ยังคงพาไปไหว้พระอยู่ในจังหวัดนครราชสีมา  คราวนี้จะพาเข้ามาในตัวอำเภอเมืองโคราช  ครั้งที่แล้ว ผมพาไปที่อำเภอพิมาย ไปชมปราสาทหินพิมาย  ซึ่งเป็นปราสาทหินที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย และบูรณะแล้วนับว่าสมบูรณ์ที่สุด ซึ่งสร้างมาแต่สมัยสุริยวรมันที่ ๑ กษัตริย์ขอม องค์ก่อน องค์ที่สร้างปราสาทนครวัดบันลือโลก และกล่าวกันว่าปราสาทนครวัดนั้น อาจจำลองแบบไปจากปราสาทหินพิมายแต่ไปขยายใหญ่กว่าหลายสิบเท่า  ("เขาว่า" ผมไม่มีหลักฐาน)  แต่เมื่อไปเห็น นครวัดแล้วก็คงเชื่อคำกล่าวนี้ได้ยากเพราะนครวัดนั้นใหญ่โตมโหฬารเหลือเกิน และความประณีตในการสร้าง การแกะสลักต่าง ๆ สุดจะพรรณา   ผมตั้งใจจะเขียนเล่าถึงเรื่องนครวัด  และนครธม  พอกลับมาได้ไม่นานก็เกิดการเผาสถานฑูตไทยขึ้นมาใน กรุงพนมเปญ หากเขียนชักชวนไปเที่ยวกัน ท่านผู้อ่านอาจจะกล่าวหาว่าผมเป็นคนขอมกลับชาติมาเกิดก็เป็นได้ เลยต้องเก็บเอาไว้ก่อนนานจะครบปีแล้ว และจะหาโอกาสเขียนใหม่ เพราะการพาชมโบราณสถานนั้นเวลาจะล่วงไปนานเท่าใด หากโบราณสถานนั้นได้รับการบูรณะการดูแลตลอดเวลาแล้วน่าจะยิ่งไปเที่ยวชม  หลังจากที่ผมเขียนตอนที่แล้วไปแล้วแต่ไปพบเอกสารเพิ่มเติมเลยขอเอามาเล่าไว้ด้วย คือ
           พระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ คือผู้มาสร้างต่อเติมปราสาทหินพิมาย  จนบางคนนึกว่าที่านสร้างมาแต่แรก
           ตระพังขวัญ  สร้างในพุทธศตวรรษที่ ๑๗ และเมื่อสร้างปราสาทหินพิมายครั้งแรกนั้น ผู้สร้างนับถือศาสนาพราหมณ์ แต่พระเจ้าชัยวรมันมาสร้างเพิ่มเติมในระหว่าง พ.ศ.๑๗๒๔ - ๑๗๖๑  เวลาที่เริ่มสร้างกับเวลาที่พัฒนาต่างกันเกือบสองร้อยปี และพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ นั้น ทรงนับถือศาสนาพุทธฝ่ายมหายาน และกษัตริย์องค์ต่อมาอีกองค์หนึ่งกลับไปนับถือศาสนาพราหมณ์ ทำลายที่บิดาสร้างเสียหลายแห่ง เช่น อโรคยาศาลในเสียมราฐเป็นต้น ด้วยการเอกรฏูปพระพุทธเจ้าออก เอาเทวดาของพราหมณ์ใส่เข้าไปแทนพอหลังมาอีกพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่าชัยวรมันที่ ๘ ขอมก็เสื่อมอำนาจลงกถึงขนาดสิ้นชาติ ต่อจากนั้นขอมก็ลดน้อยถอยลงไปจนกลายเป็นคนเขมรในปัจจุบัน ทับหลังและหน้าบันที่ประดับองค์ปรางค์ใหญ่ของพิมายจะเล่าเรื่อง "รามายณะและคติความเชื่อในศาสนาพราหมณ์" แสดงว่า สร้างในสมัยสุริวรมันที่ ๑ ที่นับถือศาสนาพราหมณ์ แต่ก็มีทับหลังที่จำหลักภาพพุทธประวัติตอน "มารวิชัย" และพระโพธิสัตว์ในพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน จึงสรุปได้ว่าเป็นการ สร้างต่อเติมของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ ที่สำคัญและมีไปทั่วคือ ธรรมศาลาที่พักพร้อมไป มี ๗ แห่ง (ในประเทศไทย) อโรคยาศาล มี ๒๗ แห่ง (ทั้งในดินแดนขอมด้วยมีรวม ๑๐๒ แห่ง) อโรคยาศาลแต่ละแห่งจะประกอบด้วย ผู้ดแลสวนสมุนไพรพราหมณ์ เลขระเบียน ผู้มีหน้าที่โม่เภสัช และแพทย์
           จากอำเภอพิมาย หากไม่กลับตามเส้นทางเดิม คือถนนสายมิตรภาพ เพื่อมายังนครราชสีมาก็อาจขับรถเที่ยวด้วยการกลับมาทางอำเภอห้วยแถลง สาย ๒๑๖๓ เป็นกถนนสองเลนก็จะกลับมายังนครราชสีมาได้ เมื่อเข้าเมืองนครราชสีมาแล้ว แห่งแรกที่ควรไปไม่ว่าจะเป็นชาวพุทธหรือศาสนาใด สมควรคารวะย่าโมหรือท้าวสุรนารี ตามธรรมเนียมการสร้างอนุสาวรีย์ ในประเทศไทยนั้นมักจะสร้างให้กับชนชั้นกษัตริย์ที่สร้างวีรกรรมในประวัติศาสตร์ แต่อนุสาวรีย์ของย่าโมเป็นอนุสารีย์ที่สร้างขึ้นมา ระลึกถึงคุณความดีของวีรสตรีที่เป็นสามัญชน ย่าโมไม่ใช่วรีสตรีคนแรกเพราะวีรกรรมของท่านเกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๓ ในช่วงต้นรัฃกาลของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว นามเดิมของท่าน คือ "โม" เมื่ออายุได้ ๒๕ ปี  ได้สมรสกับพระยาปลัด หรือพระยามหิศราธิบดี  ที่ปรึกษาราชการเมืองนครราชสีมา เมื่อเจ้าอนุวงศ์แห่งเวียงจันทร์ก่อการกบฎ เพื่อประกาศอิสรภาพของลาว ซึ่งขณะนั้นขึ้นอยู่กับไทย จึงยกทัพเข้ามายึดเมืองโคราช  เจ้าเมืองนครราชสีมาและพระยาปลัดไปว่าราชการต่างเมืองทัพลาวยึดเมืองโคราชได้แล้วก็กวาดต้อนชาวโคราชไปเป็นเชลย  คุณหญิงโม ก็ถูกกวาดต้อนไปด้วยระหว่างทางคุณหญิงโมออกอุบายขอมีดพร้า จอบเสียมจากทหารลาว อ้างว่าจะไปตัดไม้และนำเอาไปสร้างที่พักแรม แต่แท้จริงนำมาเสี้ยมไม้เอาไว้เป็นอาวุธ และยังหลอกล่อเพื่อให้การเดินทางล่าช้าเพื่อรอทัพกรุงยกมาช่วย จนเมื่อเข้าเขตทุ่งสัมฤทธิ์จึงล่อให้ทหารลาวดื่ม กิน โดยมีสาวไทย ช่วยปรนนิบัติจนเมามายกันมั่ว ก็ได้มอบให้นางสาวบุญเหลือ พลีชีพด้วยการไปจุดไฟเผาเกวียนดินระเบิด ดินดำระเบิดทั้งหมดนางสาวบุญเหลือ หรือย่าเหลือในโอกาสต่อมาสิ้นชีวิต คุณหญิงโมถือโอกาสที่ทหารลาวกำลังเมามาย และดินดำระเบิดเข้าโจมตี ทัพเวียงจันทน์จนแตกพ่าย ได้ชัยชนะก่อนที่ทัพกรุงจะยกมาช่วย สตรีสามัญชน ๒ ท่านแรกที่ยกย่องว่าเป็นวีรสตรีก็คือ ท้าวเทพกษัตรีและท้าวศรีสุนทร วีรสตรีแห่งเมืองถลางที่ได้ประกอบวีรกรรมต่อต้านพม่า ที่เข้ามาตีเมืองถลางจนประสบความสำเร็จ ในสมัยรัชกาลที่ ๑  คุณหญิงโม จึงเป็นวีรสตรีท่านต่อมา และสมควรจะยกย่องย่าบุญเหลือ ผู้กล้าเข้าไปจุดไฟเผาดินดำ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองจะต้องตายอย่างแน่นอน อนุสาวรีย์ย่าเหลือ จึงอยู่ที่ทุ่งสัมฤิทธิ์ แต่อนุสาวรีย์ย่าโมนั้นอยู่กลางเมืองนครราชสีมา และอีกหลายแห่ง
           อนุสาวรีย์ย่าโม  เป็นรูปหล่อทองแดงรมดำ สูง ๑.๘๕ เมตร หนัก ๓๒๕ กิโลกรัม ได้สร้างขึ้นในปี พ.ศ.๒๔๗๗  สมัยพระยากำธรพายัพทิศ (ดิศ อินทรโสฬส) เป็นข้าหลวงประจำจังหวัดนครราชสีมา และมีพันเอกพระเริงรุกปัจจามิตร (ทองคำ รักสงบ) ผู้บัญชาการมณฑลทหารบกที่ ๕ ร่วมกับข้าราชการพ่อค้า ประชาชน สร้างขึ้น เพื่อบรรจุอัฐิย่าโม ผู้ออกแบบ คือ ศาตราจารย์ ศิลป พีระศรี ออกแบบร่วมกับพระเทวาภินิมิตร
           ทุกวันที่ ๒๓ มีนาคม - ๓ เมษายน ชาวโคราชจะจัดงานเพื่อรำลึกถึงวันแห่งชัยชนะที่คุณหญิงโม ได้นำชาวโคราชเข้าต่อสู้กับกองทัพของเจ้าอนุวงศ์แห่งเวียงจันทร์
           ประตูชุมพล  คือประตูเมืองโบราณที่ยังตั้งอยู่ข้างหลังของอนุสาวรีย์คุณหญิงโม เป็นประตูเมืองประตูเดียวที่ยังเหลืออยู่ เดิมมี ๔ ประตู  ซึ่งสมเด็จพระนารายณ์มหาราชโปรดให้สร้างเมืองโคราชในปัจจุบันขึ้นนั้น  ได้ให้ช่างชาวฝรั่งเศสออกแบบ และวางผังเมือง เมืองกว้าง ๑,๐๐๐ เมตร ยาว ๑,๗๐๐ เมตร ตามกำแพงเมืองมีประตูทั้งสี่ทิศ คือประตูพลแสน ทางทิศเหนือประตูพลล้านทางทิศตะวันออก ประตูไชยณรงค์ทางทิศใต้ และประตูชุมพลทางทิศตะวันตก  เป็นประตูเดียวที่ยังคงเหลืออยู่แนวกำแพงก่อด้วยอิฐ และหินขนาดใหญ่ฉาบด้วยปูนสีขาว ส่วนบนแนวกำแพงทำเป็นรูปเสมา มีหอรบตั้งอยู่เหนือประตู มีลักษณะเป็นอาคารไม้ทรงไทย หลังคาจั่วมุงด้วยกระเบื้องดินเผา ประดับด้วยช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์อย่างงดงาม "เขาว่า"  คนต่างเมืองมาเดินลอดใต้ซุ้มประตูชุมพล แล้วจะต้องมาแต่งงานกับชาวโคราช และจะต้องอยู่ไปตลอดชีวิตเลยทีเดียว ใครเป็นโสดหาคู่ไม่ได้สักที น่าจะมาลองอธิษฐานขอพรย่าโม

           วัดศาลาลอย  วัดดีของอีสานในนครราชสีมา ได้เล่าเรื่องของอนุสาวรีย์ย่าโมแล้ว ก็ต้องเล่าต่อไปหกถึงวัด "ศาลาลอย" ไปชมโบสถ์ศิลปะประยุกต์ วัดนี้เป็นวัดที่ย่าโมสร้างไว้ และเมื่อย่าโมสิ้นชีวิตแล้วได้นำอัฐิของย่าโมมาบรรจุไว้ ณ วัดศาลาลอยนี้ ชาวโคราชจึงนิยมมาบนบานศาลกล่าว กับย่าโมที่นี่ เมื่อสำเร็จแล้วก็จะมาแก้บน โดยเฉพาะการแก้บนด้วยการให้รำร้องเพลงโคราช ซึ่งจะมีนักร้องนักรำแต่งตัวสวยคอยรับจ้างรำเพลงโคราชแก้บนให้ ซึ่งคนที่มาแก้บนบูชาถวายการแก้บนแล้ว จะอยู่ดูการร้อง การรำจนจบหรือไม่ ไม่สำคัญ นักรำจะรำไปจนจบตามเพลง เพราะวันที่ผมไปยืนดูเขารำนั้น ไม่มีเจ้าภาพยืนอยู่เลย ถามไถ่ดูภายหลังเขาบอกว่า เขากลับไปแล้วแต่นักรำจะรำถวายย่าโมไปจนจบขบวนการ

          ไปวัดศาลาลอย  หากมาจากกรุงเทพ ฯ ตามถนนมิตรภาพ ไม่เลี้ยวไปไหน ไม่ออกเลี่ยงเมืองคงตรงเรื่อยมา จนสุดทางในเมืองถนนจะหักเลี้ยวขวา (ไปบุรีรัมย์ ลำปลายมาศ) ตรงจุดหักเลี้ยวนี่แหละ หากเราไม่เลี้ยวควรตรงต่อไปตามถนนซอยเข้าไปสัก ๕๐๐ เมตร จะถึงวัดศาลาลอย  ที่ย่าโมและเจ้าคุณสามีได้สร้างขึ้นไว้เมื่อปี พ.ศ.๒๓๗๐ เมื่อรบชนะทัพลาวแล้ว ย่าโมถึงแก่อสัญกรรม เมื่อ พ.ศ.๒๓๙๖  ท่านเจ้าคุณสามีจึงได้นำอัฐิย่าโมมาบรรจุไว้ในเจดีย์ในบริเวณวัดศาลาลอย สิ่งน่าสนใจคือ.-
           อนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี ประดิษฐานอยู่ในศาลากลางน้ำ เป็นรูปหล่อของย่าโมในท่านั่งพนมมือฟังพระเทศน์ คือ หันหน้าเข้าหาโบสถ์ บรรจุอัฐิไว้ใต้ฐานอนุสาวรีย์แห่งนี้
           โบสถ์ใหม่  สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๐  แบบของโบสถ์เป็นอาคารตึกคอนกรีตลักษณะคล้ายเรือสำเภากำลังโต้คลื่น ที่ผนังด้านนอกทำเป็นภาพนูนต่ำ ทำด้วยกระเบื้องดินเผาด่านเกวียน (เครื่องปั้นดินเผา ด่านเกวียน อำเภอโชคชัย มีชื่อเสียงมาก) ด้านหน้ามีภาพพุทธประวัติตอนผจญมาร ภายในประดิษฐานพระประธานปูนปั้นสีขาวปางห้ามสมุทร ซึ่งสมเด็จพระสังฆราชได้ทรงถวายนามว่า "พระพุทธประพัฒน์สุนทรธรรมศาลา ศาลาลอยพิมานวรสันติสุขมุนินนทร์" โบสถ์หลังนี้ได้รับรางวัลดีเด่นแนวบุกเบิกอาคารทางศาสนา จากสมาคมสถาปนิกสยาม ในพระบรมราชูปถัมภ์ และรางวัลจากมูลนิธิเสฐียรโกเศสและนาคะประทีป ในปีพ.ศ.๒๕๑๖
           โบสถ์เก่า  ยังอยู่เป็นโบสถ์ที่ย่าโมสร้างไว้ อาคารก่ออิฐถือปูนทั้งหลัง ไม่มีรูปแบบพิเศษแต่ประการใดไม่ใหญ่โตนักแต่ถือว่าเป็นโบราณสถานสำคัญ ที่ผูกพันกับจิตใจของชาวโคราช และเคยปรักหักพังไปแล้วในช่วงที่ไม่มีพระจำพรรษา จนมาปี พ.ศ.๒๕๒๕ พระราชวรญาณ เจ้าอาวาสวัดศาลาลอยจึงบูรณะขึ้นใหม่  พระประธานคือพระพุทธรูปองค์เดิมคือ พระพุทธมงคลนิรมิตรและที่หน้าโบสถ์หลังเก่านี้จะมีรูปปั้นของท่านเจ้าพระยามสามีของย่าโม รูปปั้นของย่าโม และนาวสาวบุญเหลือ วีรสตรี อีกท่านหนึ่งยืนอยู่และกำลังสร้างอนุสรณ์สถานใหญ่โต สวยแต่ยังขาดรูปของย่าโมนำมาประดิษฐาน (หมายถึงในวันที่ผมไปยังไม่มี)
           วัดหน้าพระธาตุ หรือวัดตะคุ  ตั้งอยู่ที่ตำบลตะคุ อำเภอปักธงชัย เป็นเก่าแก่ สันนิษฐานว่า สร้างในสมัยรัชกาลที่ ๑ วัดตะคุ สร้างขึ้นในปี พ.ศ.๒๓๓๐ สิ่งที่น่าสนใจคือ อุโบสถหลังเก่า และหอไตรกลางน้ำภายในวัดมีภาพเขียนที่น่าสนใจควรชมโบสถ์เก่าตั้งอยู่ข้าง ๆ โบสถ์ใหม่ ฐานโบสกถ์มีลักษณะแอ่นโค้ง ที่ศัพท์ทางช่างเรียกว่าตกท้องสำเภา ซึ่งเป็นแบบสถาปัตยกรรม ที่นิยมสร้างกันในตอนปลายของกรุงศรีอยุธยา และกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ส่วนของหลังคา ไม่มีช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ เช่นโบสถ์ทั่วไป ซึ่งคล้ายศิลปะพระราชนิยม ของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ทรงโปรดให้สร้างวัดมากและยังเป็น วัดที่ผสมศิลปะของจีนเข้าไว้ด้วย ภายในโบสถ์มีภาพเขียน มีภาพชาดก ภาพวิถีชีวิต ของชาวบ้านในอดีต มีภาพเขียนด้านนอกด้วย แต่ตอนนี้ภาพด้านนอกลางเลือนไปมากแล้ว เมื่อไรศิลปากรจะมีงบประมาณมเขียนเสียใหม่
           หอไตรกลางน้ำ อยู่หน้าโบสถ์หลังเก่า ยกพื้นสูงเพียงชั้นเดียว ตั้งอยู่กลางน้ำ มีลักษณะของสถาปัตยกรรมเรือนไทยภาคกลาง สร้างไว้ในน้ำเพราะไม่ต้องการให้มดปลวกมาแทะกินพระธรรมคัมภีร์เหล่านั้น หหอไตรมีภาพเขียนให้ชม ด้านนอกตั้งแต่ประตูทางเข้าเป็นลายรดน้ำปิดทอง ตามผนังเป็นพุทธประวัติ
           พระธาตุ  จะมีงานนมัสการวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ อยู่หน้าโบสถ์หลังเก่า องค์พระธาตุเป็นศิลปะลาว ที่เรียกว่า "ทรงบัวเหลี่ยม" เพราะประวัติการสร้างบอกว่าชาวบ้านที่เป็นคนลาว อพยพมาจากเวียงจันทน์ ได้ร่วมกันสร้างขึ้น ฐานธาตุเป็นรูปสี่เหลี่ยมจตุรัส ส่วนบนสูงเรียวขึ้นไปสอบเข้าหากัน
           ที่ตั้งของ  วัดหน้าพระธาตุ  อยู่ที่ตำบล ตะคุ อำเภอปักธงชัย อยู่ห่างจากอำเภอไป ๔ กม.
           สรุปว่าวัดหรือพระดี  ที่อีสานในเขตจังหวัดนครราชสีมาที่ยกย่องกัน ได้แก่ วัดสุทธจินดา วัดศาลาลอย วัดศาลาทอง วัดป่าสาละวัน วัดเทพพิทักษ์ปุณณาราม วัดเขาจันทร์งาม วัดธรรมจักรเสมาราม วัดบ้านไร่ วัดหน้าพระธาตุหรือวัดตะคุ รวม ๙ วัด
           นครราชสีมา  ประตูสู่อีสานนี้มีอาหารการกินมากมายเดินเที่ยวกัน ๓ วัน ยังไม่ครบ ร้านอาหารอร่อย ๆ ผมไปคราวนี้ไปพักที่โรงแรมสีมาธานี ถนนมิตรภาพ โรงแรมนี้ใหญ่โต ดักทางเข้าเมืองไว้เลย พักที่นี่จึงไปไหนสะดวก เป็นโรงแรมที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมมาแล้ว รางวัลของอุตสาหกรรมท่องเที่ยว เขต ๑ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แถมอาหารเช้า เลยนำมาบอกไว้ด้วย โทร. ๐๔๔ ๒๑๓๑๐๐
           อาหารเช้าโรงแรมสีมาธานี แปลกดี เลยต้องขอเอามาเล่าให้ฟัง เขามีเหมือนโรงแรมทั่ว ๆ ไป คือ มีมุมกาแฟ ชา มุมน้ำผลไม้ มีน้ำส้ม สับปะรด น้ำมะเขือเทศ มุมอาหารฝรั่ง ไข่ดาว หมูแฮม ไส้กรอก เบค่อน ไข่ม้วน สลัด ผลไม้อีก ๓ - ๔ ชนิด
           มุมข้าว คือข้าวผัด ข้าวสวย กับข้าวมองดูแล้วน่ากินกันตั้งแต่เช้าเลย ใครชอบกินอาหารเช้าต้องชอบอาหารของเขา มีกับข้าวถึง ๕ อย่าง มีข้าวต้มเครื่องเป็นข้าวต้มไก่ ข้าวต้มหมู ข้าวต้มเปล่ามีกับข้าว ของข้าวต้มอีก ๓ อย่าง อาหารเหลือเฟือจริง ๆ
           ยังไม่หมดยังมีอีก ปาท่องโก๋ เต้าฮวย น้ำเต้าฮู้ บะหมี่ญี่ปุ่น ผัดหมี่โคราช ของท้องถิ่นที่ว่าแปลกไม่เหมือนใคร นับตั้งแต่ผมตระเวนพักตามโรงแรม มาทุกจังหวัดในประเทศไทย แถมออกไปนอกประเทศอีกหลายสิบประเทศคือ โรงแรมนี้ในมื้ออาหารเช้ามี "ขนมครก" จึงถือว่าแปลก
           ส่วนอาหารเช้าอีกแห่งนอกโรงแรมคือ เลิศโอชา ถนนอัศฎางค์ อยู่ใกล้ ๆ ไปรษณีย์ ถนนอยู่ข้างศาลปกครอง มีข้าวหมูแดง ข้าวหมูกรอบ อาหารเช้าอีกแห่งถนนสายเดียวกันนี่แหละ ถนนสายข้างศาลปกครอง มีขนมจีน น้ำยาเมืองคอน ๓ รส อาหารปักษ์ใต้ ร้านอยู่ตรงข้ามกับวัดพระนารายณ์มหาราช เป็นเช้าที่หนักแต่อร่อย
           สวนอาหารลานลูกไม้ ๐๔๔ ๒๕๓๒๘๑ ซอยกิ่งสวายเรียง ถนนมุขมนตรี
           หากมาจากสี่คิ้วจะเข้าเมืองโคราช จะข้ามสะพานที่ข้ามทางรถไฟ แล้วมาผ่านโรงแรมสีมาธานี ผ่านห้างโลตัสทางขวา ถึงทางแยกมีไฟสัญญาณ ให้เลี้ยวขวาเข้าถนนสวายเรียง ถนนสายแคบ ๆ เหมือนซอย มีป้ายชื่อร้านอยู่ทางขวาบบน เมื่อเลี้ยวขวามาแล้วจะเลี้ยวขวาอีกที มีป้ายนำทางไปจนผ่านหลังร้านโลตัส เลยทางเข้าหลังร้านโลตัสมานิดเดียว ร้านจะอยู่ทางซ้ายมือ มีที่จอดรถโดยเลี้ยวเข้าไปในซอย ข้างร้านด้านหลังมีโต๊ะนั่งในซุ้ม ในสวนตามธรรมชาติ ด้านหน้าของร้านจะเป็นห้องแอร์ โต๊ะหลังร้านนี้จะอยู่ในสุมทุมพุ่มไม้ มีบรรยายกาศร่มรื่น มีสระน้ำ มีศาลาริมสระน้ำชนิดเป็นศาลาน้อย นั่ง ๒ คน ได้บรรยากาศดีนัก
           เส้นทางไปร้านอีกทางหนึ่ง ซึ่งผมใช้ตอนกลับคือ เข้าไปในห้างโลตัสเลยจะได้ไม่ต้องวนให้ยุ่งยาก เข้าข้างหน้าของโลตัสแล้ววิ่งทะลุไปประตูหลัง ออกประตูโลตัสได้ก็เลี้ยวขวาจะถึงร้านสวนอาหารลานลูกไม้ พอดี
           พริกลงเรือ จัดใส่จานมาสวย มีผักสด ผักต้ม หมูหวาน กินกับข้าววิเศษนัก
           ปลาตะเพียนเสวย ถอดก้างออกแล้วยัดไส้ ทอดหนังกรอบ หั่นมาเป็นชิ้นใหญ่ คงรูปไว้เป็นตัวปลา น้ำจิ้มมี ๒ แบบ คือแบบหวานและแบบหวานอมเปรี้ยว อร่อยร้าย
           ยำผักบุ้ง ใช้ผักบุ้งลวก ราดด้วยน้ำยำ มีกุ้ง ปลาหมึก วางมาข้างบน จัดน่ากิน รสเยี่ยม
           ปลากะพงทอดน้ำปลา ใช้ปลากะพงทอดกรอบ วางมาบนน้ำปลาที่ปรุงเครื่อง จานนี้เด็ดมาก อร่อยสมราคาคือ ๑๘๐ บาท ปลานั้นทอดกรอบจริง ๆ จบแล้วแทบจะไม่มีอะไรเหลือ อย่าโดดข้ามไป
           ออกจากร้านสวนอาหารจานลูกไม้ ยังขาด "หวาน" เลยไปที่ตลาดกลางคืนแถว ๆ สถานีรถไฟ เป็นแหล่งอาหารกลางคืนอีกแหล่งหนึ่ง ที่นี่หาของหวานพบ "หวานจัด" อร่อยเสียด้วย บัวลอยไข่หวาน