เครื่องปั้นดินเผาสทิงหมอ  เป็นหัตถกรรมพื้นบ้านของชาวบ้านสทิงหมอ ตำบลสทิงหม้อ อำเภอสิงหนคร  เป็นแหล่งเครื่องปั้นดินเผาที่มีความสวยงาม เนื้อดินดี ทนทาน มีรูปทรงและเอกลักษณ์ของท้องถิ่น ชื่อสทิงหมอมาจากคนจีนที่ได้นำความรู้เรื่องการทำหม้อมาเผยแพร่ที่หมู่บ้านนี้
            วัสดุในการผลิต คือดินเหนียวและทราบละเอียด ดินเหนียวได้มาจากสองแหล่งคือ แหล่งแรกที่ปากคลองตัน ตำบลสทิงหม้อ แหล่งที่สอง ที่ริมทะเลสาบในตำบลปากรอ ทรายละเอียดได้จากริมฝั่งทะเลอ่าวไทย เช่นบริเวณหาดทรายแก้ว เป็นต้น
            อุปกรณ์ในการผลิต  แยกออกเป็นสองประเภทคือ อุปกรณ์การเตรียมดิน ประกอบด้วยจอบ เสียม ถังน้ำ เครื่องคลุมดิน เช่นผ้ายาง ลานหรือหลุมผสมดิน กระดานรองนวดและกระดานรองดิน อุปกรณ์ขึ้นรูปและตกแต่งประกอบด้วยแป้นหมุน (มอน) เชือกตัด อ่างน้ำ กระดานรอง ม้านั่งเตี้ย ไม้ตีหรือไม้ตามและลูกตุ้ง (ลูกถือ)
            กรรมวิธีในการผลิต เมื่อได้ดินเหนียวและทรายละเอียดมาแล้วจะทำการย่อยดินหรือผสมดินแล้วใช้ผ้ายางคลุมดินไว้ไม่น้อยกว่า ๒๔ ชั่วโมง แล้วเหยียบดินให้เข้ากับทรายตามอัตราส่วน แยกดินเป็นก้อน นำไปวางบนกระดานรอง นวดผสมกับทรายใช้มือนวดจนเข้ากันได้สนิท คลึงเป็นก้อนรี ยาวประมาณ ๒๕๒.๓๐ เซนติเมตร หนึ่งก้อนเรียกว่า หนึ่งเจิง เพื่อใช้นำไปขึ้นรูปต่อไป
            การขึ้นรูปหรือการปั้น ชาวบ้านเรียกว่า ปรง เป็นขั้นตอนสำคัญ จะใช้เป็นหมุนที่เรียกว่า มอน ชนิดใช้มือหมุนเป็นเครื่องมือหลัก โดยนำก้อนดินที่เตรี่ยมไว้ แล้วก้อนหนึ่งมาวางบนกลางแป้น ช่างปั้นสองคน คนหนึ่งปั้นดินขึ้นรูป อีกคนหนึ่งคอยหมุนแป้น ช่างปั้นใช้มือทั้งสองรีดดินเป็นรูปกะลาคว่ำ แล้วขึ้นรูปเป็นภาชนะต่าง ๆ โดยใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ทั้งสองข้างเป็นหลัก เมื่อได้รูปภาชนะที่ต้องการแล้วจะใช้เชือกเส้นเล็กตัดตรงกันให้ขาดจากแป้น แล้วนำไปวางไว้บนกระดานรอง เตรียมผึ่งแดดต่อไป โดยนำไปผึ่งแดดอ่อน ๆ หนึ่งวัน พอแห้งหมาดแล้วเอาภาชนะไปทำก้นและลวดลาย ภาชนะเช่น หม้อ และหวด เมื่อเสร็จจากแป้นหมุน จะมีลักษณะเป็นภาชนะก้นเปิด ต้องนำมาแต่งตีให้สนิทปิดก้น แต่งรูปทรงและตีลาย การตีลายจะใช้ไม้ตีที่มีลายแกะสลักไว้แล้ว แล้วนำไปผึ่งแดดหรือผึ่งลม เพื่อเตรียมเผาต่อไป
            การเผานิยมเผาดิบ คือ การเผาโดยไม่เคลือบ เตาเผามีอยู่สองประเภทคือ เตายืนและเตานอน เตายืนมีลักษณะเป็นกระโจมคล้ายจอมปลวก มีช่องสุมไฟเพียงช่องเดียวอยู่ติดกับพื้นดิน มีตะแกงสำหรับรองรับเครื่องปั้นตรงจุดกึ่งกลางเตา มีช่องสำหรับนำเครื่องปั้นเข้าออกอยู่ใกล้ปากปล่องไฟ ขนาดเตากว้าง ๑.๓๐ - ๑.๕๐ เมตร ใช้เผาเครื่องปั้นขนาดเล็กได้ประมาณ ๕๐๐ - ๗๐๐ ชิ้น ส่วนเตานอน มีรูปร่างคล้ายเต่า มีช่องสุมไฟหน้าเตาหนึ่งช่อง ด้านข้างด้านละสี่ช่อง ปล่องไฟหนึ่งปล่อง ช่องนำเครื่องปั้นเข้าเผาขนาดกว้าง ๐.๙๐ - ๑.๕๐ เมตร สูง ๐.๙๐ - ๑.๗๕ เมตร ยาวประมาณ ๘ - ๙ เมตร  ใช้เผาเครื่องปั้นทุกขนาดได้ประมาณ ๑,๒๐๐ - ๑,๕๐๐ ชิ้น
            ในการเผาเมื่อนำเครื่องปั้นเข้าเตาเผาแล้วจะก่อไฟตรงปากเตา และช่องเตาตามลำดับจนสุกได้ที่ใช้เวลา ๔ - ๕ ชั่วโมง ส่วนเตานอนจะต้องเปิดปากช่องไฟทิ้งไว้ ๑๐ - ๑๒ ชั่วโมง  แล้วเปิดทิ้งไว้อีกประมาณ ๒๔ ชั่วโมงจึงลำเลียงออกมารวมเวลาเผาทั้งสิ้น ๓๖ ชั่วโมง
            รูปแบบผลิตภัณฑ์ของเครื่องปั้นดินเผาสทิงหม้อที่ทำต่อเนื่องมาเแต่โบราณมี หม้อใส่น้ำ (เผล้ง) หวด อ่าง เตาหุงข้าว ครกตำน้ำพริก และกระทะ  ส่วนที่ผลิตขึ้นใหม่มีกระถาง แจกัน กระปุกออมสิน ภาชนะสำหรับเด็กเล่น ลูกตุ้มถ่วงอวน ที่เขี่ยบุหรี่ และรางขนมครก