บ้านสาขลา  จากพระสมุทรเจดีย์ กลับออกมายังสามแยกนาฬิกา เลี้ยวซ้ายไปตามถนนสุขสวัสดิ์ หรือ ๓๐๓ ไปจนถึง กม.๒๔ ทางขวาคือ ประตูใหญ่ยกป้ายไว้ว่า เทศบาลตำบลแหลมฟ้าผ่า เลี้ยวขวาผ่านเข้าประตูนี้ไปอีก ๑ กม. จะถึงที่ว่าการอำเภอพระสมุทรเจดีย์ ซึ่งอำเภอนี้ตั้งเเป็นกิ่งอำเภอ เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๗ และยกขึ้นเป็นอำเภอขึ้น เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๔ ถนนตั้งแต่ทางแยกเข้ามากำลังก่อสร้างเป็นถนนคอนกรีต คงจะเสร็จเรียบร้อยในปี ๒๕๕๐ นี้ จากหน้าที่ว่าการอำเภอวิ่งผ่านทุ่งนา ผ่านบ่อน้ำขนาดใหญ่ ที่เคยเป็นหรือเป็นบ่อเลี้ยงกุ้ง เลี้ยงปลา ปู ไปตลอดทางจนถึงบ้านสาขลา ระยะทางจากหน้าอำเภอถึงหมู่บ้าน ๘ กม. หน้าอำเภอมีร้านส้มตำยกครก ข้าวขาหมูนายใหญ่ ต้องอร่อยแน่ เพราะเห็นมาหลายปีแล้วยังอยู่ดี พอเลยอำเภอไปมีร้านอาหารระดับภัตตาคาร ปลูกอยู่ในน้ำ อีกร้านยังไม่เคยชิมแต่ก็เห็นมาหลายปีแล้วเช่นกัน บอกล่วงหน้าเสียก่อนว่าวันนี้ผมจะพาไปชิมมื้อกลางวันร้านในหมู่บ้าน ชาวบ้านแท้ ๆ เป็นหนึ่งเดียวในหมู่บ้านสาขลา เห็นร้านแล้วอาจจะไม่อยากนั่งชิม จะเปลี่ยนใจกลับออกมาชิมส้มตำยกครก หรือข้าวขาหมูหรือระดับภัตตาคารกลางน้ำ ร้านปูหลนก็ตามใจชอบ ถ้าจะชิมสวนอาหารก็ต้องสั่งอาหารจากปู ส้มตำปูดอง ส่วนครัวปูหลน คำแรกต้องสั่งปูหลน ต่อไปก็หอยพิมผัดฉ่า ยำไข่แมงดา ปูทะเลไข่นึ่ง ฯ
                ๘ กม.จากที่ว่าการอำเภอพระสมุทรเจดีย์ ก็เข้าหมู่บ้านเป็นถนนที่แคบมาก แต่รถท้องถิ่นจะมีมรรยาทดีมาก จอดให้รถนักท่องเที่ยวผ่านไปก่อน พอเข้าหมู่บ้านก็จะเห็นวัดให้วิ่งรถข้ามสะพานข้ามคลอง เข้าไปจอดในลานวัด จอดรถสะดวก จากนั้นก็เดินชมหมู่บ้าน ถนนจบที่ สภ.ต.บ้านสาขลา เลยหน้าวัดไปสัก ๕๐ เมตร มีถนนเท่านี้ นอกนั้นในหมู่บ้านนี้เป็นทางคนเดินคอนกรีตกว้างสัก ๒ เมตร จักรยาน มอเตอร์ไซด์ไปได้ตลอดทั่วหมู่บ้าน
                บ้านสาขลา เป็นชุมชนเก่าแก่ริมทะเลปากอ่าวไทย ริมคลองสาขลา ตั้งถิ่นฐานมานานกว่า ๒๐๐ ปี อาชีพดั้งเดิมทำนาเกลือ ต่อมาเปลี่ยนอาชีพเป็นทำวังกุ้ง และเลี้ยงปูทะเล ประมงชายฝั่ง

               วัดสาขลา  มีเจดีย์ประหลาดคือ เจดีย์เอียง ไม่ได้สร้างให้เอียง แต่เอียงเองเพราะสร้างไว้ริมคลอง เมื่อร้อยกว่าปีมาแล้วเกิดน้ำท่วมขัง ทำให้เจดีย์เอียง และคงอยู่ในสภาพนั้นไม่ล้มลงมา (ยังกับหอเอนเมืองปิซ่า ในอิตาลี) บนพระเจดีย์มีพระพุทธรูปยืนทั้ง ๔ ด้าน
                   อุโบสถ วันที่ผมไปกำลัง "ดีด" ไบสถ์ทั้งหลังเพื่อให้พ้นจากการถูกน้ำท่วม มีหลวงพ่อโตพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ ให้เข้าไปกราบไหว้เคารพบูชาขอพรกัน
                    ไปชมเจดีย์เอียงทางด้านขวา ไปไหว้หลวงพ่อโต จอดรถเอาไว้ในวัดแล้วเดินออกมาข้ามสะพาน พอลงสะพานเลี้ยวขวาจะผ่านศาลเจ้าพ่อ เดินไปตามทางเดินไปสัก ๕๐ เมตร เป็นร้านโล่ง ๆ ไม่มีประตู ไม่มีฝากั้น มีกั้นไว้นิดเดียวพอให้เห็นเป็นที่ทำครัว ไม่มีเด็กเสริฟ มีลูกสาวตัวน้อย แต่ทอดไข่เจียวน่ากิน มีอาหารสำเร็จรูปใส่ถาดวางไว้ เห็นมีเป็ดผัดฉ่า ผัดวุ้นเส้น ผัดเผ็ดปลาดุก แกงส้ม และกุนเชียงปิ้ง ปิ้งเกรียมน่ากินจริง ๆ (บอกว่ามาจากปากน้ำ) ดูหน้าตาอาหาร ยังไม่ทันสั่งอาหารกิน สั่งใส่ถุงกลับบ้านก่อน สั่งกลับมาบ้านมีผัดวุ้นเส้น เป็ดผัดฉ่า กุนเชียงปิ้ง (คู่ยาว ๆ) ไม่ได้บอกราคาว่าจะซื้อเท่าใด เขาก็ตักแบบตักขายชาวบ้านมาให้ กลับมาเทใส่จานได้ ๒ จาน เต็ม ๆ กินไป ๒ มื้อ ราคาคงจะไม่เกินถุงละ ๒๐ บาท ยืนซักถามอาหารกันตรงหน้าเตานั่นแหละ เพราะไม่มีเมนูอาหาร สั่งกุ้งทอดกระเทียม บอกว่ามีแต่กุ้งเล็ก ก็บอกไปว่ากุ้งเล็กก็เอา แถมบอกอีกจานนี้แพงนะ ก็บอกราคาว่าจานนี้ต้อง ๕๐ บาท ราคาแพงของเขา สั่งอีกต้มยำทะเล (๓๐ บาท) และปลาเก๋าผัดฉ่า (๓๐ บาท) ข้าวเปล่า ๒ จาน น้ำแข็ง ๒ แก้ว และน้ำอัดลม ๑ ขวด (ไม่มีน้ำขวด มีแต่น้ำให้กินฟรี)
                    นั่งร้านนี้จะได้สัมผัสกับชีวิตชาวบ้านแท้ ที่จะเดินผ่านไปมา ชาวบ้านส่วนใหญ่ที่เดินกลับบ้าน จะแวะร้านนี้ บางคนก็แวะมานั่งเฉย ๆ หรือเข้ามาตักน้ำในถังซดฟรีเสียแก้วหนึ่งแล้วก็คุยกันก่อนจะเดินต่อไป ชาวบ้านบอกอีกว่าหากเดินไปท้ายซอยหน้าร้านนี้จะไปถึงร้านสินค้าโอท็อป ที่สต๊าฟปูเอาไว้จำหน่าย ถามว่าเดินไกลไหม บอกว่าไกล ลองชาวบ้านบอกว่าไกลก็ไม่อยากเสี่ยง ป้าบอกว่าไปได้ โดยมอเตอร์ไซด์ ผมไม่ถูกกับการซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ ร้านริมทางเดินและริมคลองสาขลา มีอีกาตัวดำ ๆ มาเกาะร้องกากาให้ฟังด้วย อีกาหายไปจากกรุงเทพ ฯ นานหลายสิบปีแล้ว มีเรือหางยาววิ่งช้า ๆ อยู่ในคลอง ชาวบ้านจะขี่จักรยาน เดิน ขี่มอเตอร์ไซต์มาซื้อกับข้าวร้านนี้ตลอดเวลาทั้งที่จะบ่ายแล้ว ร้านของหมู่บ้านจริง ๆ
                    ต้มยำรวมมิตร เป็นต้มยำทะเล มีทั้งกุ้ง ปลา ปลาหมึก รสแซ๊บร้อนโฉ่ ไม่ต้องปรุงอีก
                    กุ้งทอดกระเทียม กุ้งตัวเล็กไปหน่อย แต่ปรุงรสดี มีแตงกวาวางขอบจาน
                    ปลาเก๋าผัดฉ่า เอามาแต่เนื้อปลาสีขาว ปลาชิ้นใหญ่ สมุนไพรในผัดฉ่ามีมาก กลิ่นหอมฟุ้ง
                    กุ้งทอดกระเทียมและต้มยำรวมมิตร ชิมสองคนเหลือกว่าครึ่ง ต้องใส่ถุงเอากลับมา
                    ราคาสมเป็นราคาอาหารร้านเดียวในหมู่บ้านนี้คือ ๒๐๐ บาทถ้วน รวมหมดทั้งเป็ดฉ่า ผัดวุ้นเส้น กุนเชียง กุ้งทอดกระเทียม ปลาเก๋าผัดฉ่า ต้มยำรวมมิตร ข้าวเปล่า น้ำแข็ง น้ำอัดลม
                    กลับจากร้าน ยังไม่เลี้ยวซ้ายไปเอารถที่ลานวัด เลี้ยวขวามาผ่านร้านข้าวต้มผัดที่ห่อเหมือนข้าวต้มลูกโยน ห่อละ ๕ บาท ซื้อเอากลับมากินกับไอศครีม (ที่บ้าน) เลยต่อไปร้านกุ้งเหยียด หรือกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรนาเกลือพัฒนา ๐๒ ๘๔๘ ๔๒๔๐ ร้านนี้โล่ ป้ายชวนชิมมีมาก ผมเคยเขียนเล่าไว้สัก ๒ - ๓ ปีมาแล้ว เอารถเข้ามาจอดข้างร้านก็ได้ หน้าร้านเคยมีหอยแมลงภู่ทอด วันนี้ไม่มี ร้านนี้คือต้นตระกูลกุ้งเหยียด ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น นำกุ้งสดมาวางเรียงกันในหม้อต้ม ประมาณ ๔ - ๕ ชั้น โดยไม่ต้องเติมน้ำ เพราะน้ำในตัวกุ้งจะคายออกมาเอง โรยน้ำตาลทราย เกลือป่น นำเขียงหรือครกที่มีน้ำหนักมาวางทับ พอต้มจนสุกแล้วจะได้กุ้งที่เหยียดตรง ตัวกุ้งเป็นมันวาว กินอร่อยนักแล จะกินจริง กินเล่น กินแกล้ม เป็นอร่อยหมด ผมชอบเอามากินกับข้าวต้ม หรือกินกับข้าวราดแกง ป้าใส่ไว้ ๒ ชามอ่างใหญ่ ๆ เป็นอ่างกุ้งธรรมชาติ กับกุ้งเลี้ยงราคาผิดกัน ซื้อกุ้งธรรมชาติจะอร่อยกว่า จัดแบ่งใส่ถุงไว้ กุ้งธรรมชาติถุงละ ๑๔๐ บาท คงจะประมาณครึ่ง กก. มาคราวก่อนซื้อเป็น กก.ราคา กก.ละ ๓๐๐ บาท แสดงว่าราคาลดลง
                    เลยร้านป้าไปอีกนิด จะมีร้านขายปลาเค็มชนิดแดดเดียว ตากแห้งเลยทีเดียว ต้องเลยไปอีกร้าน แต่ผมซื้อจากร้านประเภทตากแดดเดียว ผึ่งอยู่หน้าร้านมีปลาหวาน ปลากระบอกเค็ม ปลาหมอเทศ ไม่เค็มมาก ซื้อมาแล้วต้องเก็บในตู้เย็น เย็นวันไหนต้มข้าวต้ม งัดเอาปลาเค็มมาทอด เปิดถุงกุ้งเหยียด ซดข้าวต้มร้อน ๆ ข้าวหมดชามไม่รู้ตัวเลยทีเดียว