กุ้งใหญ่ - กุ้งแม่น้ำ   เจริญเติบโตได้ดีในน้ำจืด เมื่อกุ้งโตเต็มวัยแล้วจะว่ายลงมาตาลำน้ำ เพื่อการผสมพันธุ์ และวางไข่ที่ปากแม่น้ำ ที่มีน้ำกร่อย โดยจะลงมาในฤดูน้ำหลาก กุ้งตัวผู้จะมีขนาดใหญ่ มีก้ามใหญ่หนึ่งคู่ใช้เป็นอาวุธป้องกันศัตรู และใช้จับอาหาร ตัวเมียมีขนาดเล็กกว่า มีก้ามสั้นและเล็กกว่าของตัวผู้ เมื่อเจริญวัยตัวเมียจะสร้างไข่อ่อนไว้ ในบริเวณส่วนหัวของมัน เมื่อไข่อ่อนได้รับการผสมแล้ว ไข่จะเป็นเม็ดกลมขนาดประมาณ ๐.๕ - ๑.๐ มิลลิเมตร  กุ้งก็จะปล่อยไข่ให้เกาะติดอยู่กับวัสดุในน้ำ  แต่ส่วนใหญ่จะเกาะติดเป็นกลุ่ม ใต้ท้องตัวเมียเพื่อป้องกันศัตรูมากินไข่ของมัน ไข่จะฟักตัวออกมาเป็นลูกกุ้งวัยอ่อน กินแพลงตอนที่อยู่ในน้ำเป็นอาหาร ลูกกุ้งจะเจริญเติบโตเร็วมาก มีการเปลี่ยนขนาดให้โตขึ้นด้วยการลอกคราบ
                    เมื่อน้ำเริ่มลด  กุ้งสามารถว่ายน้ำหนีน้ำเค็มขึ้นไปหาน้ำจืดไปตามลำน้ำ  เพื่อไปเจริญเติบโตตามวงจรอีกครั้ง  กุ้งตัวใหญ่เรียกว่า กุ้งก้ามกราม  กุ้งตัวเล็กตัวผู้เรียกว่า กุ้งก้ามเกลี้ยง  ตัวเมียเรียกว่า กุ้งนาง
                การเลี้ยงหอยแครงในนากุ้ง   โดยปกติหอยชนิดต่าง ๆ  มักเก็บกินขี้ปลาอยู่แล้ว ส่วนการกินโคลนของหอยแครงนั้น เป็นการกินแพลงตอน และเศษอาหารจากสัตว์อื่น ๆ
                แหล่งหอยพิมและหอยหลอด   แหล่งที่มีหอยพิมมากได้แก่  แหลมใหญ่ แหลมสิงห์  ขุนสมุทรจีน ในตำบลแหลมฟ้าผ่า อำเภอพระสมุทรเจดีย์  และที่บ้านสาขลา ตำบลนาเกลือ  อำเภอพระสมุทรเจดีย์  ไปจรดพื้นที่เขตบางขุนเทียน กทม.  ส่วนทางด้านปากแม่น้ำเจ้าพระยา ทางทิศตะวันออกมีมากที่บางสำราญ บางปู
                หอยพิม อาศัยอยู่ในรูเหมือนหอยหลอด  หอยพิมใช้ปลายหลอดยาวขึ้นกวาดดูดอาหารที่ผิวดินเลน ซึ่งเป็นพวกแพลงตอน เมื่อกินอาหารเสร็จก็หดหลอดดูดอาหารกลับเข้าเปลือก หอยพิมที่โตเต็มที่จะจับได้ในเดือนมกราคม ถึงเดือนเมษายน มีขนาดน้ำหนักประมาณ ๑๐ ตัวต่อ ๑ กิโลกรัม
                การจับหอยพิม อย่างง่ายของชาวบ้านคือ การโกยเลนบริเวณที่พบว่ามีรูหอยพิมอยู่บริเวณนั้น นำขึ้นมาวางที่หัวเรือ แล้วเอาน้ำสาดล้างเลนก็สามารถเก็บหอยได้  ถ้าเป็นช่วงน้ำลงก็จะใช้วิธีถีบกระดานเลน ไปยังบริเวรที่มีหอยพิมแล้วใช้วิธีจับจากรู โดยเสียบไม้สกัดด้านล่างของรู ไม่ให้หอยพิมหนีลงรู เมื่อจับหอยได้ก็ใส่ไว้ในภาชนะ ที่วางไว้บนกระดานถีบ จับไปจนกว่าน้ำทะเลจะขึ้น
                หอยหลอดมีสองชนิด คือ ม้วนเป็นหลอดยาว และชนิดสองกาบ ปกติหอยหลอดชอบอาศัยในดิน ที่มีปริมาณของทรายปนอยู่ประมาณร้อยละแปดสิบขึ้นไป  อาหารของหอยหลอดส่วนใหญ่เป็นพวกแพลงตอน พืชและสัตว์ขนาดเล็ก กับอินทรีย์วัตถุที่เน่าเปื่อย หอยหลอดจะอยู่ที่ผิวปากท่อ ลึกจากผิวดินประมาณ ๒.๕ เซนติเมตร  เวลาน้ำทะเลท่วมถึง จะยื่นท่อน้ำออกจากเปลือกตอนบน แล้วกรองน้ำเข้าท่อ
                    การจับหอยหลอด  ใช้วิธีหยอดด้วยปูนแดง วิธีนี้แม้ว่าหอยจะขึ้นช้า แต่ก็ไม่เป็นการทำลายแหล่งหอยหลอดโดยรวม วิธีการขุดทำได้ช้า ใช้กำลังมาก แต่บางแห่งก็ต้องใช้วิธีนี้ เพราะดินเลนปิดรูท่ออาศัยของหอยหลอดอยู่ ต้องขุดด้วยพลั่ว
                ประมงน้ำลึกและการทำประมงนอกน่านน้ำไทย    ชาวประมงของจังหวัดสมุทรปราการ หลายรายได้พัฒนาเข้าสู่ระดับการทำประมงนอกน่านน้ำ  โดยได้รับความร่วมมือช่วยเหลือจากองค์การเอกชน  และหน่วยงานของรัฐ  เช่นงานด้านสมุทรศาสตร์ การสำรวจแหล่งประมง  อุตุนิยมวิทยา การสื่อสาร  โทรคมนาคม กองทัพเรือ การพลังงานแห่งชาติ การธนาคาร แรงงานและสวัสดิการสังคม กระทรวงพาณิชย์ กระทรวงอุตสาหกรรม ฯลฯ
                    การหาแหล่งปลาและสัตว์น้ำอื่น   ที่เรือประมงขนาดใหญ่เลือกใช้คือ ใช้ระบบซาวน์น่ายิงลงไปในท้องทะเล ระบบนี้มีการนำเอาเครื่องมือรับ - ส่งสัญญาณลงไปยังแหล่งน้ำใต้ทะเล  ส่วนมากอยู่ใกล้กลุ่มหินต่าง ๆ ซึ่งมีแพลงตอนมาก
                    การลงอวนลาก   ใช้อวนลากลงไปลาก ชิดกลุ่มหินที่ได้ส่งสัญญาณลงไป  อวนที่ลากนี้ก้นถุงอวนจะมีหูรูด สำหรับดึงให้หูรูดปิด เมื่อได้ปลาหรือสัตว์น้ำอื่นเข้าไป ที่ก้นถุงอวนมากพอแล้ว
                    แพไฟของเรือประมง   ใช้สำหรับเรียกปลา วิธีการใช้แพไฟคือ ปล่อยดวงไฟที่มีวัสดุใสหุ้มอยู่ภายนอก ทำเป็นแพวางในทะเลปล่อยแสงให้ลงไปในน้ำ  เมื่อมีแสงในน้ำปลาหมึกก็จะมา เมื่อปลาหมึกมาปลาอื่น ๆ ก็จะมา ในบริเวณนั้นด้วย  โดยเฉพาะปลาใหญ่ที่เป็นปลาประเภทกินเนื้อสัตว์ ซึ่งชอบกินปลาหมึก เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จะสามารถลงอวนลากได้
                    ซั้งในทะเล   มีทำซั้งในทะเลเหมือนตามแม่น้ำลำคลอง มีการนำอวนหูรูดมาพัฒนาใช้ด้วย โดยใช้อวนลงเป็นสองวง ชั้นนอกเป็นอวนล้อมธรรมดา แต่ชั้นในเป็นอวนมีหูรูด สำหรับเก็บปลาไว้ได้
                การทำน้ำตาลมะพร้าวและน้ำตาลเมา   มะพร้าวที่ทำน้ำตาลได้มีอายุประมาณห้าปี และเป็นพันธุ์ที่ให้น้ำตาลมาก ส่วนที่ให้น้ำตาลคือ จั่นมะพร้าว ภายในจั่นมีหางหนู ลักษณะคล้ายรวงข้าว มีดอกเหมือนเกล็ดแข็งเป็นรวงอัดแน่นอยู่  เมื่อมีการปาดครั้งแรกแล้ว นำดอกเกล็ดแข็งมาบี้ดู เป็นน้ำสีขาวขุ่น ๆ ถือว่าทำน้ำตาลได้แล้ว หากไม่ปาดจั่นมะพร้าวทำน้ำตาล จั่นจะแตกออกติดผลกลายเป็นทะลายมะพร้าว