ตัวผืนธงแบ่งออกเป็นเก้าช่อง ส่วนหัวและส่วนหางของธง แต่เดิมทำด้วยไม้ไผ่สานแล้วหุ้มด้วยผ้าแดง ปัจจุบันทำด้วยไม้อัด ส่วนปลายของไม้ที่คันทุกช่อง ทำเป็นธงสามเหลี่ยมเล็ก ๆ ๔๐ ผืน  ติดไว้เป็นส่วนขาของตะขาบ ส่วนลำตัวตะขาบเจาะผ้าเป็นช่อง ๆ ช่องละห้าช่องให้ลมผ่านช่วยให้ธงพริ้วเวลาลมพัด
                      วันแห่หงส์ธงตะขาบของชาวพระประแดง จัดในวันที่ ๑๓ เมษายน  ซึ่งเป็นวันก่อนสงกรานต์จัดช้ากว่าจังหวัดอื่น ประมาณเจ็ดวัน บริเวณที่ตั้งขบวนแห่อยู่ในโรงเรียนอำนวยวิทย์ และบนถนนหน้าบ้านพักนายอำเภอพระประแดง ธงตะขาบของทุกวัด จะมารวมกัน ณ ที่นี้ เพื่อทำพิธีเปิดงาน มีการแสดงรำตำนานหงสาวดีและอื่น ๆ จากนั้นเริ่มเคลื่อนขบวนแห่ไปตามถนนในตลาดพระประแดง  ในขบวนประกอบด้วยรถบุบผชาติของแต่ละวัด  มีสาวงามถือหงส์นั่งบนรถ บางส่วนเดินถือขวดโหลใส่ปลา และถือกรงนกเพื่อนำไปปล่อย ส่วนธงตะขาบแต่ละผืนต้องจัดคนมาช่วยกันแบกหาม จับถือชายธงว่าได้บุญกุศล เป็นขบวนยาวนำหน้าด้วยขบวนกลองยาว หรืออื่น ๆ ของแต่ละวัด แต่ละคนแต่งกายสวยงาม ผู้หญิงนุ่งผ้าถุง สวมเสื้อแขนกระบอกสามส่วนสีสวยสด เกล้าผมมวยประดับแวมด้วยดอกไม้ ผู้ชายประแป้งแต่งหน้าเป็นจุด ๆ  สวมเสื้อคอกลมกว้างสีฉูดฉาด มีผ้าผืนยาวจีบเป็นริ้วพาดสองไหล่  นุ่งผ้าลอยชาย คาดเข็มขัดเงิน หรือเข็มขัดนาก หรือเข็มขัดทอง สวมสร้อยคอทอง
                เมื่อแห่ไปรอบตลาดแล้ว ก็จะแยกย้ายกันแห่เข้าวัดของตนเอง ซึ่งมีพระภิกษุสงฆ์นั่งรอในศาลา ที่สร้างเตรียมไว้รับประเคนถวายธงตะขาบ  ชาวบ้านทั้งหมดที่ร่วมขบวนแห่ช่วยกันประคองธงตะขาบ ผูกด้ายสายสิญจ์ประเคนถวายพระภิกษุสงฆ์ ให้ท่านรับผูกด้ายนั้น เมื่ออาราธนาศีลด้วยภาษามอญ พระภิกษุสงฆ์สวดมนต์ให้พระเป็นภาษามอญ จบแล้วโห่สามลา จากนั้นก็จะชักรอกธงตะขาบสู่ยอดเสาหงส์  ให้อยู่ไปตลอดทั้งปี  จากนั้นมีการประพรมน้ำพระพุทธมนต์แก่ผู้มาช่วยงาน  ถวายผ้าไตรแก่พระภิกษุสงฆ์ให้ท่านครองผ้าที่ถวายใหม่  และสรงน้ำพระสงฆ์อาวุโส รับศีลขอพรเนื่องในวันสงกรานต์ เป็นอันเสร็จพิธี

               งานประเพณีรับบัว   เป็นงานประเพณีทองถิ่นของอำเภอบางพลี  ซึ่งมีบึงใหญ่และมีต้นบัวขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก  ดอกบัวเป็นดอกไม้ที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนา ชาวพุทธใช้ดอกบัวบูชาพระรัตนตรัย จึงเกิดประเพณีรับบัวขึ้นที่บางพลี  มีความเกี่ยวเนื่องกับความผูกพันระหว่างชาวไทย มอญ และลาว
                ก่อนปี พ.ศ.๒๔๗๘  พอถึงวันขึ้นสิบสามค่ำ เดือนสิบเอ็ด  ของทุกปี ชาวอำเภอเมือง ฯ  และอำเภอพระประแดง ขณะชักชวนญาติมิตรพากันลงเรือ นำเครื่องดนตรีไปร้องรำทำเพลงเป็นที่สนุกครึกครื้นทั้งคืน  เรือบางลำ พายมาตามลำแม่น้ำเจ้าพระยา บางลำก็เข้าคลองต่าง ๆ จนเข้าสู่ คลองสำโรง แล้วมุ่งไปยังบ้านบางพลีใหญ่   ชาวบางพลีใหญ่จะเตรียมข้าวปลาอาหารไว้ต้อนรับแขกผู้มาเยือน พอรุ่งขึ้นสิบสี่ค่ำ เดือนสิบเอ็ด ชาวบางพลีจะเตรียมหาดอกบัวหลวงไว้ให้ผู้มาเยือน และนำดอกบัวส่วนหนึ่งไปนมัสการหลวงพ่อโต  วัดบางพลีใน และนำดอกบัวอีกส่วนหนึ่งเตรียมไว้ให้ชาวมอญ นำกลับไปบูชา พระคาถาพัน ที่ปากลัด
                ในเช้าวันขึ้นสิบสี่ค่ำ ชาวต่างถิ่นจะพายเรือแยกย้ายกันไปขอรับบัวจากชาวบางพลี ทั้งสองฝั่งคลองสำโรง การให้และการรับบัวกระทำกันอย่างสุภาพคือ รับส่งกันมือต่อมือ ก่อนจะให้ต้องมีการอธิษฐานก่อน ผู้รับก็ต้องพนมมือไหว้ขอบคุณ ส่วนผู้ที่คุ้นเคยกันก็จะโยนดอกบัวให้กัน โดยไม่มีพิธีรีตอง ซึ่งต่อมาก็กลายเป็นความนิยมกัน กลายเป็น การโยนบัว แทนการรับบัว
                การรับบัวของคนต่างถิ่น จะเริ่มตั้งแต่เช้าไปถึงสาย แล้วทยอยกันกลับไป ตอนขากลับจะมีการพายเรือแข่งกัน โดยไม่ต้องมีกรรมการตัดสิน  และไม่เจาะจงว่าต้องเป็นเรือชนิดใด
                ประมาณปี พ.ศ.๒๔๗๘ - ๒๔๘๑   นายอำเภอบางพลีเห็นว่า ประเพณีรับบัวมีทีท่าว่าจะจางหายไป จึงคิดฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ มีการประกวดเรือสวยงาม มีผู้เอาไม้ไผ่มาสานเป็นโครงพระพุทธรูป ปิดหุ้มด้วยกระดาษทอง นำมาตั้งบนเรือสังเค็ด  สมมติว่าเป็นหลวงพ่อโตวัดบางพลี มีการแจกข้าวต้มมัดแก่แขกต่างถิ่น
                ต่อมาในปี พ.ศ.๒๔๘๒ - ๒๔๙๐   นายอำเภอบางพลีได้เพิ่มกิจกรรมโดยจัดให้มีมหรสพกลางแจ้ง ที่บริเวณวัดบางพลีใน หรือวัดหลวงพ่อโต วัดบางพลีใหญ่กลาง และหน้าที่ว่าการอำเภอบางพลี ตลอดคืน และจัดให้มีตลาดนัดประกวดพืชผักและประกวดนางงามเพิ่มขึ้น