนี้เป็นร้านสำคัญทีเดียว เป็นแหล่งข่าวชั้นดี สงสัยอะไรก็ถามได้รู้เรื่องหมด และชาวสามชุกจะนั่งกันเต็ม โดยเฉพาะคอกาแฟสูงอายุ   ในยุคปัจจุบันยังชงกาแฟด้วยถุงนมยายด้วยตนเอง ฝีมือกาแฟนั้นยอดนัก จะให้ดีพอไปถึงขึ้นสะพานไปชมแม่น้ำท่าจีน ถ่ายรูปเดินให้เหงื่อซึม ๆ ลงมา ก็เข้าร้านกาแฟเสียก่อน คอกาแฟต้องสั่งกาแฟร้อน ใส่นมข้น ชงด้วยถุงนมยาย จบแล้วตามด้วยกาแฟเย็น หรือโอเลี้ยงจึงจะสะใจ  หน้าร้านด้านถนนเลียบนที มีใส้กรอกปิ้งขายอยู่น่ากิน และมีแผงของกินอีกหลายแผง  แต่ที่ชวนชิมคือ ด้านหน้าร้านกาแฟติดซอย ๑ ขายตั้งแต่สาย ๆ ต้องรีบซื้อด้วย หรือสั่งเอาไว้จ่ายสตางค์เลยไม่งั้น บ่าย หมด คือ หมูย่าง หมูกรอบ ซี่โครงหมูย่าง น่ากินเหลือประมาณ พอเที่ยงจะเพิ่มร้านขนมหวานในหม้อแขกวางอยู่เต็ม สั่งขนมแล้ว ยืนกินก็ได้ เพราะเขาไม่มีที่ให้นั่ง หรือนั่งในร้านกาแฟ สั่งโอเลี้ยงแล้วสั่งขนมมาด้วย มาชิมหลังอาหารกลางวันแล้ว ผมนับหม้อใส่ขนมได้ ๑๗ หม้อ เช่น ลูกเดือย ข้าวฟ่าง ข้าวโพดเปียก ข้าวเหนียวน้ำกะทิทุเรียน สารพัดขนมนับได้ ๑๗ หม้อก็แล้วกัน อาจจะตาลายนับของเขาไม่หมดก็ได้
            เป็ดย่าง ชาวตลาดเขารับรองความอร่อย ผมไม่ได้ชิมสักที ไปคราวแรกยังไม่ถึงเวลาออกขายคือบ่ายโมง คราวหลังหยุดเทศกาล  อีกคราวไปก่อนเวลาอีก เป็นสูตรดั้งเดิมเนื้อไม่เหนียว พร้อมน้ำจิ้มรสเด็ด วางแผงขายตรงทางเข้าถนนเลียบ ที่หน้าร้านกาแฟท่าเรือส่ง ติดกับปลาสลิดที่แนะนำไปแล้ว  น้ำพริกอร่อยนัก เครื่องปรุงจัดสรรมาเป็นอย่างดีไม่ว่าหอม กระเทียม พริกซื้อมาทำแกงทำผัดอร่อยหมด ร้านนี้มองดูก็รู้ในเรื่องความสะอาดและแถมด้วยรสชาติอร่อยต้องซื้อกลับไปปรุงที่บ้าน และยังมีของดีอีกหากินยากด้วย อร่อยแถบนี้ต้องไปซื้อที่ตลาดอำเภอวิเศษชัยชาญ แต่ที่สามชุกก็มีอยู่ที่แผงน้ำพริกนี่แหละ คือ "ขนมกง" ขนมโบราณ
ใกล้ ๆ กันกับน้ำพริก คือบะหมี่ เป็นร้านบะหมี่ที่ทำเส้นเอง รวมทั้งหมูแดงด้วย บอกว่าเปิดขายมากว่า ๗๐ ปีแล้ว เกี๊ยวหมูของเขาก็อร่อยมีสูตรเด็ด เส้นบะหมี่เส้นเล็กแต่เหนียว
            ร้านอยู่เยื้องซอย ๒  ซอยสำคัญเพราะพิพิธภัณฑ์ตั้งอยู่ในซอยนี้ เลยปากซอยไปนิดหนึ่งออกขายเฉพาะวันหยุดคือรถเข็นขาย "กะลอจี๊" อร่อยขนาดหนักเลยทีเดียว บอกว่าปกติขายข้าวต้มอยู่ข้างนอกตอนเย็นยังไม่มีโอกาสได้ไปชิม วันหยุดจึงจะมาขายกะลอจี๊ ขายกล่องละสิบบาทเท่านั้น อร่อยอย่างนี้หากินยาก ปกติหากะลอจี๊ก็หากินยากอยู่แล้ว แต่จะหาหวานอ่อน ๆ นุ่มเหนียวโรยงาหอมอย่างนี้หายากจริง ๆ  เยื้องกะลอจี๊คือทางเข้าซอย ๒ ต้องเข้าไปให้ได้ ไปก่อนยิ่งดี เรียกว่าลงจากสะพานมาก็มาที่นี่เลยคือ พิพิธภัณฑ์ ปากซอยคือแผงขายขนมไข่สูตรโบราณ