เกาะพยาม  เป็นเกาะหนึ่งในอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะพยาม เกาะนี้อยู่ห่างจากแผ่นดินระนองประมาณ ๓๕ กม. ต้องลงเรือไป ท่าเรือที่จะข้ามไปนั้นมีหลายท่า และการไปจะติดต่อทัวร์ที่โรงแรมจันทร์สมธาราก็ได้ แต่ผมไป ๒ ครั้ง ในเวลาที่ห่างกันไม่ถึง ๒ เดือน และยังคิดจะไปอีก ผมไปกับรีสอร์ทอันดามันบุรี ซึ่งเป็นรีสอร์ทที่เปิดใหม่ ไปครั้งแรกทดลองไปเห็นว่าดีกลับมาเล่าให้พรรคพวก (รุ่นของภริยาหรือเลขาตลอดกาลของผม) ซึ่งรุ้นนี้เขาย่องย่องใหฟ้ผมเป็นหัวหน้าทัวร์ (ที่ไม่มีค่าจ้าง) อยู่แล้ว ที่รีสอร์ทแห่งนี้เขามีที่พักได้คือบ้านพัก ๑๐ หลัง มีบ้านแบบคอทเทจ อีก ๓ หลัง เรียกว่าอย่างเก่งก็ไปได้สัก ๓๐ คน พอเอามาเล่าให้ฟัง เสียงเรียกร้องให้พาพวกเขาไปก็ดังขึ้นมาทันที พอเปิดรับสมัครโดยรุ่นของเขามีหัวหน้าคอยจัดการอยู่คนหนึ่ง ส่วนผมจะวางแผนให้ติดต่อให้ และเป็นไกด์ รวมทั้งเป็นทุกหน้าที่ที่ขาดแคลน เช่นทุกครั้งที่ไปเที่ยวกัน จะมีการไปทำบุญ ถวายสังฆทาน ผมก็จะต้องทำหน้าที่มรรคนายกให้ มอบของขวัญผู้ใหญ่ หรือใครเขาจะมอบอะไรให้ผมก็ต้องกล่าวตอบ และคณะของเขา รุ่นของเขานั้นบางคนเป็นศาตราจารย์ บางคนเป็นคณะบดี รองอธิการบดี ปลัดกระทรวง ยังมี (แต่รายนี้ยังไม่ได้ไปด้วย) จึงต้องมีภูมิในการอธิบายให้เขาฟัง รับสมัครวันเดียวได้ลูกทัวร์เกินที่พัก ต้องตัดออก เดี๋ยวจะลืมบอกไว้ก่อน ติดต่อที่พัก อันดามันบุรี รีสอร์ท ๐ ๒๕๕๑ ๒๐๔๘ - ๔๙ โทรสาร ๒๐๔๖ มือถือผู้จัดการ ๐ ๑๒๗๙ ๗๘๑๐ หรือ WWW.AND AMANBURI. COM
            รถออกจากกรุงเทพ ฯ ตั้งแต่เวลา ๐๗.๐๐ น. รวมพลกันที่แถว ๆ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ วิ่งรวดเดียวจอดเฉพาะเข้าห้องน้ำและเติมน้ำมัน เช่ารถบัสไปและต้องให้มีคนขับรถ ๒ คนด้วย ถึงกระบุรี ๑๓.๐๐ น. บอกให้แวะกินกลางวันที่ร้านบ้านขนมจีนที่ชุมพร ก็ไม่ยอมบอกว่าต้องกินกุ้งสองน้ำตามที่ผมคุยไว้ ไปแวะกลางวันที่ร้านริมคลองที่กระบุรี จากนั้นก็วิ่งรวดเดียวถึงระนองเอาเกือบ ๑๖.๐๐ น. ซึ่งน้ำลงมากแล้ว หากไปตามเวลาที่รีสอร์ทเขากำหนดจะต้องถึงท่าเรือ (ตามที่เขาบอกหรือมารับจะนัดกันที่ท่าขนส่ง) ไม่เกิน ๑๕.๐๐ น. หรือตามเวลาโดยจะถือน้ำขึ้นหรือลงเป็นหลักในการลงเรือ เพราะหากน้ำลงมากจะลงเรือลำบาก ตลิ่งสูง เช่นวันที่ไปนี้พวกคณะคุณลุง คุณป้า คุณตา คณะนี้โอ้เอ้ อร่อยอยู่กับกุ้งสองน้ำที่กระบุรี สั่งให้กินคนละตัวก็ไม่ยอมร้องยังกับเด็กขอคนละ ๒ ตัว มาถึงจุดนัดหมายที่ผู้จัดการเขาลงทุนมารับเองนัดกันที่ท่ารถขนส่ง ไปลงเรือเอาเกือบ ๑๖.๐๐ น. แล้ว เรือลดลงต่ำตามน้ำ ต้องใช้กระดานเลื่อนพาดจากเรือ ลงไปที่ดาดฟ้าเรือก็สนุกกันตั้งแต่เริ่มต้น เรือของเขาต่อใหม่ จุคนไม่ต่ำกว่า ๓๐ คน นั่งสบายปลอดภัยร้อยเปอร์เซนต์ และไม่ต้องกลัวฤดูมรสุมเพราะเรือใหญ่ และเส้นทางเดินเรือจากเกาะไปยังฝั่งนั้น มีเกาะที่บังลมจึงปลอดภัยไปได้ตลอดปี หากเราไม่ไปเป็นหมู่คณะของเราเอง ก็เอารถของเราไปเองแล้วไปนอนเสียที่ระนองคืนหนึ่ง กลับมานอนอีกคืนหนึ่งเอารถฝากเขาไว้ที่โรงแรมได้ เช่นผมไปครั้งแรกผมนอนที่จันทร์สมธารา นอนอาบน้ำแร่ในห้องจากุสซี่ เสียคืนหนึ่ง รุ่งขึ้นฝากรถเขาไว้แล้วไปลงเรือ ส่วนวันนี้ก็ให้รถบัสที่เช่าไป เขาจอดคอยที่ท่าเรือ ต้องตรงเวลาเขานัดลงเรือเวลาไหน ต้องไปให้ตรงเวลาเพราะบอกแล้วว่า อุปสรรคจะอยู่ที่น้ำทะเล ขึ้น-ลง และจะเลื่อนเวลาไปทุกวัน
            ผมไปครั้งแรกเมื่อปลายปี ๒๕๔๖ อยู่ฉลองปีใหม่บนเกาะพยาม ไปกันแค่ ๖ คน เขาก็เอาเรือเร็วมารับ นั่งไปเพียง ๔๕ นาทีก็ถึง แต่ไปคราวหลัง ๒๖ คน เขาก็เอาเรืออันดามันบุรี รีสอร์ท มารับ เรือวิ่งประมาณ ๒ ชั่วโมง เรือจะวิ่งผ่าน วิตอเรียพอยท์ หรือเกาะสอง ซึ่งผมเคยข้ามไปที่เกาะนี้ (ของพม่า)  ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๐๕ หากอยากไปเที่ยวติดต่อทัวร์จันทร์สมแทรเวิล ๐ ๗๗๘๓ ๕๓๑๗ - ๘ หรือเช่าเรือหางยาวไป แต่ไปเที่ยวสมัยนี้ต้องทำใบผ่านแดนด้วย ติดต่อด่านตรวจคนเข้าเมืองระนอง ถนนสะพานปลา แต่ผมว่าอย่าไปสนุกกว่าไม่เห็นมีอะไร อยากซื้อของราคาถูก ตลาดอินโดจีน ที่มุกดาหาร นครพนม หรือหนองคาย ถูกกว่า หรืออีกที แม่สอดฝั่งไทยถูกกว่าแยะ และสะดวกกว่าด้วย เกาะที่ติดกันห่างกันนิดเดียว จากเกาะสองคือ เกาะสน เกาะที่ดูดเงินคนไทยไปทุกวัน โดย "บ่อน" คนไทยไปตั้งเอาไว้ในพม่า แปลกดีคนไทยตั้งบ่อนรอบประเทศไทย ไล่ไปได้เลยตั้งแต่ ตราด จันทบุรี สระแก้ว ฯ จนวนกลับมาถึงระนอง ล้วนแต่เป็นบ่อนคนไทย ตั้งเพื่อดูดเงินคนไทย ไปบำรุงประเทศที่เป็นพื้นที่ตั้งบ่อนนั้นด้วย ผมไม่ใช่นักการพนันแต่เชียร์ให้รัฐบาลให้สัมปทานตั้งคาสิโนในเมืองไทย แล้วดูซิว่านักการพนันไทยจะข้ามไปเล่นที่ปอยเปต หรือเกาะสน ที่ระนองอีกไหม
            ลงจากฝั่งระนองใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมง หากไปส่วนตัว มีเรือหางยาว เรือบรรทุกสินค้า วิ่งไปตั้งแต่เช้า คนละ ๖๐ บาท ฝรั่งเก็บ ๑๐๐ บาท อาจจะนั่งไปกับกองสินค้า แต่หากไปกับรีสอร์ทอันดามัน ก็นั่งสบายไปกับเรือ รีสอร์ทที่เกาะพยามมีหลายแห่ง สำรวจหมดแล้วสู้แห่งนี้ไม่ได้
            เมื่อถึงสะพานท่าเรือเกาะพยาม ตามเวลาคือประมาณ ๒ ชั่วโมง ไม่มีรถรับ รถยนต์เกาะนี้ไม่มี และเขาจะไม่ให้มีตลอดไป มีแต่รถมอเตอร์ไซด์ ผมเป็นคนกลัวการนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์เพระาเคยตกลงมา ตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนเตรียมนายร้อย รุ่นพี่เขาเป็นคนขับ รุ่นน้องนั่งซ้อนท้ายเป็นการฝึก คุณพี่ออกรถปล่อยคลัชไม่ดีเลยกระชาก เล่นเอาผมหล่นโครมลงมา กางเกงเครื่องแบบที่มีน้อยอยู่แล้ว ขาดหัวเข่า ตั้งแต่นั้นมาห้าสิบปีไม่เคยนั่งรถมอเตอร์ไซด์อีกเลย มานั่งก็วันนี้นั่นแหละ และไม่ได้บอกคนขับเขา เขาก็ซิ่งเพื่อกลับมารับคนเที่ยว ๒ หวิดหล่นลงมาอีก ไปครั้งแรกจึงนั่งมอเตอร์ไซด์ วันเดียว ๓๐ บาท นอกนั้นเดินตลอด แต่ไปคราวหลังตอนเป็นหัวหน้าทัวร์มีคนแนะว่านั่งอย่างไร ก็เลขา ฯ ของผมเองเขานั่งสบายเขาบอกว่าให้นั่งอย่างนี้ เอาเท้าวางอย่างนี้และหาคนขับที่สูงอายุบอกให้ขับช้า ๆ ไปคราวหลังนี่เลยได้นั่งรถมอเตอร์ไซด์เที่ยวไม่ต้องเดิน คนอื่นเขานั่งกัน ๓๐ บาท ผมให้ ๕๐ บาท เลยผูกขาดลุงให้มารับทุกเที่ยวที่จะไป และติดต่อสะดวกเพราะคนขับมอเตอร์ไซด์เขาก็มีมือถือ
            สำนักงานของอันดามันรีสอร์ท ปลูกบนไหล่เขาโก้ทีเดียว ปลูกได้เก่ง ต้องขนวัสดุก่อสร้างลงเรือไปจากระนอง เพราะบนเกาะมีร้านโชห่วย ๒ - ๓ ร้าน แบบเซเว่น ๑ ร้าน ร้านอาหารอีก ๒ - ๓ ร้าน มีเท่านั้น แต่ไปพักรีสอร์ทแห่งนี้ร้านอาหารที่ดีที่สุดของเกาะ ก็คงจะเป็นที่รีสอร์ท หน้าสำนักงาน เป็นสระน้ำและเปิดเป็นจากุสซี่ได้ ในตอนเย็นเขาจะเปิดให้ลงเล่นน้ำในสระน้ำ มองเห็นทะเลสวยนัก ล้อมรอบคือป่าที่สมบูรณ์
            ที่พักเป็นบ้านชั้นเดียวใต้ถุนสูง สร้างอย่างดีกลมกลืนกับธรรมชาติ ปลูกบ้านลดหลั่นไปตามไหล่เขา บ้านพักของเขาตั้งชื่อ ตามดอกไม้ เช่น LILY, ROSE, JASMINE, FORGETMENOT  ฯ
            แต่ละหลังมีเตียงเดี่ยว เตียงคู่ มี "มุ้งสีขาว" กางครอบไว้ให้ แต่เวลาผมนอนผมตลบมุ้ง เพราะไม่เห็นมียุงและเปิดหน้าต่างลมพัดเย็นสบายตลอดวันตลอดคืน ลมบกพัดออก ลมทะเลพัดเข้า มีห้องแต่งตัว มีโต๊ะเครื่องแป้ง ตู้โบราณ เตียงใช้เสามาทำเป็นขาเตียง กระจกส่องหน้าใช้ไม่ไผ่มาทำเป็นกรอบ มีไฟฟ้า ที่รีสอร์ทปั่นไฟฟ้าเองตั้งแตาเย็นไปยัน ๐๗.๐๐
            วิเศษสุดคือห้องน้ำ เป็นห้องน้ำแบบ "OPEN AIR"  ไม่มีหลังคา ห้องน้ำกว้างขวางมาก ปลูกต้นไม้ไว้ในห้องน้ำด้วย สร้างโอบไม้ใหญ่ที่ยังไม่เอาไว้ มีไม้เลื้อยตามไม้ใหญ่ มีโอ่งน้ำ เอากะลามาทำเป็นขัน (ผมไปแนะนำเขาเอง)  มีกะลาเจาะรูทำเป็นฝักบัว ส่วนน้ำนั้นเกาะนี้มีน้ำสมบูรณ์คือ น้ำตกจากเทือกเขาน้อยบนเกาะ ทางเดินจากบ้านพักไปห้องอาหาร หรือสำนักงานมีการตามไฟฟ้าด้วยตะเกียง และมีอ่างน้ำดินน้อย ๆ ลอยด้วยดอกไม้เอาไว้
            ผมจะข้ามอาหารไปก่อน แย้มเอาไว้นิดหนึ่งอาหารเช้าวันแรกแบบฝรั่ง (เขามีกุ๊กชั้นเยี่ยมถึง ๓ คน)  ก็ขนมปัง ไข่ดาว แฮม ไส้กรอก กำลังกินอาหารเช้าตาไปชำเลืองที่คนจ่ายตลาด เขาหิ้วมาคือ ปลากระบอกตัวโต เขาบอกว่าเย็นนี้จะเอามาเผาให้กิน เช้าวันที่ ๒ ข้าต้มกับ มีกับข้าว ๕ อย่าง น่ากินทั้งสิ้น และห่วงพวกกินยากอุตสาห์ ทอดไข่เจียวกุ้งสับเอามาให้ด้วย
            นอน ๑ คืน กินข้าวแบบฝรั่งแล้วไปลงเรือไปเที่ยวรอบเกาะ ไปชมหาดทรายสวย ๆ และข้อสำคัญคือ นักดำน้ำชมปะการังน้ำตื้นน้ำลึกทั้งหลาย เขาพาไปดำน้ำชมปะการัง แต่เป็นปะการังน้ำตื้น นั่งเรือไปรอบเกาะประมาณ ๒ ชั่วโมง ยังไม่รอบเกาะดี ใกล้เที่ยงมีหาดทรายสวยมากเขาก็พาลงเรือเล็กไปขึ้นฝั่ง ใครใคร่ดำน้ำชมปะการังเขาก็มีเสื้อชูชีพ (แจกทุกคน) มีแว่นดำน้ำให้พร้อม ไปดำชมปะการังได้ไม่มีอันตราย พอเที่ยงเขาก็ตั้งเตาย่างบาบีคิว แจกข้าวกล่อง ข้าวผัดกะเพราไข่ดาว แต่ดูแล้วคณะพรรคไปรุมกันอยู่ตรงเตาบาบีคิว
            อิ่มแล้ว ดำน้ำกันจนตัวซีด แล้วก็พากลับมายังหน้าเกาะ ก่อนขึ้นท่าก็แวะที่วัดเกาะพยอม วัดเดียวของเกาะแห่งนี้ และที่น่าสนใจคือ วัดนี้สร้างอุโบสถไว้ในทะเล หลังเล็ก ๆ แต่เรียกว่า ไม่ใช่ธรรมดา
            มื้อเย็น มื้ออาหารที่ไม่ใช่ธรรมดา เพราะอาหารทะเลของเขาสดจริง ๆ ซึ่งได้มาจากประมงน้ำตื้น เรือประมงเข้าฝั่งที่เกาะทุกเช้า หากมีมากเขาจึงข้ามไปขายฝั่งระนอง และที่สำคัญกว่านั้นคือ ตอนที่เรือพาเราวิ่งไปชมเกาะนั้น ผู้จัดการเขาไปด้วย พอเขามองเห็นเรือประมงที่ออกไปกู้ลอบเท่านั้น เขาก็สั่งเหหัวเรือเข้าไปจัดการซื้อปลาทะเล ซึ้อปูม้าแถมซื้อได้หอยโข่งทะเลตัวโตมากมาอีกตัว ใครจะเถียงว่าอาหารไม่สดไม่ได้ ปลากระบอกที่เห็นเขาหิ้วเอามาเมื่อเช้าเขาเอามาปิ้ง หรือย่างตั้งเตากันข้าง ๆ วงของพวกเราทั้งรีสอร์ทเราเหมาหมดจึงสนุกพิลึก หลายคนเป็นนักดนตรีรุ่นเดอะ คนปูนนี้ลองเล่นดนตรีได้ต้องเก่ง นักร้องก็แยะทั้งชายและหญิง ลูกหลานไม่มีตามมา อย่างดีรุ่น้อง จึงไม่ต้องอายใคร ร้องกันได้เต็มที่ กาง "โฉนด" อ่านเนื้อร้องกันตามชอบใจ ไม่ต้องกลัวใครเขาขว้างหลังคา
            หมึกสด ปูม้าสด เอามาปิ้ง จิ้มน้ำจิ้มรสแซ๊บวิเศษนัก อย่าไปหากินที่ไหนเลยไม่มีแล้ว ซื้อกันในเรือยังเป็น ๆ หาได้ที่ไหน
            กุ้งเผา ใช้กุ้งแชบ๊วย เอามาเผาให้กินแถมตอนเดินไปลงเรือที่จะไปเที่ยวในตอนเช้านั้น มีสาวในคณะกลัวเขาเอากุ้งมาให้กินน้อย แวะซื้อจากชาวประมงได้แชบ๊วยตัวขนาดยักษ์มาอีกหลายกิโล เป็นอาหารเสริม
            ปลาหมึกผัดพิโรธ ผัดเผ้ดใส่พริกสด กินเป็นแกล้มก็ได้ กินกับข้าวก็ดี (อย่าลืมเอาสุราไปด้วยแหละดี)
            แกงป่าปลาทะเล ที่ใช้ปลาที่ซื้อมาจากในเรือเมื่อตอนไปเที่ยว
            แกงเลียงใบเหลียง ซดร้อน ๆ ชื่นใจนัก ปิดท้ายด้วย ปลากะพงทอดราดน้ำยำ
            ปลากระบอกห่อฟลอย์เผามาให้ ยังไม่สะใจไปสั่งเขาอีก ไปเอาแกงเหลืองมาให้หนึ่งชาม กุ๊กใหญ่ชาวอีสานรู้ใจกันมาตั้งแต่มาครั้งแรก รับคำแล้วหายไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ได้แกงเหลืองปลากระบอกมาอีกชามโต
            ของหวานไม่มี มีแต่ผลไม้และน้ำชากาแฟ ใครไปทัวร์ของรีสอร์ท นับตั้งแต่ลงเรือจนกลับมาขึ้นฝั่งเขาคิดคนละ ๔,๙๐๐ บาท หากยกอาหารมื้อเย็นมากินกรุงเทพ ฯ มื้อเดียว กินกันสัก ๓ - ๔ คน รับรองว่า ห้าพันไม่พอจ่ายก็แล้วกัน ปลายฝนต้นหนาวผมจะไปอีก จะไปกิน "ปูผัดพิโรธ" กับยำหอยโข่ง