ป่าชายเลน  ชาวจังหวัดระนองเรียกป่าชายเลนว่า ป่าโกงกาง เพราะไม้โกงกาง เป็นพันธุ์ไม้ที่พบมากที่สุดในป่าชายเลน แต่ป่าชายเลนยังมีพันธุ์ไม้ชนิดอื่น ๆ อีกมากเช่น แสม ประสัก ตะบูน และเสม็ด เป็นต้น
            ป่าชายเลนจะขึ้นอยู่ในบริเวณชายฝั่งทะเลที่มีน้ำทะเลท่วมถึง สภาพดินส่วนใหญ่เป็นโคลนหรือเลน บางแห่งมีทรายปนอยู่ ลักษณะดินเป็นดินเหนียวที่อัดตัวแน่น บริเวณที่พบส่วนใหญ่ได้แก่ ปากอ่าวชายฝั่งทะเล ริมตลิ่ง แม่น้ำ หาดเลน และบริเวณที่อยู่ในอิทธิพลของน้ำจืดและน้ำเค็ม ที่เรียกว่า เขตน้ำกร่อย ดินในบริเวณป่าชายเลนจะมีสีดำอันเนื่องมาจากเศษซากพืชและสัตว์สะสมทับถมกันอยู่นอกจากนั้นบริเวณป่าชายเลน ยังมีสิ่งมีชีวิตบนผิวดินเช่น ปู หอย กุ้ง และปลา อาศัยอยู่ด้วยกัน
            ป่าบกและป่าชายเลน มีความแตกต่างกันตรงที่ป่าชายเลนมีความสลับซับซ้อนมากกว่า อันเนื่องจากปัจจัยของน้ำเค็ม น้ำจืด และแผ่นดิน
            พืชพันธุ์ไม้ในป่าชายเลนเมื่อได้แสงอาทิตย์จะเกิดการสังเคราะห์แสง โดยส่วนหนึ่งของธาตุอาหาร ซึ่งพืชไปใช้ได้มาจากธาตุอาหารทั้งจากพื้นที่บนบก และการพัดพาของคลื่นในกระแสน้ำ เมื่อพืชเจริญเติบโตและมีซากของพืชทับถมลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง ก็จะสลายกลายเป็นอินทรีย์วัตถุ เช่นเดียวกับการสลายตัวของซากสัตว์ เป็นอาหารให้แก่พืชและสัตว์เล็ก ๆ เช่น แพลงตอน แบคทีเรีย ฟังโจ โปรโตซัว เมื่อพืชและสัตว์ดังกล่าวเจริญเติบโตขึ้นก็จะกลายเป็นอาหารของสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ได้แก่ กุ้ง หอย ปู ปลา ซึ่งมนุษย์สามารถนำมาใช้เป็นอาหารได้ จึงกล่าวได้ว่าบริเวณป่าชายเลนเป็นแหล่งผลิตอาหารที่สำคัญของโลก

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน |