ลมโบกหวลกลิ่นหอม หอมชวนเด็ดดอมคำหอมเจ้าเอ๋ย |
กลิ่นนี้พี่เคย
เคยได้แนบเขนย อกเอ๋ยหวลคนึง |
เพียงแต่กลิ่นล่องลม ชื่นชมซาบซึ้ง |
ชวนให้คิดติดตรึง
ใจตระหวัดคนึงถึงสาวเจ้า |
ชวนให้ใจพี่เหงา
จำว่ากลิ่นเจ้าเศร้าอยู่ในใจ |
เนื้อนวลอวลกลิ่นประทินเดียวกัน
ขวัญเคยแนบขวัญรักกันชิดใกล้ |
หอมเอยเคยชื่นใจ หอมใดไม่ซึ้งถึงอารมณ์ |
ขวัญพุ่มปทุมมา
กลีบบัวยั่วตาพริ้วพากระเพื่อมลม |
ผ่องศรีที่พี่ชม สีนวลชวนชื่นอารมณ์ |
ดุจดังสีแพรเจ้าห่ม
ปิดถันกันลมซ้ำชมให้เศร้าใจ |
เจ้าเอยเจ้าคำหอม เจ้าเนื้อหอม หอมชวนใคร่ |
ต้องจิตเตือนใจ
ยิ่งคิดไปชวนให้ตระกอง |
โอ้มือพี่เคยโลมเล้า สาวเจ้าเคยเอามือป้อง |
แต่ไม่พ้นมือพี่ต้อง
หวงยิ่งกว่าทอง แต่น้องยังให้ชื่นใจ |
ยอดชู้คู่เชย ขวัญเอยอย่าเลยจากไป |
โอ้คำหอมเอยเคยชิดใกล้
อีกนานเท่าไรขวัญใจจะกลับมา |
ยอดชู้คู่ชม ภิรมย์ชมชื่นอุรา |
เพื่อนชายร้อยคนมากล้นค่ำ
ไม่ชื่นอุราเหมือนเจ้าเพื่อนชม |