นานแล้วที่หลง พะวงมิหน่าย. |
นานแล้วที่หมาย
จะได้ ภิรมย์. |
นานแล้วที่รัก
คอยจะชื่นชม. |
นาน
แล้ว รักเพียงลมลม ตรมเช้า ค่ำ. |
ที่รัก นะรัก แต่ใจ มิกล้า. |
ที่ช้า
นะช้า มิกล้าเผยคำ. |
ที่คิด
นะคิด กลัว อกจะช้ำ. |
เอ่ย
คำ แล้วเจ้าจะทำ ช้ำ ใจ. |
อย่าเหมือนน้ำค้าง พราวพร่างใบพฤกษ์. |
พอยามดึก
เหมือนดังจะดื่ม กิน ได้. |
พอ รุ่งราง
ก็จางหายไป. |
รู้แน่แก่ใจ
ได้แต่ ระทมชีวี. |
ที่รัก นะรัก เพราะเทพเสริมส่ง. |
ที่หลง
นะหลง เพราะพี่ แสนดี. |
ที่รัก
ที่หลง พะวง อย่างนี้. |
กลัว
ใคร เขามาแย่งพี่ ไป ครอง. |
อย่าเหมือนน้ำค้าง พราวพร่างใบพฤกษ์. |
พอยามดึก
เหมือนดังจะดื่ม กิน ได้. |
พอ รุ่งราง
ก็จางหายไป. |
รู้แน่แก่ใจ
ได้แต่ ระทมชีวี. |
ที่รัก นะรัก เพราะเทพเสริมส่ง. |
ที่หลง
นะหลง เพราะพี่ แสนดี. |
ที่รัก
ที่หลง พะวง อย่างนี้. |
กลัว
ใคร เขามาแย่งพี่ ไป ครอง. |