ผมได้เล่าไว้ในตอนที่แล้วว่าผมไปศรีราชา ด้วยความตั้งใจที่จะไปยังเกาะสีชัง และต้องรีบไป สำหรับวัยอย่างผม ก่อนที่จะหมดแรงขึ้นบันไดกว่า ๑๕๐ ขั้น ไปนมัสการเจ้าพ่อเขาใหญ่ที่อยู่บนยอดเขาคยาศิระ เป็นการไปไม่ทราบว่าครั้งที่เท่าใด และคงจะไปอีกแต่คงไม่ได้ขึ้นเขาไปไหว้เจ้าพ่อ อาจจะขอไหว้อยู่เชิงเขา หรือไม่นั้นก็ขอพลังพิเศษจากเจ้าพ่อให้มีแรงฮึดขึ้นเขาได้ อยากไปอีกเพื่อไปดูความเปลี่ยนแปลงในการบูรณะ พัฒนาพระราชฐาน "พระจุฑาธุชราชฐาน" อยากเห็นพระราชฐานเก่าแก่แห่งนี้ แม้จะไม่นานมากนัก แต่ก็นานกว่าร้อยปีมาแล้ว อยากเห็นให้มีความงดงามเช่นเดียวกับพระราชวังบางปะอินที่องค์ผู้สร้างความเจริญ ความงดงามแก่พระราชวังบางปะอิน มากยิ่งกว่าพระมหากษัตริย์พระองค์ใดคือพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งก็ทรงพระราชทานความเจริญ ความงดงามให้แก่เกาะสีชัง ตลอดจนประทานความผาสุขให้แก่ชาวเกาะสีชัง จึงได้แต่ภาวนาขอให้หน่วยราชการที่เกี่ยวข้องดูแลอยู่ ช่วยพัฒนาให้งามเหมือนพระราชวังบางปะอิน โดยเร็วจะนำรายได้จากการท่องเที่ยวอย่างมหาศาลมาสู่ พัฒนาทั้งความสะดวก ความรวดเร็วในการเดินทาง แหล่งน้ำ แต่อย่าไปพัฒนาถนนให้ดีและมีมากกว่านี้ อย่าให้รถวิ่งกันเต็มท้องถนน บีบแต่กันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ขออย่าให้เป็นเช่นนั้น ให้งามสงบ ใกล้เคียงกับเกาะเกร็ดของนนทบุรีที่เงียบสงบ ไม่มีแม้แต่รถมอเตอร์ไซด์วิ่ง หรือแม้แต่รถจักรยานจะถีบไปไหน หากพบเห็นคนเดินในถนนแคบ ๆ ของเขา เขาก็จะไม่ดีดกระดิ่งกัน จะจอดรอให้คนเดินหรือจำเป็นเขาใช้ปากร้อง "กริ๊ง กริ๊ง" ฟังแล้วน่ารัก
           ผมได้เล่าแล้วว่าผมไปศรีราชาคราวนี้ผมไปนอนพักที่โรงแรมที่ผมชอบพักเสมอ เพราะเงียบสงบ ไม่มีเสียงตึง ๆ ในเวลากลางคืน ติดทะเล อาหารอร่อยมาก ราคาไม่แพง ทั้งที่พักและอาหาร เพราะหากพักที่นี่แล้ว พอรุ่งขึ้นเราขอจอดรถเอาไว้ที่โรงแรม จะข้ามไปพักที่เกาะสีชังสักคืนก็ได้ เพราะมีโรงแรมที่พักที่สะดวกพอสมควร แต่หากเป็นประเภทรีสอร์ท และบังกาโลมีแยะ สะดวกสะบายดี และอยู่ริมทะเลใกล้ท่าเรือ ได้ไปครั้งหลัง ๆ จอดรถทิ้งไว้ที่โรงแรมศรีราชาลอดจ์ แล้วไปเที่ยว แค่ไปเช้าเย็นกลับ ได้กินอาหารกลางวันที่เกาะสีชัง ๑ มื้อ ราคาถูกและอร่อย
           เมื่อจอดรถเอาไว้ที่โรงแรมแล้ว ออกมาที่หน้าโรงแรมบอกยามหน้าประตูว่าให้เรียกรถเครื่องให้ที เขาก็จะออกไปยืนส่งสัญญาณที่หน้าประตู ไปยังรถสามล้อเครื่องที่จอดกันอยู่แถว ๆ หน้าโรงพยาบาลที่ไม่ไกลกันนักไม่ถึง ๒ นาที รถเครื่องก็จะมารับเรา พาไปยังท่าเรือชื่อท่าจรินทร์ อยู่ถนนเจิมเจิดพล ซอย ๑๔ คือถนนที่ผ่านหน้าปากซอยของโรงแรมนั่นเอง รถเข้าไปส่งได้จนถึงเรือลำที่จะออกเดินทาง ซึ่งเรือจะอออกจากท่าจรินทร์นี้ทุกชั่วโมงและตรงเวลา พร้อมกันนั้นเรืออีกลำของอีกบริษัทหนึ่งก็จะออกจากท่าเกาะสีชัง เรือจะใช้เวลาวิ่งข้ามทะเลระยะทางประมาณ ๑๒ กม. ใช้เวลาประมาณ ๔๐ นาที เรือไม่มีแอร์ ไม่มีพัดลม แต่ไม่ร้อน ค่าโดยสารประมาณ ๒๐ บาท นั่งชมทะเลไปเดี๋ยวเดียวก็ถึงแล้ว พอเรือวิ่งออกจากท่าหากมองไปทางซ้ายจะเห็นสะพานท่าเรือ ๒ แห่งที่ทอดยาวมาในทะเลคือ สะพานไปยังท่าเรือน้ำลึก จะมองเห็นเรือเดินสมุทรลำโต ๆ ที่เข้ามายังท่าเรือกรุงเทพ ฯ ไม่ได้จอดถ่ายสินค้าอยู่ และพอยิ่งใกล้จะถึงเกาะสีชัง จะยิ่งเห็นเรือเล็กที่นำสินค้ามาจากท่าเรือกรุงเทพ ฯ หรือกำลังถ่ายสินค้าจากเรือเดินสมุทรเพื่อเข้ามาส่งท่าเรือกรุงเทพ ฯ มีจำนวนมากมายหลายสิบลำเลยทีเดียว ส่วนเรือประมงนั้นจะมองเห็นจอดกันแน่นชัดตรงท่าเรือจรินทร์
           เมื่อเรือไปถึงเกาะสีชังจะแวะที่ท่าล่างหรือท่าเทววงศ์ นักตกปลามักจะถือเบ็ดลงมาที่ท่านี้ ส่วนเรามาเที่ยวอย่างเดียว ก็ไปลงที่ท่าบนคือท่าภานุรังษี เรือจะมีเดินตั้งแต่ ๐๖.๐๐ - ๑๘.๐๐ ทุกชั่วโมง
           พอขึ้นจากเรือจะมีสามล้อเครื่องมาถามความต้องการว่าจะไปกับเขาไหม มีราคารอบในของเกาะราคา ๑๕๐ บาท ราคาเหมารอบเกาะรอบใหญ่ ๒๕๐ บาท คนขับสามล้อเป็นไกด์ให้เราเสร็จ สามล้อเครื่องของเกาะสีชังจะไม่เหมือนของใคร เรียกว่ารถสกายแล๊บ เพราะเขาใช้เครื่องยนต์ของรถเก๋ง ใส่เข้าไปในรถที่มีรูปร่างเหมือนรถสามล้อเครื่องทั่วไป แต่กว้างและยาวกว่า นั่ง ๔ - ๖ คน ได้อย่างสบาย ๆ เหตุผลที่รถกว้างและยาวกว่ารถตุ๊กตุ๊ก เพราะถนนแคบ ประมาณเมตรเศษ ๆ และทางลาดชัน ขึ้นลงเขาตลอดเวลา
           ประวัติของเกาะสีชัง  ได้ชื่อว่าเป็นเกาะที่มีอากาศดี ชาวเกาะจะมีอายุยืนยาว ในจดหมายเหตุตามเสด็จประพาสจันทบุรีของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อทรงพระเยาว์ได้ตามเสด็จรัชกาลที่ ๔ ประพาสเกาะสีชัง และได้ทรงแจกทานแก่คนชราที่มีอายุเกินร้อยปีถึง ๓ คน สีชังจึงเป็นสถานที่พัก เป็นสถานที่พักฟื้นเป็นที่นิยมของชาวไทยและชาวต่างประเทศ ในสมัยรัชกาลที่ ๕ แพทย์หลวงถวายคำแนะนำให้พระบรมวงศ์เสด็จไปพักรักษาพระองค์ ณ เกาะสีชัง  โดยเฉพาะพระเจ้าลูกยาเธอ "เจ้าฟ้าอัษฎางค์เดชาวุธ" ในปี พ.ศ.๒๔๓๔ ทรงพระเยาว์มีพระอาการมาก ต้องไปพักรักษาพระองค์อยู่ที่เกาะสีชังเป็นเวลานาน รัชกาลที่ ๕ ทรงมีความห่วงใยก็เสด็จไปทรงอภิบาลพระราชโอรสเป็นการประจำเช่นกัน จึงเป็น โอกาสที่พระราชทานความเจริญให้แก่เกาะสีชัง ด้วยการก่อสร้างต่าง ๆ (ให้สังเกตว่าจะมีชื่อว่า อัษฎางค์ หลายแห่ง)
           ในการมาประทับครั้งแรกนั้น ยังมิได้สร้างพระตำหนักที่ประทับ จนกระทั่งปี พ.ศ.๒๔๓๑ จึงทรงบริจาคพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์สร้างตึกขึ้นสามหลัง สำหรับเป็นที่พักฟื้นผู้ป่วย ได้แก่ ตึกวัฒนา ตึกผ่องศรี และตึกอภิรมย์ ในปี พ.ศ.๒๔๓๕ ได้โปรดเกล้าให้สร้างพระราชฐานขึ้นเพื่อเป็นที่ประทับเพื่อแปรพระราชฐานในฤดูร้อน พระราชทานนามว่า "จุฑาธุชราชฐาน" ตามพระนามของพระเจ้าลูกยาเธอที่ประสูตที่เกาะสีชัง เมื่อ ๕ กรกฎาคม ๒๔๓๕ เมื่อสร้างพระราชฐานแล้ว ก็โปรด ฯ ให้สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกแก่ผู้ที่มาพักและชาวเกาะสีชังเช่น สร้างถนน ท่าเทียบเรือ บ่อน้ำจืด โรงเรียน ที่ทำการไปรษณีย์ และสวนสาธารณะ แบ่งออกเป็นเขตพระราชฐานและเขตราษฎรชาวเกาะ สีชังจึงมีบ้านพักตากอากาศเกิดขึ้น มีร้านอาหาร มีบริการเรือกลไฟจากกรุงเทพ ฯ ไปเกาะสีชัง
           การก่อสร้างพระราชฐานยังไม่ทันแล้วเสร็จ เกิดเหตุการณ์ ร.ศ.๑๑๒ ฝรั่งเศสมารุกรานเสียก่อน (ปีนี้ ๒๕๔๖ ร.ศ.๒๒๑) จึงมิได้เสด็จไปประทับแรมที่สีชังอีก และต่อมาโปรดให้รื้อพระที่นั่ง "มันธาตุรัตนโรจน์" ซึ่งเป็นพระที่นั่งองค์ใหญ่ มาสร้างใหม่ที่พระราชวังดุสิต ปัจจุบันคือ พระที่นั่งวิมานเมฆ (เป็นไม้สักทองทั้งหลัง) ปัจจุบัน ตึก ๓ หลัง ได้รับการบูรณะซ่อมแซมทาสีเรียบร้อยแล้ว กำลังบูรณะส่วนอื่น ๆ อยู่ แต่ที่ยังปล่อยไว้ทำให้ไมาสวยคือความรกร้างของหญ้า ความไม่สะอาดของน้ำในสระในพระราชวังที่โปรด ฯ ให้ตั้งชื่อไว้อย่างไพเราะทั้งสิ้น ควรจะทำควบคู่กันไป เก็บสตางค์ค่าเข้าชมพระราชวังจากผู้ที่เข้าชมแบบพระราชวังบางปะอิน แต่ลดราคาลงมาหน่อยคือ ๒๐ บาท เอาเงินจำนวนนี้ไปจ้างแต่งตัดหญ้าก็ยังดี
           สิ่งที่ควรชมบนเกาะสีชัง