ที่ราบชายฝั่งทะเลตะวันออก  มีความยาวประมาณ ๙๐ กิโเมตร เป็นพื้นที่ติดต่อกับอ่าวไทย ทางด้านตะวันออกของจังหวัด พื้นที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลเล็กน้อยจนถึงประมาณ ๑ เมตร ตอนในเข้ามาเป็นที่ราบซึ่งน้ำทะเลท่วมถึงในฤดูฝน ชายฝั่งตอนเหนือประกอบด้วยหาดเลน และมีป่าชายเลนขึ้นปกคลุม ตามแนวชายฝั่ง ตั้งแต่อ่าวบางตะบูน และอ่าวบ้านแหลมจนถึงแหลมผักเบี้ย ยาวประมาณ ๔๔ กิโลเมตร ใต้แหลมหลวง ซึ่งเป็นสันดอนทรายงอกยื่นลงไปในทะเล ปรากฎเป็นหาดทรายต่อเนื่องไปตั้งแต่หาดเจ้าสำราญ ถึงหาดชะอำ ทางตอนใต้ ยาวประมาณ ๔๗ กิโลเมตร ชายฝั่งบางตอนจะมีการทับถมของเปลือกหอยขนานไปกับชายฝั่ง เช่น ที่บ้านบางแก้ว และบ้านปากทะเล ชาวบ้านเรียกเนินที่มีเปลือกหอยกองทับถมนี้ว่า กะซ้า
          แหลมหลวง  จัดเป็นสันดอนจงอย ด้านหนึ่งจะงอเป็นรูปโค้งเข้าหาแผ่นดิน มีความยาวยื่นลงไปในทะเลประมาณสองกิโลเมตร กระแสน้ำไหลขนานกับชายฝั่งเป็นตัวนำตะกอนทรายมาสะสม และการซัดพาของคลื่นทะเลทำให้เกิดรูปร่างเป็นจงอย
          แนวสันดอนของแหลมหลวง เป็นแนวแบ่งเขตระหว่างหาดเลนกับหาดทราย จากชายฝั่งแหลมหลวงขึ้นไปทางทิศเหนือจดสุดเขตจังหวัด ที่ตำบลบางตะบูน อำเภอบ้านแหลม ชายหาดมีตะกอนและโคลนที่แม่น้ำเพชรบุรไหลนำมาทับถมจนเกิดเป็นสันดอนแผ่ขยายปกคลุมพื้นที่ชายฝั่งตอนเหนือ ทำให้เกิดป่าไม้ชายเลนปกคลุมชายฝั่งดังกล่าว เป็นแหล่งประมงที่สำคัญ มีสัตว์น้ำชุกชุม และเป็นแหล่งกำเนิดหอยแครงตามธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย
          บริเวณที่ถัดจากสันดอนแหลมหลวงลงไปทางทิศใต้เริ่มปรากฎเป็นหาดทรายอย่างชัดเจน นับตั้งแต่หาดเจ้าสำราญ หาดปึกเตียน หาดโตนดน้อย หาดบ้านทา หาดคลองเทียน และหาดชะอำ จนสุดเขตชายฝั่งทะเลที่ต่อเนื่องกับหาดหัวหินของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์
          น้ำทะเลบริเวณชายฝั่งยังมีความลึกเฉลี่ย ๑๕ - ๒๐ เมตร น้ำทะเลทางฝั่งตอนเหนือจะตื้น เนื่องจากมีตะกอนจากแม่น้ำเพชรบุรีไหลลงมาทับถมมาก น้ำทะเลจะมีสีเขียว และค่อนข้างขุ่น บริเวณใต้แหลมหลวงลงมาทางใต้น้ำทะเลมีความลึกและมีความเค็มมากขึ้น มีสีฟ้าใสกว่าตอนบน

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน |