ผมเคยเล่าให้ท่านผู้อ่านทราบว่า  ทางกรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข และสมาคมภัตตาคารไทย เขาให้เกียรติแก่ผม ด้วยการแต่งตั้งให้เป็นยอดนักชิม รวมกับนักชิมอีก ๔ ท่าน และทางสมาคมยังได้เชิญให้ผมเป็นที่ปรึกษาของสมาคม ตามอายุของนายกสมาคมคือ ๒ ปี  จึงช่วยให้ผมมีงานทำเพิ่มขึ้น สมาคม ฯ ได้ขอให้ผมร่วมในการแข่งขันแรลลี่ ผมเป็นนักเดินทาง นักขับรถทางไกล กล้าพูดได้เต็มปาก แต่ไม่เคยคิดจะไปขับรถแข่งขันกับใคร  เดินทางมากขนาดนี้ และคิดจะแข่งขันกับเขา หรือขับเร็วเกินกว่ากำหนดกฎจราจร ป่านนี้ผมคงไม่มีโอกาสเดินทางทั่วไทย  หาที่เที่ยว ที่กินมาเล่าให้ท่านทราบคงจะแข้งขาพิการ หรือตายเรียบร้อยไปแล้ว การไปแข่งขันแรลลี่ครั้งนี้ผมจะไม่ต้องเข้าแข่งขันเองก็ได้ แต่ต้องจัดทีมเข้าร่วมการแข่งขันด้วย ๑ ทีม แต่ตัวผมต้องไป เพราะเขาประชาสัมพันธ์ ให้นักแข่งทราบว่า จะได้กินอาหารร่วมกับยอดนักชิม ซึ่งได้สรรหาร้านอาหารอร่อยให้ชิม และถือเป็นจุด อาร์ ซี ที่นักแข่งจะต้องหาร้านอาหารที่จะกินกันในมื้อกลางวันให้พบ หาไม่พบเสียคะแนน หิวข้าว หรือไม่งั้นคงต้องไปหาซื้อกินเอง เมื่อไม่พบร้านอาหารที่กำหนด  ก็ไม่ได้ลายเซ็นรับรองของยอดนักชิม และของกรรมการ ซึ่งผมได้เลือกร้านอาหารที่เขากำหนดให้ผมที่พัทยา ผมเลือกร้านอยู่พัทยาเข้าทางซอย ๑๘  ซึ่งเป็นร้านที่ได้รับป้ายคลีน ฟู๊ด กู๊ด เทสท์ ของกรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุขด้วย และการแข่งขันคราวนี้ทางสมาคม ฯ ร่วมกับทางกระทรวงพาณิชย์ด้วย เพราะจะส่งเสริมการกินกุ้งสด เพื่อช่วยเกษตรกรเลี้ยงกุ้ง ที่กำลังส่งกุ้งไปขายยุโรปไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อน สมาคม ฯ จะมีเจ้าหน้าที่นำกุ้งสดไปล่วงหน้า ไปส่งให้แก่ร้านอาหารที่จะชิมกันในมื้อกลางวัน และมื้อเย็นที่จะกินรวมกันทุกคน  ทางร้านจะต้องทำอาหารจากุ้งที่นำไปให้ ๒ อย่าง นอกนั้นก็จะเป็นอาหารที่ผมเสนอแนะเอาไว้ให้ ดังนั้นเมื่อร่วมกับกระทรวงพาณิชย์ จุดปล่อยรถก็ใช้สถานที่ของกระทรวงพาณิชย์  เนื่องจากเป็นวันเสาร์สถานที่ราชการจึงหยุด จอดรถได้สบาย รถที่เข้าแข่งขันมีประมาณ ๘๐ คัน ผมไม่ได้ขับเอง เพราะเหมือนเป็นกรรมการด้วย จะไม่สะดวกจึงต้องขอให้ลูกชายขับแทนจะแพ้ ชนะ ไม่สำคัญ ความสำคัญของตัวผมอยู่ที่ต้องหาร้านอาหารอร่อย ๆ ให้เขาและร่วมนั่งกินอาหารมื้อกลางวันกับเขา ส่วนมื้อเย็นนั้นเหมือนมื้อบังคับ เพราะทุกคนจะไปพักที่เดียวกันคือ ที่โรงแรม ที่จังหวัดระยอง ซึ่งโรงแรมนี้ผมเคยพักหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ไปพักนานแล้ว
            ชื่อเต็มของการแข่งขันแรลลี่ในคราวนี้คือ  "แรลลี่ กินกุ้งอร่อยกับยอดนักชิมไทย" นอกจากผมแล้วยังมียอดนักชิมอีก ๒ ท่าน นอกจากจะรณรงค์ช่วยเกษตรกร ที่เลี้ยงกุ้งขาวแล้ว ยังรณรงค์ให้ช่วยกันใช้น้ำมันก๊าซโซฮอล์อีกด้วย รถผมตกคะแนนข้อนี้ เพราะก่อนวันไปแข่งขันวันหนึ่ง ผมจัดการเติมก๊าซโซฮอล์จนเต็มถังแล้ว และระหว่างทางก็หาปั๊มเติม เพื่อเอาใบเสร็จแสดงไม่ได้เลย  ก็จะไปหาได้อย่างไรรถผมวิ่งบนทางด่วนเสียตั้งหลายสิบกิโลเมตร ก่อนปล่อยรถโดยข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ของกระทรวงพาณิชย์ ซึ่งดูเหมือนจะมาแทนรัฐมนตรี  เพราะแผนที่แจ้งไว้รัฐมนตรีช่วยว่าการจะมาเอง ส่วนที่ตั้งกระทรวงพาณิชย์ในปัจจุบันก็อยู่ถนนสายสนามบินน้ำ  เนื่อที่กว้างขวางริมแม่น้ำเจ้าพระยา วิวสวยทีเดียว
            ก่อนออกเดินทางก็มีสาวพริตตี้ แต่งตัวตามสไตล์สาวพริตตี้ แถมด้วยใส่หัว หรือจะเรียกว่าหมวกก็ได้ ทำเป็นรูปหัวกุ้ง มาถือป้ายให้ครึกครื้น แต่พวกเธอสี่สาวไม่ได้ไปด้วยหรอก ถึงเวลารถก็ออกไปตามลำดับหมายเลข  ผมค่อนข้างจะเจนเส้นทางเพราะเดินทางมาก และระหว่างทางจนถึงร้านอาหารที่พัทยาไม่จุด อาร์ ซี ให้ลงบันทึกถือการหาร้านอาหารเป็นจุดหมาย และมีแบบสอบถามให้กรอก  ผมออกจากกระทรวงพาณิชย์แล้วผมย้อนไปเข้าถนนรามอินทรา ไปขึ้นทางด่วนรามอินทรา - เอกมัย  วิ่งกันรวดเดียว ๒ ด่วนคือ ต่อเข้าทางด่วนสายไปบางปะกงเลย ลงทางด่วนแล้วก็มุ่งหน้าไปทางชลบุรี  เลี้ยวซ้ายเข้าบายพาสพอสุดทางก็เลี้ยวซ้ายอีกที วิ่งไปจนบรรจบกับถนนสายพัทยา - ระยอง ก็เลี้ยวขวาไปพัทยา  ปรากฎว่ารถผมไปถึงก่อนรถคันอื่น ๆ จนชักไม่สบายใจว่าตูทำแผนที่ให้เขาผิดหรืออย่างไร  รอกันตั้งนานสุดท้ายก็มีหายไปหลายคันมาไม่ถูก เพราะเห็นโต๊ะอาหารว่างอยู่ ๒ โต๊ะ อาหารอร่อย มีมากมายกินกันอิ่มหนำสำราญ  ต่อจากนั้นก็ออกเดินทางต่อเพื่อไปยังระยอง และต่อไปยังโรงแรม ไปถึงโรงแรมแล้วยังมีเวลาที่จะลงเล่นน้ำทะเล หรือจะลงว่ายน้ำในสระว่ายน้ำก็มีถึง ๒ สระ ทั่วบริเวณยังร่มรื่น สดสวยเหมือนเดิม มีน้ำตกจำลอง ชายหาดสวยมาก
            เส้นทางไปโรงแรมนั้น ไปจากระยองจนเลยทางแยกเข้าบ้านเพ ซึ่งเป็นแหล่งของกิน ของฝากที่สำคัญ เลยไปอีกก่อนถึงทางแยกเข้าตรงโรงแรม  ถนนลอดไปใต้อุโมงค์ต้นสน เลี้ยวขวาวิ่งตรงเข้าไปยังโรงแรมได้เลย
            มื้อเย็น จัดเลี้ยงในโรงแรม  สมาชิกของสมาคมจากภาคต่าง ๆ มาร่วมกันทุกภาค และบรรดานักแข่งทั้งหลาย ผลการตัดสินรถผมไม่ต้องฟังผลก็รู้ว่า ไม่เข้าที่ระดับรางวัลกับเขาแน่ หวังคือรางวัลรองบ๊วย มันก็ไม่รองบ๊วย ไม่ทราบว่ามาลำดับที่เท่าไร ตกค่ำเขามีการละเล่นต่าง ๆ ซึ่งคงจะไม่สนุกสำหรับวัยอย่างผมเลย สมัครนั่งดู ไม่ทราบว่าไปสรรหาวิธีการเล่นแปลก ๆ เหล่านี้มาจากไหน เฉพาะตัวผมกับนักชิมอีก ๒ ท่าน  และนายกสมาคม ทางห้องอาหารของโรงแรมเชิญไปชิมอาหารฝรั่ง ผมเลยไม่ได้ชิมอาหารที่จัดเลี้ยง ซึ่งมีอาหารกุ้งให้กินกันอย่างเหลือเฟือเลยทีเดียว ถามเลขา ฯ  แล้วบอกว่าอร่อยทุกอย่าง
            อาหารฝรั่ง ที่เขาเชิญไปชิม ไปชิมจริง ๆ ไม่ได้กินกันจนอิ่ม มี ๔ จานคือ
            กุ้งชุบเกร็ดขนมปังทอด  ราดซอสครีมมะนาวในสวนผลไม้ จานนี้ยกให้เป็นลำดับหนึ่งเลยทีเดียว จัดลงจานก็สวยเอาผลไม้ ซึ่งเมืองระยองได้ชื่อว่าเป็นเมืองผลไม้  จัดผลไม้ไว้ริมจานด้านหนึ่ง กุ้งทอดเอาไว้อีกด้านหนึ่ง เขาแกะกุ้งตัวโตมาก  ไม่ใช่กุ้งขาวที่เอามาทำอาหาร กุ้งแกะเปลือกแล้วคลุกแป้ง ไข่ คลุกเกร็ดขนมปัง นำไปทอดให้เหลืองกรอบน่ากิน จัดการนำผลไม้หลายชนิด ต่างสีกันลงผัดกับเหล้าผลไม้  (FLAMBE)  ผัดซอสด้วยไฟแรงใส่จาน ซึ่งในจานรองเอาไว้ด้วยผักกาดแก้ว แล้วจึงวางกุ้งราดซอส  จานนี้อร่อยอย่าบอกใคร กุ้งเนื้อแน่น เคี้ยวหนึบ กินพร้อมผลไม้เข้ากันดีนัก
            ส่วนอีก ๒ จาน ผมชิมน้อยหน่อย เพราะไปติดใจกุ้งราดซอส กับปลาแซมมอนผัดฉ่า จานนี้ก็อร่อยยกนิ้วให้ได้  อีก ๒ จานไม่ได้ชิม จำชื่อก็ไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าถ่ายรูปมาด้วยหรือเปล่า เลขา ฯ ก็ไม่ได้เข้าไปชิมด้วย
            พอเกือบอิ่มกับกลับเข้าไปในงานใหม่ ผมไม่ได้ชิมอาหารที่จัดเลี้ยงอีก  พยายามรักษาสุขภาพ ด้วยการเชื่อแพทย์ที่ดูแลหัวใจผมอยู่  คุณหมอบอกว่า พี่ระวังเรื่องน้ำหนักตัวอย่างเดียว น้ำหนักลดเข้าขั้นมาตรฐานชายเมื่อใด โรคต่าง ๆ จะไม่มารบกวน และต้องออกกำลังด้วยไม่จำเป็นต้องออกทุกวัน ด้วยวัยของผมสัปดาห์ ๓ - ๔ ครั้งก็พอแล้ว ทุกครั้งให้เหงื่อออกโชกก็แล้วกัน  น้ำหนักมาตรฐานชาย คือ เศษของส่วนสูง ผมสูง ๑๘๐ ซม.  น้ำหนักมาตรฐานคือไม่เกิน ๘๐ กก.  ก็คอยระวังน้ำหนักไว้ให้อยู่ประมาณ ๘๐ กก. เป็นใช้ได้  กินอิ่มมากไม่ได้เพราะคนสูงอายุ ระบบการเผาผลาญของร่างกายไม่มากเหมือนหนุ่ม สาว คืนนี้เขาสนุกกันถึงกี่ทุ่มไม่ทราบ แต่ผมขอตัวก่อนเมื่อเวลาประมาณสามทุ่มเศษ ๆ ตามเวลาที่เขากำหนดไว้ในโปรแกรม หลับสบาย ไร้กังวล อากาศดีเยี่ยมแทบไม่ต้องเปิดแอร์
            มื้อเช้าจัดแบบบุฟเฟต์ คงมีเหมือนโรงแรมชั้นดีทั่ว ๆ ไป คือ ขนมปังหลายชนิด ไข่ดาว คอนเฟรค ออมเลท โจ๊ก ข้าวต้ม แฮม เบค่อน  ใส้กรอก น้ำผลไม้ ชา กาแฟ  อิ่มหนำสำราญแล้วก็เดินชมชายหาด  บางกลุ่มก็เช่า "บานาน่าโบ๊ท"  ที่มารอให้เช่าที่ริมหาด หน้าโรงแรม  หรือบางพวกก็เช่าเรือไปเกาะเสม็ด ที่มองเห็นจากชายฝั่ง ไปเกาะเต่า ค่าเช่าคนละ ๕๐๐ บาท แต่ต้องหาพรรคพวกให้ได้กลุ่มละ ๙ - ๑๒ คน เรือเขาจึงยอมไปเกาะ
            ส่วนคณะผม ๓ คน ไม่ได้ลงเรือ ไม่ได้ไปอนุสาวรีย์สุนทรภู่ที่แกลง ซึ่งจะต้องเลี้ยวขวาเมื่อออกจากโรงแรม และที่แกลงยังมีวัดที่น่าชมอีกวัดหนึ่งคือ วัดสารนาถ มีเวลาควรไป  ผมออกจากโรงแรมก็เลี้ยวซ้ายแล้ววิ่งเลาะขายหาด มาทางบ้านเพ