การทำนา  ถือเป็นอาชีพหลัก จะทำนาปีละครั้ง ยกเว้นท้องที่ใดอยู่ใกล้แหล่งน้ำอาจทำนาได้ปีละสองครั้ง  อุปกรณ์ในการทำนาได้จากวัสดุที่มีในท้องถิ่น และมีการพัฒนาปรับปรุงให้ทันสมัย และได้ประโยชน์เพิ่มมากขึ้น
                การทำนามีขั้นตอนโดยสรุปอยู่สี่ขั้นตอนด้วยกันคือ
                    การเตรียมดิน  ควรเตรียมดินสองครั้ง
                        - ครั้งที่ ๑ ไถดะ  เพื่อกำจัดวัชพืช ไถตากดินไว้ประมาณ ๒๑ วัน เป็นการเพิ่มอินทรียวัตถุให้แก่ดิน
                        - ครั้งที่ ๒ ไถแปร  เพื่อย่อยดินและกำจัดวัชพืชที่งอกใหม่
                    การเตรียมเมล็ดพันธุ์  นำเมล็ดพันธุ์ข้าวมาแช่น้ำหนึ่งวัน แล้วช้อนเมล็ดลีบทิ้งไป แล้วหุ้ม (นำเมล็ดพันธุ์ข้าวขึ้นจากน้ำ พักทิ้งไว้ในภาชนะแล้วคลุมหรือใส่ถุงกระสอบ) ประมาณ ๑ - ๒ วัน ก่อนนำหว่าน
                    การปลูกข้าว  ส่วนใหญ่นิยมทำกันอยู่สองวิธีคือ
                        - การปลูกข้าวนาหว่าน  เมื่อเตรียมดินแล้วไถแปรคราดเอาวัชพืชออกก่อนหว่านข้าว เมื่อหว่านข้าวแล้วไถกลบ จะคราดอีกครั้ง หรือไม่ก็ได้ ให้มีน้ำพอขลุกขลิก (ดินทราย) แล้วคราดกลบเบา ๆ   ในกรณีดินเหนียว ให้ระบายน้ำออกจนแห้ง
                        เมื่อเมล็ดข้าวงอก หมั่นดูแลปราบวัชพืช ใส่ปุ๋ย ดูแลเรื่องน้ำให้มีเพียงพอต่อการเจริญเติบโต ควรปล่อยน้ำภายหลังข้าวงอกแล้วประมาณ ๓ - ๕ วัน ระดับน้ำสูงประมาณ ๑ นิ้ว แล้วจึงเพิ่มขึ้นตามอายุของต้นข้าว  เมื่อข้าวตั้งท้อง และออกรวง ต้องหมั่นสำรวจโรคไหม้คอรวง และระวังแมลงศัตรูข้าวอย่างสม่ำเสมอ
                        รอให้เมล็ดข้าวแก่เต็มที่จึงเก็บเกี่ยว ควรระบายน้ำออกจากแปลงนา ๑๐ - ๑๕ วันก่อนเก็บเกี่ยว
                        - การปลูกข้าวนาดำ  เมื่อไถดะและเตรียมแปลงข้าวเรียบร้อยแล้วจึงตกกล้า คือ การหว่านเมล็ดข้าว ซึ่งต้องหว่านให้ทั่วแปลงนา ควรหว่านข้าวที่แช่น้ำ ๑ วัน หุ้ม ๒ วัน ในอัตราประมาณ ๑๐ ถัง ต่อ ๑ ไร่ เมื่อกล้าข้าวเจริญเติบโตแล้วให้หมั่นดูแลเรื่องน้ำ ปุ๋ย และปราบวัชพืช
                        เมื่อกล้าข้าวเจริญเติบโตแล้วให้ถอนกล้า เพื่อนำไปปลูกใหม่หรือปักดำ การปักดำควรไถแปรก่อนแล้วปักดำให้มีระยะห่างกัน ประมาณ ๒๕  ๒๕ เซนติเมตร จำนวน ๓ - ๔ ต้นต่อกอ
                        ดูแลเรื่องระดับน้ำให้เพียงพอต่อการเจริญเติบโตของต้นข้าว สำรวจศัตรูข้าวที่สำคัญในระยะนี้ได้แก่ หนอนกอ เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล โรคไหม้ โรคใบจุดสีน้ำตาล และให้หมั่นใส่ปุ๋ยให้สม่ำเสมอ เมื่อข้าวตั้งท้องและเมล็ดข้าวแก่เต็มที่จึงเก็บเกี่ยว โดยระบายน้ำออกจากนา ๑๐ - ๑๕ วันก่อนเก็บเกี่ยว
                    การเก็บเกี่ยว  เมื่อเมล็ดข้าวสุกแก่พอดีคือ เมล็ดข้าวส่วนใหญ่ร้อยละ ๘๐ ของเมล็ดในรวงข้าวแก่เต็มที่
                        - การทำไร่ทำสวน  มีการปลูกพืชไร่ห้าชนิดคือ มันสำปะหลัง ปลูกมากที่สุด ที่เหลือเป็นการปลูกปอแก้ว ถั่วลิสง ละหุ่ง และอ้อย นอกจากนั้นยังมีการปลูกมะม่วงแก้วและพริกหัวเรือ เป็นต้น
                        - การปลูกพืชผักสวนครัว  หลังจากเสร็จสิ้นการทำนาแล้วส่วนมากจะปลูกผักสวนครัว เพื่อเป็นอาชีพเสริมและบริโภคในครอบครัว การปลูกผักมักปลูกในที่นาของตนเอง โดยใช้แหล่งน้ำจากบ่อที่ขุดเองหรือจากคลองส่งมา
            การเลี้ยงสัตว์  เป็นอาชีพที่ควบคู่กับการทำนาและการเกษตรอื่น เป็นการเลี้ยงไว้ใช้งาน เลี้ยงไว้เพื่อการจำหน่าย และเลี้ยงไว้เพื่อเป็นอาหารสำหรับครอบครัว สัตว์ที่นิยมเลี้ยงได้แก่ วัว ควาย หมู เป็ด ไก่ และปลา เป็นต้น
                การเลี้ยงวัว ควาย  ส่วนมากทำในหมู่ชาวนา การเลี้ยงดูง่าย กินอาหารอย่างเดียวกัน ในปีหนึ่งแม่พันธุ์จะตกลูกครั้งละ ๑ ตัว การเลี้ยงส่วนมากจะปล่อยไปตามทุ่งนาที่มีหญ้า ให้สัตว์หากินเอง
                การเลี้ยงหมู  มีมากในอำเภอชานุมาน ส่วนมากเป็นพันธุ์หมูไทยหลังอาน ซึ่งเป็นพันธุ์เล็ก เลี้ยงไว้เพื่อจำหน่าย เป็นหมูที่เนื้อไม่ค่อยมีไขมัน
                การเลี้ยงเป็ด  เป็นเป็ดพันธุ์พื้นเมือง จะเลี้ยงกันทุกหมู่บ้าน เป็นเป็ดที่เลี้ยงง่าย ปล่อยให้หาอาหารกินเองตามทุ่งนาหรือหนองคลองต่าง ๆ เลี้ยงไว้เป็นอาหารและจำหน่าย
                การเลี้ยงไก่  เป็นไก่พันธุ์พื้นเมือง เลี้ยงง่ายและได้ราคาดี เลี้ยงในหมู่ชาวนาเกือบทุกบ้าน ไว้เป็นอาหารในครอบครัว กลางวันปล่อยให้หากินตามธรรมชาติ
                การเลี้ยงปลา  มีการเลี้ยงกันแทบทุกหมู่บ้าน เนื่องจากมีแหล่งน้ำตามธรรมชาติหลายแห่ง และยังมีน้ำตามทุ่งนาในฤดูทำนา เป็นวิธีเลี้ยงตามธรรมชาติ โดยเลี้ยงปลาในนาข้าวในฤดูทำนา เมื่อถึงฤดูแล้งน้ำตามทุ่งนาลดลง ปลาจะไปรวมกันอยู่ที่บ่อ
                การหาปลาเป็นวิถีชีวิตของชาวบ้าน เนื่องจากมีแหล่งน้ำตามธรรมชาติอยู่มากและมีปลาอยู่ชุกชุม เครื่องมือในการจับปลาเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านอย่างหนึ่งได้แก่ แห มอง เบ็ด (เบ็ดโยง เบ็ดเผือกหรือเบ็ดราว) เบ็ดคันหรือเบ็ดธง เบ็ดชิดหรือเบ็ดกระดูก) การดักลอบหรือวางลอบ การลงจับ การลงโต่งหรือโพงพาง การแก่กวด (อวน) การได้ปลา หรือส่องปลา
เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม
         หัตถกรรมช่างฝีมือ