ปราสาทบ้านไพลหรือวัดโคกปราสาท  อยู่ที่บ้านปราสาท ตำบลเชื้อเพลิง อำเภอปราสาท เป็นปราสาทสามหลัง สร้างด้วยอิฐขัดเรียบอยู่บนฐานศิลาแลงเดียวกัน เรียงจากเหนือไปใต้ ผังของปราสาทเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสย่อมุม ปราสาททุกหลังมีประตูเข้าทางด้านทิศตะวันออก กรอบและทับหลังประตูทำด้วยหินทราย
                ปราสาทด้านทิศเหนือยังคงมีทับหลังยติดอยู่ในตำแหน่งเดิม ทับหลังสลักเป็นภาพเทวดานั่งชันเข่าอยู่ในซุ้มเหนือหน้ากาล และมีทับหลังอีกสองชิ้นวางอยู่ที่วพื้น สันนิษฐานว่าเป็นทับหลังของปราสาทหลังกลางและหลังทางทิศใต้ ชื้นหนึ่งสลักเป็นภาพพระอินทร์ช้างเอราวัณ
                พบคันดินรูปหักมุมฉากความยาวสองแนวไม่เท่ากัน อยู่ทางวด้านเหนือและด้านใต้ด้วย ส่วนสระน้ำเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ามุมมน อยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ นอกแนวคันดิน
                จากการศึกษาภาพสลักบนทับหลังของปราสาท สันนิษฐานว่าปราสาทแห่งนี้คงจะสร้างขึ้นประมาณ ปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๖ หรือต้นพุทธศตวรรษที่ ๑๗
                ปราสาททนง  อยู่ที่บ้านปราสาททนง ตำบลปราสาททนง อำเภอปราสาท มีลักษณะเป็นอาคารขนาดใหญ่ สร้างด้วยอิฐปนหินทรายและศิลาแลงจำนวนสองกลุ่ม ตั้งเรียงหันหน้าไปทางทิศตะวันออกตามลำดับ คือพลับพลา และปราสาทประธาน
                พลับพลา ตั้งอยู่ด้านหน้าปราสาทประธาน อยู่ในสภาพชำรุดหเหลือเพียงฐานบัวก่อด้วยศิลาแลง เป็นรูปกำแพงหนา ล้อมพื้นที่ว่างไว้ตรงกลาง มีแผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาด ๒๓  ๓๑ เมตร มีบันได สิบบันได
                ปราสาทประธาน ตั้งอยู่บนฐานปีกกา ก่อด้วยศิลาแลง ทำให้ปราสาทประธานอยู่สูงกว่าพลับพลา สภาพของปราสาทชำรุดมาก ประกอบด้วยอาคารสำคัญสามหลังคือ ปราสาทประธาน สำหรับประดิษฐานเทวรูป และมีบรรณาลัยหรือวิหารอีกสองหลัง ตั้งอยู่เยื้องมาทางด้านหน้าของปราสาทประธาน พบทับหลังหินทรายศิลปะเขมรแบบบาปวน จำนวนหลายชิ้น สลักเป็นรูปเทวดานั่งเหนือหน้ากาล
                นอกจากนี้ใต้ฐานปราสาทยังขุดพบโครงกระดูกมหนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายยุคเหล็ก มีอายุอยู่ประมาณ ๒๕๐๐ - ๑๕๐๐ ปี ร่วมกับแหล่งเตาถลุงเหล็ก ที่มีขี้ตะกรันแร่เหล็กสะสมอยู่เป็นจำนวนมาก จึงอาจกล่าวได้ว่าบริเวณบ้านปราสาทแห่งนี้ได้เคยเป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์มาแล้ว ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ตอนปลายยุคเหล็ก ต่อมาประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๖ - ๑๗ จึงได้มีชุมชนวัฒนธรรมเขมรโบราณ ที่นับถือศาสนาฮินดูเข้ามาตั้งชุมชน พร้อมกับสร้างปราสาทแห่งนี้ขึ้น เป็นศาสนสถานประจำชุมชน
                ปราสาทเขาพนมสวาย  อยู่ที่วัดพนมศิลา ตำบลนาบัว อำเภอเมือง ฯ ตัวปราสาทตั้งอยู่บนไหล่เขาพนมเปราะแปลว่ายอดเขาชาย ซึ่งเป็นหนึ่งในสาม ของยอดเขาในเทือกเขาพนมสวาย ปราสาทหันหน้าไปทางทิศเหนือ เป็นวปราสาทสามหลังอยู่บนฐานเดียวกัน ปัจจุบันตัวปราสาทหักพังเหลือเพียงฐานศิลาแลง
                พบสระใหญ่สองสระและพบบารายขนาดใหญ่ ซึ่งได้ปรับปรุงเป็นอ่างเก็บน้ำ
                ชาวบ้านเรียกปราสาทนี้ว่าปราสาทสนชัย เคยมีผู้ขุดพบพระคเณศหินทรายหนึ่งองค์ นอกจากนั้นยังมีผู้พบโบราณวัตถุศิลปะขอมจำนวนมากเช่น ชามสำริด กระพรวนสำริด ครุฑสำริด ไหเคลือบสีน้ำตาล ตลอดจนศิลปวัตถุที่ใช้ประดับตัวอาคาร ซึ่งโบราณวัตถุที่พบเหล่านี้คล้ายศิลปะขอม เมื่อประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๖ - ๑๘ จึงสันนิษฐานว่าปราสาทแห่งนี้คงมีอายุอยู่ในช่วงเวลาเดียววกัน
                ปราสาทอังกัญโพธิ์  อยู่ที่บ้านอังกัญโพธิ์ ตำบลโคกยาง อำเภอปราสาท บริเวณที่ตั้งปราสาท เดิมเป็นที่รกร้าง ชาวบ้านเรียกว่าโคกปราสาท เนื่องจากเป็นที่ตั้งของปราสาทขนาดเล็กสามหลัง ก่อด้วยอิฐตั้งอยู่บนฐานเดียวกัน ปัจจุบันเหลือเพียงส่วนฐานที่ก่อด้วยศิลาแลง
                ในปี พ.ศ.๒๕๑๗ มีผู้ลักลอบขุดหาของโบราณ ได้ขุดรื้อเอาฐานปราสาทบางส่วนออกลึกลงไปประมาณ ๒ เมตร ได้พบฐานปราสาทถมด้วยทรายหยาบสีเหลืองอัดแน่น บริเวณโดยรอบปราสาทชาวบ้านที่ไถพรวนดิน หรือขุดสระได้พบโบราณวัตถุแบบขอมจำนวนมาก ส่วนใหญ่เป็นเครื่องถ้วย ซึ่งมักเรียกว่า เครื่องถ้วยเขมรจากกลุ่มริตาบ้านกรวด ซึ่งมีช่วงการผลิตอยู่ระหว่างพุทธศตวรรษที่ ๑๕ - ๑๗ เช่นเศษเครื่องถ้วยแบบไหเท้าช้าง เคลือบสีน้ำตาลดำ เศษเครื่องถ้วยเคลือบสีเขียวอ่อน และหินบดยา เป็นต้น
                ตัวปราสาทตั้งอยู่บนเนินดินขนาดเล็ก กว้างประมาณ ๒๕  ๓๐ เมตร เป็นรูปวงกลมรี ตัวปราสาทตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันตกของเนินดิน อยู่ในสภาพชำรุดหักพังเห็นเพียงแนวศิลาแลง และส่วนยอดปราสาทหินทรายเท่านั้น รอบ ๆ เนินดินด้านทิศเหนือ - ใต้ มีแนวคูน้ำรูปเกือกม้าล้อมรอบ
                โนนแท่น  อยู่ที่บ้านโพนครก ตำบลโพนครก อำเภอท่าตูม ห่างจากบ้านห้วยอารีย์มาทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ประมาณ ๒ กิโลเมตร เป็นเนินดินสองเนิน มีคูน้ำล้อมเกือบรอบ ยกเว้นด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือและด้านทิศวตะวันออกเฉียงใต้ คูน้ำตื้นเขินกลายเป็นท้องนาเกือบหมดแล้ว ตัวโบราณสถานอยู่ในสวภาพชำรุดหักพังมาก พบซากปราสาทพังทลายบนเนินดินด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ยังพอเป็นฐานศิลาแลงอยู่บ้าง พบเศษกระเบื้องดินเผา ซึ่งมีทั้งชนิดเคลือบสีน้ำตาลดำแบบเขมร และไม่เคลือบกระจายอยู่ทั่วไปในบริเวณนี้ สันนิษฐานว่าคงเป็นชุมชนโบราณแห่งหนึ่.