ป่าไม้  ในจังหวัดระนองมีป่าไม้อยู่สองประเภทคือ ป่าบกและป่าชายเลน
                - ป่าบก  จากข้อมูลที่ได้จากภาพถ่ายดาวเทียม เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๔  จังหวัดระนองมีพื้นที่ป่าไม้อยู่ประมาณ ๖๐๓,๐๐๐ ไร่ ประมาณร้อยละ ๒๔ ของพื้นที่จังหวัด ได้ประกาศเป็นพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติ มีอยู่ ๘ แห่ง เป็นพื้นที่ประมาณ ๕๐๗ ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ ๓๑๗,๐๐๐ ไร่ ประกอบด้วย ป่าคลองลำเลียง อำเภอละอุ่น พื้นที่ ๒๒,๕๐๐ ไร่  ป่าน้ำตากหงาว  อำเภอเมือง ฯ พื้นที่ ๑,๘๐๐ ไร่ ป่าเลนคลองม่วง อำเภอกะเปอร์ พื้นที่ ๑๐๐,๐๐๐ ไร่   ป่าคลองเส็ตกรวด  ป่าเขาหินช้าง และป่าเขาสามแหลม อำเภอมือง ฯ  พื้นที่ ๑๙,๕๐๐ ไร่  ป่าคลองหัวเขียว  และ ป่าคลองเกาะสุย อำเภอเมือง ฯ  พื้นที่ ๗๗,๐๐๐ ไร่  ป่าเกาะช้าง อำเภอเมือง ฯ พื้นที่ ๑๒,๕๐๐ ไร่  ป่าเกาะพยาม อำเภอเมือง ฯ  พื้นที่ ๑๑,๐๐๐ ไร่   ป่าคลองหินกอง และ ป่าคลองม่วงกลาง  อำเภอเมือง ฯ พื้นที่ ๗๓,๐๐๐ ไร่
            นอกจากนี้ยังมี เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา  กิ่งอำเภอสุขสำราญ และอุทยานแห่งชาติแหลมสน อำเภอกะเปอร์
                - ป่าชายเลน  มีพื้นที่ประมาณ ๑๗๒,๐๐๐ ไร่  ประมาณร้อยละ ๘ ของพื้นที่จังหวัด ไม้ป่าชายเลนที่สำคัญได้แก่ โกงกาง ปรง ถั่ว ตะบูน ปราสักและอื่น ๆ  ใช้ในการเผาถ่นที่มีคุณภาพสูง พื้นที่ป่าชายเลนที่เป็นแนวตลอดเขตทิศตะวันตกของจังหวัด จากอำเภอกระบุรีเลียบตามแนวแม่น้ำกระบุรี ลงมาทางทิศใต้จนถึงเขตติดต่อกับจังหวัดพังงา ปัจจุบันมีสภาพเสื่อมโทรมอันเนื่องมาจากอุตสาหกรรมเผาถ่าน และบางส่วนได้แปรสภาพเป็นนาเลี้ยงกุ้ง
ประชากร
            จังหวัดระนองมีประชากรน้อยที่สุดของประเทศไทย ในปี พ.ศ.๒๕๔๒  มีประชากรประมาณ ๑๕๐,๐๐๐ คน ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตอำเภอเมือง ฯ  รองลงมาคือ อำเภอกระบุรี อำเภอกะเปอร์  อำเภอละอุ่น และกิ่งอำเภอสุขสำราญ
            ประชากรส่วนใหญ่เป็นผู้อพยพมาจากถิ่นอื่น เนื่องจากประชากรดั้งเดิมมีจำนวนน้อย มีที่ดินว่างเปล่าอยู่มาก และที่ดินในจังหวัดระนองเป็นดินเก่า ที่ยังไม่ได้ทำการเกษตร หน้าดินจึงอุดมสมบูรณ์กว่าที่อื่น ประกอบกับจังหวัดมีทรัพยากรป่าไม้ ประมง และแร่ธาตุอุดมสมบูรณ์ ทำให้ประชากรจากจังหวัดทางภาคใต้ ภาคกลางและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อพยพเข้ามาทำมาหากินในจังหวัดระนองเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่มาประะกอบอาชีพด้านการประมง การเกษตร ธุรกิจค้าขาย และขายแรงงาน
            นอกจากนี้ยังมีชนกลุ่มน้อยคือ ประชากรกลุ่ม ชาวน้ำ ซึ่งมีภูมิลำเนาที่หมู่ บ้านเกาะเหลา ตำบลปากน้ำ อำเภอเมือง ฯ และที่ เกาะสินไห ชาวน้ำที่เกาะเหลาปลูกบ้านอยู่ในน้ำริมฝั่งประมาณ ๒๐ หลังคาเรือน มีจำนวน ๕๐ คน อาศัยหาสัตว์น้ำยังชีพ โดยเฉพาะการดำหอยจากก้นทะเล

| หน้าต่อไป | บน |