ช.
น้องเอยสองเรารักใคร่
เพลินชมพฤกษ์ไพร หัวใจสำราญ |
ญ.
หนทางน้ำตกไหลผ่าน
ดุจดังวิมาน สายธาร เห็นอยู่ |
ช.
วิหคนกครวญร้องร่ำ
เปรียบคำรักนำ พี่พร่ำให้รู้ |
ญ.
เสียงกาหรือไก่
เหมือนใครมากู่ |
ช.
นกเขาขันคู
มิสร่าง |
ญ.
เอ๊ะชะนีหรือไรคะนั่น
มันห้อยหัวมันหางพันคบยาง |
ช.
ไหนชะนี
อ๋อลิง เอ๊ยค่าง มันห้อยหัวพลาง
ร้องครางว้าวุ่น |
ญ.
พิกลแท้จริงน้องว่า
น่าเวทนา หน้าตาอย่างคุณ |
ช.
แหมเอาไปเปรียบเทียบเทียมตัวตุ่น
พี่น่ะเหมือนแพทบูน น่ะขวัญใจ |
ญ.
เสียงฮูมเหมือนดังฟ้าผ่า |
ช.
นั่นแน่ะช้างมาแล้วว่าฉันใด |
ญ.
ไหนกัน
อุ๊ยมันสูงใหญ่ |
ช.
หลบมาให้ไกลจ้ะขวัญใจของพี่ |
ญ.
เห็นตัวสามวาหรือไม่
ตัวมันล้ายลาย ต้องตายคราวนี้ |
ช.
น้องเอ๋ยจงเชื่อ
ช้างเสือน่ะเพื่อนพี่ ไม่ต้องวอรี่
หรอกแก้วตา |
ญ.
แล้วคืนนี้นอนไหนได้ |
ช.
แอบอิงพฤกษ์ไพร
ขวัญใจนิทรา |
ญ.
หวังลวน
หวังลาม หรืออย่า |
ช.
พี่ให้สัญญาละขวัญตาเนื้ออ่อน |
ญ.
ขอเดิน
มินอนแล้วนี่ |
ช.
ในป่า
มิมีภูตผีหลอกหลอน |
ญ.
ผีไพรในป่า
มิเคยอาวรณ์ น้องกลัวผีคุณหลอนหลอก |
ช.
แหมความหนาวเย็นของป่า
กระเถิบชิดมา น้องอย่าหนีออก |
ญ.
น้องไม่หนาวใจนักหรอก
ไม่จักช้ำชอก หนาวนอกร้อนใน |
ช.
เอ๊ะยุงหรือไรหรือนั่น
ถูกกัดทุกวัน เจ้าคันบ้างไหม |
ญ.
ลิ้นยุงไม่คัน
เพราะกันฝนได้ น้องกลัวขวัญใจมากกว่า |
ช.
โอ๊ยคืนนี้เย็นหนาวสั่น
ต้องเบียดชิดกัน ชิดกันเถอะขวัญตา พี่คงต้องเป็นไข้ป่า
สุดจะหายารักษามิได้ |
ญ.
น้องมีแล้วยาขนานหนึ่ง
แก้ไขดื้อดึง พึงจดจำไว้ หันมาซิพี่ นี่แหละแก้ไข้
นี่แน่ะลูกไม้ไข้ป่า |