วัดพันเตา  วัดนี้มีอายุกว่า ๑๕๐ ปี มีเรื่องเล่าว่าใช้เป็นที่ตั้งเตาหลอมในการหล่อพระอัฎฐารส ในพระวิหารวัดเจดีย์หลวง จึงได้ชื่อว่า "วัดพันเตา"  ต่อมาในราว พ.ศ.๒๓๔๘ "สวธุคัมภีระ วัดพันเตา" ได้ถูกยกขึ้นเป็น "สวามีสังฆราชา" ตั้งแต่นั้นมาวัดพันเตา ก็มีความสำคัญมากขึ้น จนได้เป็นหัวหน้าหมวดอุโบสถ แม้แต่วัดเจดีย์หลวงซึ่งเป็นวัดใหญ่ และอยู่ติดกันยังขึ้นอุโบสถวัดพันเตาด้วย เส้นทาง หากบอกง่าย ๆ คือ บอกว่าอยู่ติดกับวัดเจดีย์หลวง บอกให้ยาวขึ้นอีกนิด ก็ให้เริ่มจากอนุสาวรีย์ ๓ กษัตริย์ ที่หน้าศาลากลางหลังเก่า หากหันหลังให้อนุสาวรีย์ ก็เลี้ยวขวามาจนถึงสี่แยกกลางเวียง มุมขวาคือ ศาลพญามังราย ซึ่งจุดนี้คือ จุดที่ฟ้าผ่าลงมาต้องพญามังรายจนสิ้นพระชนม์ เลยสี่แยกกลางเวียง (เลี้ยวซ้ายไปประตูท่าแพ เลี้ยวขวามาวัดพระสิงห์)  ไปประมาณ ๒๐๐ เมตร วัดพันเตา จะอยู่ทางขวามือเลยไปคือ วัดเจดีย์หลวง (พระแก้วมรกตเคยประดิษฐานที่วัดเจดีย์หลวง)  สิ่งสำคัญภายในวัดคือ
                    วิหารไม้สักขนาดใหญ่  เป็นลักษณะอาคารทรงพื้นเมืองล้านนา เดิมเป็น "หอคำ หรือคุ้มหลวง" ของพระเจ้ามโหตรประเทศ ซึ่งเป็นเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ ในราชวงศ์กาวิละ ลำดับที่ ๕ ต่อมาเจ้าอินทวิชยานนท์ได้รื้อหอคำ แล้วนำมาปลูกสร้างอุทิศถวาย วัดพันเตา ด้านหน้าวิหารเป็นประตูไม้ใหญ่ เหนือประตูมีไม้แกะสลักเป็นรูปนกยูง อันเป็นสัญลักษณ์ของเจ้านายฝ่ายเหนือ
                    ฝาหอคำ มีลักษณะเหมือนฝาปะกนเรือนไทยภาคกลาง ชาวล้านนาเรียกว่า "ฝาตาผ้า"  คือ เหมือนเอาผ้ามาขึงสดึง หน้าต่างมีซุ้มเรือนแก้ว โครงสร้างหลังคาภายในวิหารมีขื่อรอง และขื่อลอยตัว เต้าทำเป็นแบบลูกฟักภควัม ซึ่งหมายถึง การเรียกชื่อจั่วที่เรียงกันแล้ว ได้หกช่องสี่เหลี่ยม ชั้นล่างสามช่อง ชั้นกลางสองช่อง ชั้นบนสุดหนึ่งช่อง นับเป็นมงคลทางโชคลาภ ตัวขื่อหลังคานี้สร้างอย่างประณีต เข้าไม้ต่อกันสนิท เหนือประตูทางเข้าวิหาร อย่าลืมเงยหน้าชมเป็นอันขาด เป็นหน้าบันไม้แกะสลักเหนือประตูทางเข้าวิหาร งามนัก ในวิหารนอกจากพระประธานสำคัญแล้ว ยังมีธรรมมาสน์ไม้เก่าแก่ตั้งอยู่ด้วย ไปชมวัดช่างฆ้อง วัดพันเตา วัดพวกหงษ์ พบว่าฝรั่งมาชมมากกว่าคนไทย เขาชมศิลปวัฒนธรรมไม่ได้ไปนมัสการพระพุทธรูป และบางทีก็นั่งพักในอุโบสถ ใช้เป็นสถานที่พักผ่อนเสียเลย เพราะแทบจะทุกโบสถ์ วิหาร ของภาคเหนือเย็นสบายดี
                วัดพวกหงษ์   ไปชมเจดีย์โบราณ มีรูปแบบทางสถาปัตยกรรม สมัยพุทธศตวรรษที่ ๒๑ เมื่อเข้าประตูวัดไป หลังใหญ่ตรงหน้าคือ วิหาร หลังวิหารคือ เจดีย์โบราณ ทางหน้าซ้ายของวิหารคือ อุโบสถ หลังเล็กนิดเดียว หากใช้คำนี้ได้ต้องใช้คำว่าน่าเอ็นดู เล็ก ๆ พระเข้าไปนั่งสักสิบองค์ก็เต็มแล้ว วิหารเก่าแก่กตกแต่งเพิ่มเติมด้วยเครื่องไม้ หลังคามีหงษ์เกาะอยู่ตัวหนึ่ง ส่วนอุโบสถนั้นคงจะสร้างทีหลัง แต่เป็นศิลปกรรมท้องถิ่นของล้านนา ที่สร้างในพุทธศตวรรษที่ ๒๔ ลงมา
                    เจดีย์ด้านหลังวิหาร  เป็นโบราณสถาน แต่กรมศิลปากรยังไม่ได้นำไปขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน มีหญ้าขึ้นแซมแล้ว ไม่ช้าคงจะถูกรากหญ้าเซาะพังลงมา พบเจ้าอาวาสพอดี บอกท่าน ท่านบอกว่าไม่มีกำลังขึ้นไปถอนหญ้า พระมีน้อย จะจ้างคนขึ้นไปถอนก็ไม่มีปัจจัย ชาวเชียงใหม่ใจบุญมีสตางค์แยะ ช่วยกันไปซ่อมเจดีย์โบราณวัดพวกหงษ์ด้วย ศิลปากรก็นำไปขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเสียก่อนที่จะพังลงมา จะได้มีงบประมาณมาบูรณะ
                    เจดีย์ มีลักษณะเป็นทรงกลม ก่ออิฐถือปูน ฐานเป็นสี่เหลี่ยมหนึ่งชั้น เหนือชั้นไปเป็นฐานทรงกลมสามชั้น และซุ้มพระพุทธรูปอีกเจ็ดชั้น บางซุ้มยังมีพระพุทธรูปที่องค์สมบูรณ์อยู่ด้วย บางซุ้มมีพระแต่หัก บางซุ้มก็คงโดนโจรแบกไปแล้ว เจดีย์แบบนี้ทั่วเมืองเชียงใหม่มี ๓ แห่ง เท่านั้น คือ วัดร่ำเปิง วัดเจดีย์ปล่อง และวัดพวกหงษ์  "เจดีย์ศรีพวกหงษ์"
                    เส้นทาง ตรงมาจากด้านหลังของประตูท่าแพ ตามถนนราชดำเนิน ผ่านสี่แยกกลางเวียง ตรงต่อไป ผ่านสถานีตำรวจ ตรงไปอีกจนชนวัดพระสิงห์ ให้เลี้ยวซ้ายเข้าถนนสามล้าน ให้ดูหมายเลขซอยทางซ้ายมือ พอถึงสามล้านซอย ๗ ให้เลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ตรงกันข้าม เข้าไปสัก ๑๐ เมตร ก็เข้าสู่ประตูวัดพวกหงษ์
                ไปชิมอาหาร  ผมชิมมื้อกลางวัน เคยชิมมื้อเย็นมาแล้ว คราวนี้วนเวียนชมวัดอยู่ย่านนี้ เลยแวะชิม อาหารยูนนาน ที่อร่อยนัก ราคาพอสมควร
                เริ่มออกจากวัดพระสิงห์ แล้วเลี้ยวขวาไปตามถนนสามล้าน เลี้ยวมานิดเดียว เลี้ยวซ้ายเข้าถนนราชมรรคา ผ่านสี่แยกโรงเรียนพุทธิโสภณ มีไฟสัญญาณ ตรงมาผ่านโรงแรมอโนดาด ทางขวามือ ผ่านสี่แยกวัดผ้าขาว ร้านอยู่ติดกับวัดผ้าขาว อยู่ทางซ้ายมือ ตรงข้ามกับ หจก.จินดารัตน์ เป็นร้านขนาด ๒ ห้อง นั่งหน้าร้านก็ได้ ไม่มีแอร์ มีแต่พัดลม แต่ก็โปร่ง ไม่ร้อน
                ขาหมู หมั่นโถว กินอาหารยูนนาน อย่าโดดข้ามจานนี้ไป ขาหมูหั่นมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ หมั่นโถวนั้นก้อนโต อย่าสั่งมาก กะตามจำนวนคน คนละก้อนก็อิ่มแทบไม่ต้องกินข้าวแล้ว หมั่นโถว สีขาวสะอาด ยกมาร้อน ๆ นุ่มมือเวลาบิ ใส่ปาก หมั่นโถวจิ้มน้ำพะโล้ ตามด้วยขาหมู
                หมูสามชั้น นึ่งผักกาดดอง คล้าย ๆ กับ"เคาหยก"  ที่ร้านแถวหาดใหญ่ ออกรสหวานนิด ๆ เอาน้ำราดข้าวสวยร้อน ๆ หรือกินกับหมั่นโถว เหยาะน้ำส้มชูรสเสียหน่อยหนึ่ง
                ไส้กรอกยูนนาน ร้านนี้ทอดแข็งไป ถ้าอร่อยเด็ด ต้องไปโน่นที่แม่สลองวิลล่า ดอยแม่สลอง เชียงราย อาหารยูนนานเหมือนกัน ไส้กรอกอร่อยนัก
                ไก่ผัดบู๋กว๋า ชื่อนี้ไม่เคยได้ยิน  บู๋กว๋า เป็นผลไม้เนื้อแข็งรสเปรี้ยว เอามาผัดกับไก่ ใส่แป้งนิด ๆ ชื่อภาษาฝรั่งคือ  Chicken Yunnan Sour Fruit
                ปิดท้ายด้วยข้าวผัดยูนนาน
                ของหวานไม่มี แต่ทางร้านแถมฟรี ๑ จาน คือ แตงโมเหลืองสดน่ากิน