จาก snattk@yahoo.com - เชียงราย ดอยผาตั้ง
ถ้ามีใครไปมาแล้วก็ขอให้แล้ว ๆ กันไปนะครับ เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟังเกิดจากประสบการณ์ของผมเองบวกกับการสัณนิฐานเล็ก ๆ แค่อ่านเพื่อรู้ไว้ใช่ว่าก็ได้นะครับ
ผมมีโอกาสไปภูชีฟ้าช่วงเดือนธันวาคม 2544 ราววันที่ 8-13 โดยเริ่มเดินทางจากสัตหีบ ชลบุรี สาย ๆ มุ่งหน้าสู่ภาคเหนือ โดยไม่มีการแปลนว่าจะไปไหนดี ระหว่างภูชี้ฟ้ากับทุ่งบัวตอง ผมได้แวะจอดรถนอนประมาณตีสองอยู่แถว ๆ อ.แม่พริก เพราะเพลียขับรถคนเดียว แล้วพอตื่นมาราว ๆ หกโมงก็ตัดสินใจว่าจะไปพิชิตยอดภูกัน 

จึงเดินทางไปต่อแวะเติมน้ำมันครั้งแรกที่ลำปาง ล้างหน้าแปรงฟันกินข้าวเช้า แล้วไปต่อตามเส้นทางหลวงหมายเลย 1 ถึงพะเยาแวะกินปลาเผาที่ริมกว๊านพะเยา ถือโอกาสถามทางไปภูจากคนพื้นที่ ผมเริ่มเดินทางจากกว๊านไปตามเส้นทางสีส้มในแผนที่ที่แนบมาให้ ดูภาพที่ 1 อย่าลืมเติมน้ำมันให้เติมเผื่อไว้ด้วยนะครับ (สำหรับผมคิดว่าดีกว่ากันพลาด รถจะบริโภคน้ำมันมากเมื่อใช้แรงปีนเขา)แยกเข้าทาง 1021 มองป้ายรายทางมุ่งสู่ อ.ดอกคำใต้ จุน เชียงคำ และ เทิง ตามลำดับขอย้ำว่าตามลำดับนะครับ มองป้ายข้างทางไปเรื่อย ๆ พอถึงทางแยก อ.เทิง ให้เลี้ยวขวาไปทาง 1155 มุ่งสู่บ้านปางคำ ซึ่งขับรถไปให้สังเกตว่าจะมีป้ายบอกทางสู่ภูเป็นระยะ และใกล้ถึงทางเข้าสู่ตีนภ จะปั้มนำมันด้านซ้ายมือซึ่งหน้าปั้มจะมีแผนที่ขึ้นภูขนาดใหญ่ บอกทางอยู่ ให้ลองแวะศึกษาเส้นทางให้ดี พอขับรถไปต่ออีกจะถึงตีนภูซึ่งผ่านตัวหมู่บ้านแวะซื้อเสบียงอาหาร และถามเส้นทางเขาอีกที่เพราะจะมีเส้นทางขึ้นภูอยู่สองทางคือถ้าผ่านตัวหมู่บ้านริม 1155 ไปสักหน่อยจะมีทางแยกขวามือเข้าสู่ภูซึ่งต้องผ่านหมู่บ้านวกไปวนมาน่าเวียนหัว ผมเข้ามาทางนี้ขาขึ้นภูก็อาศัยว่าไม่เคยและตาม ๆ รถที่เขาขนของขึ้นไปขายบนภูไป

 กับอีกทางคือไม่ต้องเลี้ยวที่ทางแยกแรกให้ผ่านเลยไปอีกหน่อยจะมีทางแยกขวาเช่นกันเป็นทางตัดใหม่ไม่ผ่านหมู่บ้านจะใช้เวลาได้เร็วกว่าถนนดีกกว่า (ผมใช้เส้นทางนี้ขาลงเข้าตัวเมืองเชียงราย) ถึงอย่างไรก็จะขึ้นภูได้เช่นกันระยะทางขึ้นภูก็ราว ๆ 20 กว่ากิโลได้นะครับมีทุกรูปแบบเลยสำหรับเส้นทางทั้งลาดยาง ลูกรัง ผ่านหมู่บ้านชาวเขา ซึ่งช่วงนี้ให้คุณลองมองสูง ๆ ไปข้างหน้าก็จะเห็นภูชีฟ้าและก็จะเข้าใจว่าทำไมมันต้องมีชื่ออย่างนี้ ก็จับตามองแล้วขับรถไปทางมันเรื่อย ๆ จะไม่หลง มีจุดพักรถเป็นช่วง ๆ นะครับ

 ถ้าเป็นไปได้ให้พักเสียบ้างนะครับเพราะรถจะให้กำลังมากโดยเฉพาะรถดีเซล ความร้อนจะสูงและถ้าไม่มีเทอร์โบช่วยจะดูเหมือนว่าไม่มีแรงไต่เขาเลย ผมใช้รถ SOLUNA 1.5GL รุ่นแรกเกียร์ธรรมดาครับเพิ่งถอยมามือสองไม่ทราบว่าใช้ 95 เข้าใจว่าใช้ 91 ซัด 91 เดินทางไปซะเต็ม ๆ รู้สึกเหมือนรถไม่มีแรงตอนไต่ชัน ๆ ดันทุรังจนถึงทางแยกที่เข้าหมู่บ้านและขึ้นภูอีกครั้งจนได้ ทางแยกเข้าหมู่บ้านคือที่ที่พวกเราจะได้เข้าไปพักผ่อนถ้าจะค้างคืนมีโรงแรม รีสอร์ท อ่านป้ายเข้าไปดูนะครับ

 สำหรับผมขอไปให้ถึงยอดก่อน ผมขับรถขึ้นภูต่อซึ่งช่วงนู้นจะชันมาก เนินสั้น ๆ ซิกแซกด้วย รถจะทำงานอย่างน่าสงสาร ซักพักจะถึงที่พักของราชการเล็ก แต่เราจะตั้งเต้นท์เข้าห้องน้ำได้แต่ขอย้ำว่าเนื่อที่ไม่กว้างขวางนัก ผมแวะพักรถครู่หนึ่งเอาหินมารองล้อหลังไว้กันพลาดเพราะเนินชันมาก ๆ เหตุผลที่พักรถเพราะเนินข้างหน้าชันขึ้นไปอีกเป็นช่วงเดินรถได้สุดท้าย ก่อนเป็นทางเท้าอีก 700 เมตรถึงเนิน ผมออกเดินทางต่อจากที่พักช่วงราว ๆ 2-3 โมงเย็นสู่เนินใช้เกียร์หนึ่งขึ้นอย่างช้า ๆ จนถึง ลงรถยืดเส้นสายเตรียมออกเดิน พกกล้อง ยาดม น้ำ เสื้อกันหนาว แล้วออกเดินขึ้น ทางขึ้นนั้นจะเป็นดินภูเขาเหมือนดินเหนียวเขาจะใช้จอบตัดเป็นขั้น ๆ คล้ายบันได ขึ้นไป

 ระหว่างทางจะมีคนแก่ชาวเขาร้องขายน้ำและให้กำลังใจอยู่ ไม่น่าเชื่อว่า 700 เมตรจะใช้เวลาเดินขึ้นราว ๆ 20 นาทแบบเดินบ้างพักบ้าง พอถึงเริ่มถ่ายรูป แต่กล้องดันรวนเสียถ่าย ไม่ได้รู้สึกเสียดายมาก แต่ก็เก็บความประทับใจไว้ในความทรงจำมาครบถ้วน อยู่ได้สำพักก็เดินลงมาแล้วเดินทางกลับ

ผมไม่ได้เตรียมตัวมาลุย ค้างคืนและคิดจะไปที่อื่นต่อเลยไม่มีประสบการณ์ด้านพักแรมมาฝาก แต่ได้คุยกับเพื่อน ๆ ที่ไปมาก่อนเขาบอกมาว่าจะให้ดีต้องค้างคืน และตื่นตี 4 เดินทางขึ้นภูจะเป็นอะไรที่คุ้มค่ากับการเดินทางมาก ๆ ทะเลหมอกยามเช้า มีพระอาทิตย์ขึ้น ขากลับดูตามแผนที่ผมใช้เส้นทางเดิมสู่ อ.เทิง แวะเติมน้ำมันกินข้าวเย็น แล้วไปต่อตาม 1120 สู่ตัวจังหวัด ไปพักค้างคืนที่โรงแรมในเมือง เพื่อไปดอยตุง แม่สาย สามเหลี่ยมทองคำต่อในวันรุ่งขึ้น

ทัศนคติ ความคิดเห็นของผมคือ ภูชี้ฟ้ายังใหม่อยู่สำหรับการเป็นแหล่งท่องเที่ยว ไม่มีความสะดวกสบายสำหรับการเดินทาง ที่พัก คำแนะนำต่าง ๆ เท่าที่ควร เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการมาลุยโยเฉพาะแต่ต้องมีรถขับขึ้นภูเอง เพราะเท่าที่ดูผมไม่เห็นรถรับจ้าง สองแถวเลย เส้นทางและป้ายบอกทางก็น้อยไป สภาพเส้นทาง