พระอภัยหลงรูปนางละเวงจนประชวร  นางสุวรรณมาลีก็เศร้าใจที่เห็นพระอภัยฟั่นเฟือนไป ก็ไปเยี่ยม พบรูปนางละเวง ก็รู้ว่าเป็นเพราะรูปนี้ จึงได้เอารูปมาฉีก แต่รูปก็ไม่ขาด จึงเอาไม้ตีรูปนั้นก็ร้องกรีด  พระอภัยเห็นดังนั้นก็โกรธเข้าชิงรูปกลับไป  นางสุวรรณมาลีจึงพาพวกนางกำนัลไปลักรูปนั้นมาเผาไฟ แต่ปีศาจกลับลุกขึ้นขู่ตะคอกเหล่าสาวสนมจนพากันวิ่งหนีไป พระอภัยตื่นบรรทม เห็นเหตุการณ์ก็ฉวยไม้ไล่ตีเหล่านางสนมกำนัลแล้วเอารูปนางละเวงกลับมาเชยชม
            นางสุวรรณมาบลีจึงให้ชาวใช้ไปเชิญพระชนนีแล้วทูลความให้ทราบ พระชนนีทราบความแล้วก็ตกพระทัยแล้วไปหาพระอภัย ถามถึงที่มาของรูปและขอดูรูปนั้นแล้วเตือนว่า

            ฝ่ายฝรั่งลังกาพวกข้าศึกพากันยกทัพมาเมืองผลึกอย่างเนืองแน่น ด้วยมีหลายเมืองด้วยกัน กองตระเวนเมืองผลึก เห็นข้าศึกยกมาเป็นจำนวนมาก ก็ใช้วิธีสู้พลางถอยพลาง แล้วไปปิดปากน้ำไว้ สุดสาครกับสองอนุชาคุมกำลังออกต้านทาน
            ทัพท้าวเจ้าประเทศทุกเขตแคว้น ก็หลีกแล่นเรือเข้าถึงฝั่ง เห็นทัพเจ้าเมืองยกออกมาต้านทาน ก็พากันชิงกันรบ