![](http://www.dooasia.com/database/pic/034/0000.jpg)
กระเหรี่ยงคอยาว หรือชนเผ่าปาดอง
เป็นชาวเขาเผ่าหนึ่งอาศัยอยู่ลึกเข้าไปในดินแดนพม่า (ติดต่อกับเขตบ้านน้ำเพียงดินของประเทศไทย) ชาวปาดองยังชีพด้วยการเกษตรกรรม ปลูกข้าว ใบชา ยาสูบส่วนใหญ่จะนับถือ ศาสนาพุทธกับถือผี หญิง
สาวชาวปาดอง จะสวมห่วงทองเหลืองที่คอและแขนขาและจะเพิ่มจำนวนห่วงมากขึ้นเมื่อ มีอายุเพิ่มขึ้น การ
สวมห่วงค้ำคอไว้ตลอดเวลา ห่วงจะดันให้คอดูยาวกว่าปกติ แต่เคยมีการพิสูจน์ในวงการแพทย์ โดยการ
เอ็กซเรย์ได้ผลออกมาว่า ความจริงแล้วคอปาดองจะไม่ยาวขึ้นกว่าคนธรรมดา กระดูกคอยังคงเท่าเดิม
แต่ห่วงจะ ไปกดกระดูกช่วงไหล่ให้ลู่ต่ำลงไป จนดูว่าคอยาวกว่าปกติ การเดินทางไปเยี่ยมชมเผ่าปาดอง
สามารถติดต่อได้ที่ แม่ฮ่องสอนรีสอร์ท โทร. (053) 611406 และริมน้ำกลางดอยรีสอร์ท
โทร. (053) 612142
![](http://www.dooasia.com/database/pic/034/00.jpg)
ตั้งอยู่ในเขต วนอุทยานผาหินตั้ง หมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาว บ้านปูแกง
เป็นหมู่บ้านที่มีกระเหรี่ยงคอยาวมาอาศัยอยู่
มีการแต่งตัวและขายของที่ระลึกแก่นักท่องเที่ยวมาเที่ยวชมทุกวัน
หมู่บ้านกระเหรี่ยงตั้งอยู่ในป่าทึบ
และเป็นป่าธรรมชาติที่ประกอบไปด้วยไม้มีค่าและหายาก เช่นไม้แดง ไม้ดำ ไม้ยาง
ฯลฯ ทั้งหมดนี้เป็นไม้เนิ้อแข็งที่หาไม่ได้อีกแล้วในประเทศไทย
หมู่บ้านกระเหรี่ยงในวันนี้
มีโอกาสต้อนรับนักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลกันมาอย่างไม่ขาดสาย
ทำให้สถานที่จอดรถไม่เพียงพอ และเกิดความวุ่นวายพอสมควรกับการจราจรในหมู่บ้าน
เมื่อเข้ามาแล้วทำให้รู้ว่า ที่นี่มีกระเหรี่ยงกันหลายเผ่า
แบ่งพื้นที่กันอยู่ใกล้ๆกัน บางเผ่าก็ดูคล้ายหมู่บ้านชนบททั่วไป
การแต่งตัวก็ดูเป็นปกติ บางเผ่าก็ไม่ได้เสริมโลหะไว้ที่คอ
แต่ใช้วิธีเจาะหูห้อยเครื่องประดับ ที่เห็นมากที่สุดก็เป็นเผ่าคอยาว
และแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสวยสด
สาวกระเหรี่ยงบางคนก็ดูสระสวยชนิดที่ทำเอาหนุ่มต่างแดนสงสัยไปตามๆกกันว่าไช่กระเหรี่ยงหรือไม่
เพราะสวยเหลือเกิน
![](http://www.dooasia.com/database/pic/034/0.jpg)
รู้จักกันในชื่อกะเหรี่ยงคอยาว ส่วนใหญ่อพยพมาจากพม่า จากรัฐ คะยิ่น หรือกะยิ่น
(Ka Yin)
ที่มีเขตติดต่อกับจังหวัดแม่ฮ่องสอน
เป็นการอพยพหนีภัยการตอสู้ของกะเหรี่ยง (ติดอาวุธ)
กับทหารรัฐบาลพม่า เมื่อปี พ.ศ.2528
สำหรับกะเหรี่ยงทางภาคเหนือและทางตะวันตกของไทย เรียกกะเหรี่ยงว่า
" ยาง"
เป็นกะเหรี่ยงที่อยู่ในเมืองไทยมานานแล้ว พอๆกับเผ่าอื่นๆ
แต่กะเหรี่ยงทางภาคเหนือไม่ได้ใส่ห่วงคอ หรือเจาะใบหู
เหมือนกับที่พบเห็นในจังหวัดแม่ฮ่องสอน
กะเหรี่ยง
หากแยะแยกลงไปก็จะประกอบได้วยเผาย่อยๆอีกหลายเผ่า
เช่นกระเหรี่ยงที่นิยมนำห่วงทองมาร้อยที่คอ หรือกะเหรี่ยงคอยาว
บางเผ่าก็นิยมเจาะหูใส่ครื่องประดับ จนหูที่เจาะมีขนาดใหญ่ขึ้นทุกวัน
กะเหรี่ยงในเมืองไทย
ถือว่าเป็นชนเผ่าที่มีประชากรมากที่สุด ทั่วประเทศมีราว
2 พันหมู่บ้าน
มีจำนวนทั้งสิ้น 4 แสนคน กระจายอยู่นับสิบๆจังหวัด
ทั้งภาคเหนือ ภาคกลาง และภาคตะวันออก ประกอบไปด้วย 4
กลุ่มย่อย ได้แก่![](http://www.dooasia.com/database/pic/034/000.jpg)
สะกอ หรือยางขาว
เรียกตัวเองว่า ปกฺกะญอ เป็นกลุ่มที่มีประชากรมากที่สุด
โป
เรียกตัวเองว่า โพล่
ส่วนใหญ่อยู่ในเขตจังหวัดแม่ฮ่องสอน เชียงใหม่ และลำพูน
ปะโอ
หรือ ตองสู
อาศัยอยู่ในเขตจังหวัดแม่ฮ่องสอน
บะเว หรือ คะยา
อาศัยอยู่ในเขตจังหวัดแม่ฮ่องสอน
การเดินทางไปบ้านในสอย
ใช้ทางหลวงหมายเลข
1095
ผ่าบ้านปางหมู แล้วข้ามสะพานแม่น้ำปาย เลี้ยวซ้ายไปตามถนน รพช.อีก 17
กิโลเมตร บ้านกะเหรี่ยงคอยาวจะอยู่เลยบ้านในสอยไปอีกประมาณ
1 กิโลเมตร