วัดศรีสุพรรณ  ตั้งอยุ่ในตำบลแม่ใจ อำเภอแม่ใจ เป็นที่ประดิษฐาน พระเจ้าทองทิพย์ มีพุทธลักษณะงดงามมาก เป็นพระพุทธรูปสมัยเชียงแสนรุ่นสาม หล่อด้วยสำริด มีพระพักตร์เป็นเนื้อทองสุกปลั่ง พระศกละเอียด พระเกศเป็นเปลวสวยงาม หน้าตักกว้าง ๒๙ นิ้ว สูง ๒๔ นิ้ว
            จากคำบอกเล่าของชาวบ้านอำเภอแม่ใจ มีความว่า แต่เดิมนั้นบริเวณบ้านแม่ใจ โดยทั่วไปเต็มไปด้วยป่าไม้กอไผ่ขึ้นหนาทึบ และได้เกิดไฟลุกไหม้บริเวณรอบ ๆ ดงไผ่ จึงได้พบพระเจ้าทองทิพย์อยู่ในดงไผ่นั้น ต่อมาจึงได้สร้างอาคารชั่วคราวครอบไว้ ต่อมาชาวอำเภอแม่ใจได้ร่วมกันสร้างวิหารถาวรครอบไว้ ในบริเวณดงกอไผ่ โดยไม่โยกย้ายจากที่เดิมจนถึงปัจจุบัน
            ความเชื่อถือความศักดิ์สิทธิ์และที่มาของชื่อพระเจ้าทองทิพย์นั้น เพราะว่าเมื่อฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาล บ้านเมืองแห้งแล้ง หรือชาวบ้านเกิดการเจ็บป่วย เกิดภัยพิบัติ ก็จะอัญเชิญพระเจ้าทองทิพย์จากอาสนะ ทำพิธีสักการะบูชา แห่สรงน้ำ ฝนก็จะตกลงมาทันที ผู้ประสบเคราะห์กรรมก็จะหมดเคราะห์ พระเจ้าทองทิพย์ จึงเป็นที่เคารพสักการะของชาวพุทธตลอดมา
            ในวันที่ ๑๗ เมษายนของทุกปี จะเป็นวันสรงน้ำพระเจ้าทองทิพย์ ประชาชนจะพากันมาร่วมพิธีในวันสำคัญนี้มากมาย แล้วนำเอาน้ำที่สรงพระเจ้าทองทิพย์ แล้วใส่ภาชนะกลับไปบ้านเพื่อประพรมลูกหลานให้อยู่เย็นเป็นสุข
            วัดศรีบุญเรือง  อยู่ในเขตอำเภอแม่ใจ เป็นที่ประดิษฐานพระเจ้าองค์ดำ พระพุทธรูปสำริดมีผิวสีดำ พบโดยพ่อหนานใจวรรณจักร ขณะที่เป็นเจ้าอาวาสวัดโพธาราม ตำบลศรีก้อย อำเภอแม่ใจ ท่านได้พบพระพุทธรูปองค์นี้ที่บริเวณบ้านดงอินตา และบ้านดงบุนนาคปัจจุบัน ซึ่งเป็นบริเวณหนองเล็งทรายทั้งหมด ท่านจึงได้อัญเชิญมาประดิษฐาน ณ วัดโพธาราม ต่อมาท่านได้ย้ายไปเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีบุญเรือง (วัดขัวตาด) ซึ่งเป็นวัดร้าง พ่อหนานใจ และชาวบ้านได้ร่วมบูรณะซ่อมแซม และอัญเชิญพระเจ้าองค์ดำไปประดิษฐานที่วัดศรีบุญเรืองจนถึงปัจจุบัน
            ในวันขึ้นสิบห้าค่ำ เดือนเจ็ด (เดือนเก้าเหนือ) ของทุกปี จะมีงานประเพณีสรงน้ำพระเจ้าองค์ดำ มีประชาชนไปร่วมพิธีนี้เป็นจำนวนมาก เชื่อกันว่าในปีใดที่ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ชาวบ้านจะอัญเชิญพระเจ้าองค์ดำลงจากอาสนะเพื่อทำพิธีขอฝน
            วัดดงบุนนาค  ตั้งอยู่ในตำบลบ้านเหล่า อำเภอแม่ใจ เป็นที่ประดิษฐานพระเจ้าหินทิพย์ พระพุทธรูปหินทราย ฝีมือช่างพะเยา หน้าตักกว้าง ๗๒ นิ้ว สูง ๙๙ นิ้ว ศิลปะเชียงแสนรุ่นที่สอง
            จากประวัติที่ผู้รู้ให้ไว้มีว่า พระพุทธรูปองค์นี้สร้างเมื่อประมาณปี พ.ศ.๒๐๑๐  แต่เดิมประดิษฐานอยู่ที่วัดก๋อมก๊อ ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านดงบุนนาค ปัจจุบันสภาพที่พบเห็นก่อนนั้นมีแต่องค์พระตั้งอยู่บนแท่นกลางแจ้ง เพราะเสนาสนะสิ่งปลูกสร้างหักพังสูญหายไปหมด
            ต่อมาในปี พ.ศ.๒๕๑๒ ทางวัดดงบุนนาค อำเภอและชาวบ้านได้อัญเชิญพระเจ้าหินทิพย์มาประดิษฐานที่วัดดงบุนนาค
            พระเจ้านั่งดิน  อยู่ในอำเภอเชียงคำ ตามตำนานเล่าว่า พญาผู้ครองเมืองพุทธรสะได้ค้นพบประวัติเมื่อปี พ.ศ.๒๔๑๖ ว่าพระพุทธเจ้าได้เสด็จออกโปรดสัตว์ เมื่อพระองค์เสด็จมาถึงเวียงพุทธรสะ (อำเภอเชียงคำ) พระพุทธองค์ได้เสด็จประทับอยู่บนยอดดอยสิงห์กุตตะ (พระธาตุดอยคำ)  พระพุทธองค์ทรงตรัสสั่งพญาคำแดง เจ้าเมืองพุทธรสะ ให้สร้างรูปเหมือนพระองค์ไว้ ณ เมืองพุทธรสะนี้ ปรากฏว่า พระอินทร์ พญานาค ฤาษีสองตน พระอรหันต์สี่รูป ช่วยกันเนรมิตเอาดินศักดิ์สิทธิ์ จากเมืองลังกาทวีปมาสร้างรูปเหมือนพระพุทธองค์ ใช้เวลาสร้างหนึ่งเดือน เจ็ดวัน จึงแล้วเสร็จ
            พระเจ้านั่งดินไม่ได้ประทับบนฐานชุกชีเหมือนกับพระพุทธรูปในอุโบสถวัดอื่น ๆ  มีผู้เล่าว่าเคยมีชาวบ้านสร้างฐานชุกชี แล้วอัญเชิญพระเจ้านั่งดินขึ้นประทับ แต่มีเหตุปาฏิหาริย์ฟ้าผ่าลงมาที่อุโบสถถึงสามครั้ง พุทธบริษัททั้งหลายจึงอาราธนาลงมาประดิษฐานบนพื้นดินดังเดิมจนถึงทุกวันนี้
            พระเจ้าหิน (พระเจ้าบุนนาค)  เป็นพระพุทธรูปหินทรายปางมารวิชัย มีอายุอยู่ประมาณพุทธศตวรรษที่ ๒๑ ประดิษฐานอยู่ที่วัดบุนนาค ตำบลหย่วน อำเภอเชียงคำ หน้าตักกว้าง ๑.๖๒ เมตร สูง ๒.๖๔ เมตร องค์พระมีลักษณะสวยงามมาก ได้มาจากวัดร้างในเวียงลอ อำเภอจุน
            หลักฐานด้านโบราณคดีได้พบจารึกหมื่นลอมงคล ตรงกับปี พ.ศ.๒๐๔๓ ที่กล่าวถึงการสร้างพระเจดีย์และพระพุทธรูปจำนวนมากเพื่ออุทิศให้กับพระศาสนา
            พระเจ้าหินเป็นพระพุทธรูปที่ชาวเชียงคำและใกล้เคียงเคารพนับถือเป็นอย่างมาก ได้มีการจัดงานประเพณีนมัสการพระเจ้าหินเป็นประจำทุกปีในวันขึ้นสิบห้าค่ำ เดือนสาม (เดือนห้าเหนือ) ตรงกับวันมาฆบูชา
            พระเจ้ายั้งยอง  เป็นพระพุทธรูปหินทราย หน้าตักกว้าง ๒.๐๐ เมตร สูง ๓.๒๒ เมตร ประดิษฐานอยู่ที่วัดร้างประตูชัย หรือวัดพระเจ้ายั้งยอง ตำบลเวียง อำเภอเมือง ฯ
            พระเจ้ายั้งยองเป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่และสมบูรณ์ที่สุด ประทับนั่งขัดสมาธิราบแบบปัทมาสนะ ปางมารวิชัย ศิลปะช่างสกุลพะเยา มีอายุอยู่ประมาณพุทธศตวรรษที่ ๒๐ เป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่กับเมืองพะเยามาแต่โบราณ ประดิษฐานอยู่ใกล้ประตูชัยสมัยก่อน เมื่อจะออกไปปราบข้าศึกศัตรู จะต้องยกกำลังออกทางประตูชัย จะมีการตั้งเครื่องสักการะบูชาพระเจ้ายั้งยองเพื่อความเป็นสิริมงคล เมื่อเสร็จการรบแล้วก็จะมาสักการะพระเจ้ายั้งยองอีกครั้ง เพราะก่อนเข้าเมืองจะต้องเข้าทางประตูชัย