สว่านโยน  เป็นสว่านเจาะเหล็ก สมัยก่อนการเจาะเหล็กมีความยากลำบากมาก ต้องใช้เหล็กเผาไฟให้ร้อนแดง แล้วใช้เหล็กสกัดเจาะโดยการใช้ค้อนทุบ พอเหล็กเย็นลงก็จะเผาให้ร้อนแดงใหม่ ใช้เหล็กสกัดไปเรื่อย ๆ จนทะลุ ซึ่งต้องใช่เวลานานมาก จึงมีการใช้สว่านโยนเจาะเหล็กขึ้น
            สว่านโยน มีหลักการทำให้คันไม้ที่เสียบเหล็กเจาะหมุน ทำให้ปลายเหล็กแหลมคมหมุนตาม ประกอบกับแรงกดและแรงเหวี่ยงของลูกตุ้มถ่วง จึงทำให้เหล็กทะลุได้เร็วขึ้น
นาฎศิลป์และดนตรี
                หอน้ำเต้า  ชาวลีซอ นำน้ำเต้าที่แห้งแล้วมาทำซอน้ำเต้า เพื่อใช้เล่นในงานพิธีต่าง ๆ
                ปรบไม้ไผ่  เป็นเครื่องดนตรีประกอบจังหวะของชาวกะเหรี่ยง โดย่นำไม้ไผ่หนึ่งลำ ยาวประมาณ ๑ เมตร มาผ่าซีกด้านหนึ่ง แต่ไม่ให้ขาดจากกันให้อีกด้านหนึ่งติดกันอยู่ และเหลาทั้งสองซีกเป็นที่จับ เมื่อจะใช้ประกอบจังหวะ จะใช้มือดึงแยกไม้ไผ่ออกจากกันแล้วปล่อยให้กระทบกัน จะเกิดเสียงดัง ใช้เป็นเครื่องดนตรีประกอบจังหวะ ในการแสดงนาฎศิลป์ทุกประเภท
                ซึง  ชาวพบพระ ทำซึงโดยทำเป็นกล่องแบบกีตาร์ แต่เล็กกว่ามาก และนำลวด จากสายห้ามล้อรถจักรยานจำนวนสามเส้น ทำตัวปรับที่ขาซึงสามตัว บริเวณกล่องไม้ตรงกลางซึงจะเจาะรูเล็ก ๆ  เพื่อให้เกิดเสียงทุ้ม วิธีเล่นจะจับปลายประคองและดีดด้วยนิ้ว ไม่ต้องอาศัยโน๊ตดนตรี ใช้ความจำใส่เสียงเอง ซึงใช้เล่นประกอบด้วย ซออู้ และซอด้วง
                แคนชาวม้ง  ทำจากไม้ไผ่ ลักษณะคล้ายแคนของชาวอีสาน แต่ด้านปากที่เป่าจะยาวมาก ตามความสูงของผู้เล่น
                กลองหนังวัว  เป็นเครื่องดนตรีของชาวม้ง ทำจากท่อนไม้ใหญ่เจาะลำต้นออก นำหนังวัวแห้ง มาขึงเป็นหน้ากลอง เป็นกลองหน้าเดียว ใช้ในพิธีศพ
                แตรเขาวัว และเขาควาย ทำจากเขาวัว เขาควาย เจาะรูตรงปากด้านที่เล็กและทำเป็นลิ้น ใช้ในโอกาสที่ส่งรหัสต่าง ๆ ให้ทราบตามจังหวะ และความหมายที่ได้นัดแนะกันในกลุ่ม เปรียบเสมือนการพูดคุยกันในระยะไกล โดยจะมีการเป่าโต้ตอบกันเป็นจังหวะ และเข้าใจความหมายเฉพาะของพวกตนเอง
                เครื่องตีกะโหลก  ทำด้วยไม้ไผ่ลำใหญ่ ๆ หรือจากต้นไม้ โดยนำมาขุดแต่งให้ได้ขนาดพอดี ทำหูหิ้วมัดแขวนไว้ เพื่อเคาะเป็นเสียงเรียกสัตว์ ให้กลับที่อยู่เพื่อมากินอาหาร ซึ่งชาวม้ง ชาวกะเหรี่ยง มักจะปล่อยสัตว์เลี้ยงให้ออกหากินอาหารกินเองในหมู่บ้าน และในป่า เมื่อถึงเวลาเย็นจะตีกะโหลกให้สัตว์เลี้ยงได้ยิน ด้วยความเคยชินก็จำได้จึงวิ่งกลับมาที่อยู่ เพื่อกินอาหารและเข้าคอก
บุคคลสำคัญในท้องถิ่น