พระภักดีนุชิต หรือพระยากำแหงสงคราม (จันทร อินทรกำแหง)  เกิดเมื่อปี พ.ศ.๒๓๙๙ เป็นบุตรพระยาสุริยเดชวิเศษฤทธิ์ เข้ารับราชการเมื่อปี พ.ศ.๒๔๑๗  ถวายตัวเป็นมหาดเล็กวรเดช เมื่อปี พ.ศ.๒๔๒๐ ต่อมาได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ เป็น พระภักดีนุชิตร ผู้ช่วยราชการเมืองนครราชสีมา
                ปี พ.ศ.๒๔๓๖  ได้รับโปรดเกล้า ฯ ให้เป็น ข้าหลวงประจำเมืองมุกดาหาร
                ปี พ.ศ.๒๔๔๐  ได้รับโปรดเกล้า ฯ ให้เป็น พระยาสุริยเดชวิเศษฤทธิ์ ปลัดเมืองนครราชสีมา จึงได้เดินทางโดยทางเรือตามลำน้ำโขง เพื่อเดินทางไปยังเมืองหนองคาย และไปยังบ้านหมากแข้ง (อุดรธานี)  ซึ่งเป็นที่ตั้งมณฑล แต่ถูกฝรั่งเศสจับกุมที่บ้านหนองเดิน เขตเมืองบึงกาฬ โดยถูกกล่าวหาว่านำกองทหารไทย ล่วงล้ำเข้าไปในเขตของลาว ซึ่งเป็นการผิดสัญญาระหว่างไทยกับฝรั่งเศส
                ม่านถูกฝรั่งเศสมากักขังไว้ที่เมืองสุวรรณเขตเป็นเวลา หกเดือน ได้ลักลอบเขียนจดหมายมากราบทูล พระบรมวงศ์เธอ กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม ข้าหลวงต่างพระองค์ สำเร็จราชการมณฑลอยู่ตลอดเวลา และในวันขึ้น สิบห้าค่ำ เดือนสิบเอ็ด ซึ่งเป็นวันที่ข้าราชการกรมการเมือง ในแถบลุ่มแม่น้ำโขง จะต้องดื่มน้ำพระพิพัฒน์สัตยา ท่านได้ขออนุญาตต่อฝรั่งเศส เพื่อมาเข้าพิธี แต่ฝรั่งเศสไม่ยินยอม กรมการเมืองมุกดาหารจึงได้นำน้ำพระพิพัฒน์สัตยาไปให้ท่านดื่ม ท่านได้นั่งคุกเข่า บ่ายหน้าต่อกรุงเทพ ฯ ถวายบังคม แล้วจึงดื่มน้ำพระพิพัฒน์สัตยา
                เมื่อฝรั่งเศสนำตัวท่านมามอบให้ ข้าหลวงต่างพระองค์ ฯ แล้ว ท่านได้เดินทางเข้ากรุงเทพ ฯ เพื่อเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อรับพระราชทานสัญญาบัตร เป็น พระยาสุริยเดชวิเศษฤทธิ์ ตำแหน่งปลัดเมืองนครราชสีมา และได้รับพระราชทานเงินบำรุงขวัญเป็นเงิน ๕๐ ชั่ง
                ปี พ.ศ.๒๔๔๕  ได้รับพระราชทานยศ และบรรดาศักดิ์เป็น นายพันเอก พระยากำแหงสงคราม ได้รับพระราชทานตราจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ชั้นที่ ๓ ตำแหน่งผู้ว่าราชการเมืองนครราชสีมา
                ตำแแหน่งสุดท้ายของท่าน คือ สมุหเทศาภิบาลมณฑลนครราชสีมา และถึงแก่กรรม เมื่อปี พ.ศ.๒๔๕๐